Psaumes 104
1 Mon âme, bénis l'Eternel. Ô Eternel mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, il étend les cieux comme un voile.
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Il planchéie ses hautes chambres entre les eaux; il fait des grosses nuées son chariot, il se promène sur les ailes du vent.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Il fait des vents ses Anges, et du feu brûlant ses serviteurs.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Il a fondé la terre sur ses bases, tellement qu'elle ne sera point ébranlée à perpétuité.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, les eaux se tenaient sur les montagnes.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 Elles s'enfuirent à ta menace, [et] se mirent promptement en fuite au son de ton tonnerre.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Les montagnes s'élevèrent, et les vallées s'abaissèrent, au même lieu que tu leur avais établi.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Tu leur as mis une borne qu'elles ne passeront point, elles ne retourneront plus à couvrir la terre.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 C'est lui qui conduit les fontaines par les vallées, tellement qu'elles se promènent entre les monts.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les ânes sauvages en étanchent leur soif.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Les oiseaux des cieux se tiennent auprès d'elles, et font résonner leur voix d'entre la ramée.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Il abreuve les montagnes de ses chambres hautes; [et] la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Il fait germer le foin pour le bétail, et l'herbe pour le service de l'homme, faisant sortir le pain de la terre;
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 Et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, qui fait reluire son visage avec l'huile, et qui soutient le cœur de l'homme avec le pain.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Les hauts arbres en sont rassasiés, [et] les cèdres du Liban, qu'il a plantés,
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Afin que les oiseaux y fassent leurs nids. Quant à la cigogne, les sapins [sont sa demeure].
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Les hautes montagnes sont pour les chamois [et] les rochers sont la retraite des lapins.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Il a fait la lune pour les saisons, et le soleil connaît son coucher.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Tu amènes les ténèbres, et la nuit vient, durant laquelle toutes les bêtes de la forêt trottent.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander au [Dieu] Fort leur pâture.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Le soleil se lève-t-il? ils se retirent et demeurent gisants en leurs tanières.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Alors l'homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Ô Eternel, que tes œuvres sont en grand nombre! tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Cette mer grande et spacieuse, où il y a sans nombre des animaux se mouvant, des petites bêtes avec des grandes!
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Là se promènent les navires, et ce Léviathan que tu as formé pour s'y ébattre.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Elles s'attendent toutes à toi, afin que tu leur donnes la pâture en leur temps.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Quand tu la leur donnes, elles la recueillent, et quand tu ouvres ta main, elles sont rassasiées de biens.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Caches-tu ta face? elles sont troublées; retires-tu leur souffle, elles défaillent, et retournent en leur poudre.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 [Mais si] tu renvoies ton Esprit, elles sont créées, et tu renouvelles la face de la terre.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Que la gloire de l'Eternel soit à toujours, que l'Eternel se réjouisse en ses œuvres!
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Il jette sa vue sur la terre, et elle en tremble; il touche les montagnes, et elles en fument.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Je chanterai à l'Eternel durant ma vie; je psalmodierai à mon Dieu pendant que j'existerai.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Ma méditation lui sera agréable; [et] je me réjouirai en l'Eternel.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Que les pécheurs soient consumés de dessus la terre, et qu'il n'y ait plus de méchants! Mon âme, bénis l'Eternel; louez l'Eternel.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
