Proverbes 29

1 L'homme qui étant repris roidit son cou, sera subitement brisé, sans qu'il y ait de guérison.

کسی که بعد از تنبیه بسیار، باز سرسختی کند، ناگهان خرد خواهد شد و دیگر علاجی نخواهد داشت.

2 Quand les justes sont avancés, le peuple se réjouit; mais quand le méchant domine, le peuple gémit.

وقتی قدرت در دست نیکان است مردم شادند، اما قدرت که به دست بدان بیفتد مردم می‌نالند.

3 L'homme qui aime la sagesse, réjouit son père; mais celui qui entretient les femmes débauchées, dissipe ses richesses.

پسر عاقل پدرش را خوشحال می‌کند، اما پسری که به دنبال زنان بدکاره می‌رود اموالش را بر باد می‌دهد.

4 Le Roi maintient le pays par le jugement; mais l'homme qui est adonné aux présents, le ruinera.

پادشاه عاقل به مملکتش ثبات می‌بخشد، اما آنکه رشوه می‌گیرد مملکت خود را نابود می‌کند.

5 L'homme qui flatte son prochain, étend le filet devant ses pas.

شخص متملق با چاپلوسی‌های خود به دوستش صدمه می‌زند.

6 Le mal qui est au forfait de l'homme, lui est comme un piège; mais le juste chantera, et se réjouira.

بدکاران در دام گناه خود گرفتار می‌شوند، اما شادی نصیب درستکاران می‌گردد.

7 Le juste prend connaissance de la cause des pauvres; [mais] le méchant n'en prend point connaissance.

شخص درستکار نسبت به فقرا با انصاف است، اما آدم بدکار به فکر آنها نیست.

8 Les hommes moqueurs troublent la ville; mais les sages apaisent la colère.

شخص نادانی که همه را مسخره می‌کند می‌تواند شهری را به آشوب بکشاند، اما شخص دانا تلاش می‌کند صلح و آرامش برقرار نماید.

9 L'homme sage contestant avec l'homme fou, soit qu'il s'émeuve, soit qu'il rie, n'aura point de repos.

اگر شخص عاقل با آدم نادان به دادگاه بروند، نادان یا خشمگین می‌شود یا مسخره می‌کند، و هیچ نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود.

10 Les hommes sanguinaires ont en haine l'homme intègre, mais les hommes droits tiennent chère sa vie.

افرادی که تشنهٔ خون هستند از اشخاص درستکار متنفرند و قصد جانشان را دارند.

11 Le fou pousse au-dehors toute sa passion, mais le sage la réprime, et [la renvoie] en arrière.

آدم نادان خشم خود را فوری بروز می‌دهد، اما شخص دانا جلوی خشم خود را می‌گیرد.

12 Tous les serviteurs d'un Prince qui prête l'oreille à la parole de mensonge, sont méchants.

اگر حاکم به حرفهای دروغ گوش کند، تمام افرادش دروغگو خواهند شد.

13 Le pauvre et l'homme usurier s'entre-rencontrent, et l'Eternel illumine les yeux de tous deux.

فقیر و ثروتمند در یک چیز مثل هم هستند: خداوند به هر دو آنها چشم بینا داده است.

14 Le trône du Roi qui fait justice selon la vérité aux pauvres, sera établi à perpétuité.

پادشاهی که نسبت به فقرا با انصاف باشد، سلطنتش همیشه پا برجا خواهد ماند.

15 La verge et la répréhension donnent la sagesse; mais l'enfant abandonné à lui-même fait honte à sa mère.

برای تربیت بچه، چوب تأدیب لازم است. اگر او را به حال خود واگذاری و ادب نکنی، باعث سرافکندگی مادرش خواهد شد.

16 Quand les méchants sont avancés, les forfaits se multiplient; mais les justes verront leur ruine.

وقتی اشخاص بدکار به قدرت می‌رسند، فساد زیاد می‌شود؛ ولی قدرت آنها دوامی نخواهد داشت و نیکان سقوط آنها را به چشم خواهند دید.

17 Corrige ton enfant, et il te mettra en repos, et il donnera du plaisir à ton âme.

فرزند خود را تأدیب کن تا باعث شادی و آرامش فکر تو شود.

18 Lorsqu'il n'y a point de vision, le peuple est abandonné; mais bienheureux est celui qui garde la Loi.

در جایی که پیام خدا نیست، مردم سرکش می‌شوند. خوشا به حال قومی که احکام خدا را به جا می‌آورند.

19 Le serviteur ne se corrige point par des paroles; car il entendra, et ne répondra point.

خدمتکار را نمی‌توان تنها با نصیحت اصلاح کرد، زیرا او هر چند حرفهای تو را بفهمد ولی به آنها توجه نخواهد کرد.

20 As-tu vu un homme précipité en ses paroles? il y a plus d'espérance d'un fou que de lui.

شخصی که بدون فکر کردن و با عجله جواب می‌دهد از نادان هم بدتر است.

21 Le serviteur sera enfin fils de celui qui l'élève délicatement dès sa jeunesse.

غلامی که اربابش او را از کودکی به نازپرورده باشد، برای اربابش غلامی نخواهد کرد.

22 L'homme colère excite les querelles, et l'homme furieux [commet] plusieurs forfaits.

شخص تندخو نزاع به پا می‌کند و باعث ناراحتی می‌شود.

23 L'orgueil de l'homme l'abaisse, mais celui qui est humble d'esprit obtient la gloire.

تکبر، انسان را به زمین می‌زند، ولی فروتنی منجر به سربلندی می‌شود.

24 Celui qui partage avec le larron, hait son âme; il entend le serment d'exécration, et il ne le décèle point.

کسی که با دزد رفیق می‌شود، دشمن جان خویش است، زیرا شهادت دروغ می‌دهد و به این ترتیب خود را زیر لعنت قرار می‌دهد.

25 L'effroi que conçoit un homme, lui tend un piège; mais celui qui s'assure en l'Eternel aura une haute retraite.

کسی که از انسان می‌ترسد گرفتار می‌شود، اما شخصی که به خداوند توکل می‌کند در امان می‌ماند.

26 Plusieurs recherchent la face de celui qui domine; mais c'est de l'Eternel que vient le jugement qu'on donne touchant quelqu'un.

بسیاری از مردم از حاکم انتظار لطف دارند غافل از اینکه خداوند است که به داد مردم می‌رسد.

27 L'homme inique est en abomination aux justes; et celui qui va droit, est en abomination au méchant.

درستکاران از بدکاران نفرت دارند و بدکاران از درستکاران.