Psaumes 102

1 Prière de l'affligé étant dans l'angoisse, et répandant sa plainte devant l'Eternel. Eternel! écoute ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Ne cache point ta face arrière de moi; au jour que je suis en détresse, prête l'oreille à ma requête; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Car mes jours se sont évanouis comme la fumée, et mes os sont desséchés comme un foyer.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Mon cœur a été frappé, et est devenu sec comme l'herbe, parce que j'ai oublié de manger mon pain.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 Mes os sont attachés à ma chair, à cause de la voix de mon gémissement.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Je suis devenu semblable au cormoran du désert; et je suis comme la chouette des lieux sauvages.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Je veille, et je suis semblable au passereau, qui est seul sur le toit.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Mes ennemis me disent tous les jours des outrages, et ceux qui sont furieux contre moi, jurent contre moi.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Parce que j'ai mangé la cendre comme le pain, et que j'ai mêlé ma boisson de pleurs.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 A cause de ta colère et de ton indignation: parce qu'après m'avoir élevé bien haut, tu m'as jeté par terre.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Mes jours sont comme l'ombre qui décline, et je deviens sec comme l'herbe.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Mais toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ta mémoire est d'âge en âge.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Tu te lèveras, [et] tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié, parce que le temps assigné est échu.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ont pitié de sa poudre.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Alors les nations redouteront le Nom de l’Eternel, et tous les Rois de la terre, ta gloire.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 Quand l'Eternel aura édifié Sion; quand il aura été vu en sa gloire;

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Quand il aura eu égard à la prière du désolé, et qu'il n'aura point méprisé leur supplication.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Cela sera enregistré pour la génération à venir, le peuple qui sera créé louera l'Eternel,

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 De ce qu'il aura jeté la vue du haut lieu de sa sainteté, et que l'Eternel aura regardé des cieux en la terre,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 Pour entendre le gémissement des prisonniers, [et] pour délier ceux qui étaient dévoués à la mort;

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 Afin qu'on annonce le Nom de l’Eternel dans Sion, et sa louange dans Jérusalem;

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 Quand les peuples se seront joints ensemble et les Royaumes aussi, pour servir l'Eternel.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Il a abattu ma force en chemin, il a abrégé mes jours.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève point au milieu de mes jours! Tes ans [durent] d'âge en âge.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Ils périront, mais tu seras permanent, et eux tous s'envieilliront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Mais toi, [tu es toujours] le même; et tes ans ne seront jamais achevés.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Les enfants de tes serviteurs habiteront [près de toi], et leur race sera établie devant toi.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.