Psaumes 102
1 Prière de l'affligé étant dans l'angoisse, et répandant sa plainte devant l'Eternel. Eternel! écoute ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Ne cache point ta face arrière de moi; au jour que je suis en détresse, prête l'oreille à ma requête; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Car mes jours se sont évanouis comme la fumée, et mes os sont desséchés comme un foyer.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Mon cœur a été frappé, et est devenu sec comme l'herbe, parce que j'ai oublié de manger mon pain.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Mes os sont attachés à ma chair, à cause de la voix de mon gémissement.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Je suis devenu semblable au cormoran du désert; et je suis comme la chouette des lieux sauvages.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Je veille, et je suis semblable au passereau, qui est seul sur le toit.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Mes ennemis me disent tous les jours des outrages, et ceux qui sont furieux contre moi, jurent contre moi.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Parce que j'ai mangé la cendre comme le pain, et que j'ai mêlé ma boisson de pleurs.
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 A cause de ta colère et de ton indignation: parce qu'après m'avoir élevé bien haut, tu m'as jeté par terre.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Mes jours sont comme l'ombre qui décline, et je deviens sec comme l'herbe.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 Mais toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ta mémoire est d'âge en âge.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Tu te lèveras, [et] tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié, parce que le temps assigné est échu.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ont pitié de sa poudre.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Alors les nations redouteront le Nom de l’Eternel, et tous les Rois de la terre, ta gloire.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Quand l'Eternel aura édifié Sion; quand il aura été vu en sa gloire;
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Quand il aura eu égard à la prière du désolé, et qu'il n'aura point méprisé leur supplication.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Cela sera enregistré pour la génération à venir, le peuple qui sera créé louera l'Eternel,
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 De ce qu'il aura jeté la vue du haut lieu de sa sainteté, et que l'Eternel aura regardé des cieux en la terre,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 Pour entendre le gémissement des prisonniers, [et] pour délier ceux qui étaient dévoués à la mort;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 Afin qu'on annonce le Nom de l’Eternel dans Sion, et sa louange dans Jérusalem;
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 Quand les peuples se seront joints ensemble et les Royaumes aussi, pour servir l'Eternel.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Il a abattu ma force en chemin, il a abrégé mes jours.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève point au milieu de mes jours! Tes ans [durent] d'âge en âge.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 Ils périront, mais tu seras permanent, et eux tous s'envieilliront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 Mais toi, [tu es toujours] le même; et tes ans ne seront jamais achevés.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 Les enfants de tes serviteurs habiteront [près de toi], et leur race sera établie devant toi.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
