Marc 15
1 Et d'abord au matin les principaux Sacrificateurs avec les Anciens et les Scribes, et tout le Consistoire, ayant tenu conseil, firent lier Jésus, et l'emmenèrent, et le livrèrent à Pilate.
అథ ప్రభాతే సతి ప్రధానయాజకాః ప్రాఞ్చ ఉపాధ్యాయాః సర్వ్వే మన్త్రిణశ్చ సభాం కృత్వా యీశుం బన్ధయిత్వ పీలాతాఖ్యస్య దేశాధిపతేః సవిధం నీత్వా సమర్పయామాసుః|
2 Et Pilate l'interrogea, disant: es-tu le Roi des Juifs? Et [Jésus] répondant lui dit: tu le dis.
తదా పీలాతస్తం పృష్టవాన్ త్వం కిం యిహూదీయలోకానాం రాజా? తతః స ప్రత్యుక్తవాన్ సత్యం వదసి|
3 Or les principaux Sacrificateurs l'accusaient de plusieurs choses, mais il ne répondit rien.
అపరం ప్రధానయాజకాస్తస్య బహుషు వాక్యేషు దోషమారోపయాఞ్చక్రుః కిన్తు స కిమపి న ప్రత్యువాచ|
4 Et Pilate l'interrogea encore, disant: ne réponds-tu rien? vois combien de choses ils déposent contre toi.
తదానీం పీలాతస్తం పునః పప్రచ్ఛ త్వం కిం నోత్తరయసి? పశ్యైతే త్వద్విరుద్ధం కతిషు సాధ్యేషు సాక్షం దదతి|
5 Mais Jésus ne répondit rien non plus; de sorte que Pilate s'en étonnait.
కన్తు యీశుస్తదాపి నోత్తరం దదౌ తతః పీలాత ఆశ్చర్య్యం జగామ|
6 Or il leur relâchait à la Fête un prisonnier, lequel que ce fût qu'ils demandassent.
అపరఞ్చ కారాబద్ధే కస్తింశ్చిత్ జనే తన్మహోత్సవకాలే లోకై ర్యాచితే దేశాధిపతిస్తం మోచయతి|
7 Et il y en avait un, nommé Barabbas, qui était prisonnier avec ses complices pour une sédition, dans laquelle ils avaient commis un meurtre.
యే చ పూర్వ్వముపప్లవమకార్షురుపప్లవే వధమపి కృతవన్తస్తేషాం మధ్యే తదానోం బరబ్బానామక ఏకో బద్ధ ఆసీత్|
8 Et le peuple criant tout haut, se mit à demander [à Pilate qu'il fît] comme il leur avait toujours fait.
అతో హేతోః పూర్వ్వాపరీయాం రీతికథాం కథయిత్వా లోకా ఉచ్చైరువన్తః పీలాతస్య సమక్షం నివేదయామాసుః|
9 Mais Pilate leur répondit, en disant: voulez-vous que je vous relâche le Roi des Juifs?
తదా పీలాతస్తానాచఖ్యౌ తర్హి కిం యిహూదీయానాం రాజానం మోచయిష్యామి? యుష్మాభిః కిమిష్యతే?
10 (Car il savait bien que les principaux Sacrificateurs l'avaient livré par envie.)
యతః ప్రధానయాజకా ఈర్ష్యాత ఏవ యీశుం సమార్పయన్నితి స వివేద|
11 Mais les principaux Sacrificateurs excitèrent le peuple à demander que plutôt il relâchât Barabbas.
కిన్తు యథా బరబ్బాం మోచయతి తథా ప్రార్థయితుం ప్రధానయాజకా లోకాన్ ప్రవర్త్తయామాసుః|
12 Et Pilate répondant, leur dit encore: que voulez-vous donc que je fasse de celui que vous appelez Roi des Juifs?
అథ పీలాతః పునః పృష్టవాన్ తర్హి యం యిహూదీయానాం రాజేతి వదథ తస్య కిం కరిష్యామి యుష్మాభిః కిమిష్యతే?
13 Et ils s'écrièrent encore: crucifie-le.
తదా తే పునరపి ప్రోచ్చైః ప్రోచుస్తం క్రుశే వేధయ|
14 Alors Pilate leur dit: mais quel mal a-t-il fait? et ils s'écrièrent encore plus fort: crucifie-le.
తస్మాత్ పీలాతః కథితవాన్ కుతః? స కిం కుకర్మ్మ కృతవాన్? కిన్తు తే పునశ్చ రువన్తో వ్యాజహ్రుస్తం క్రుశే వేధయ|
15 Pilate donc voulant contenter le peuple, leur relâcha Barabbas; et après avoir fait fouetter Jésus, il le livra pour être crucifié.
తదా పీలాతః సర్వ్వాల్లోకాన్ తోషయితుమిచ్ఛన్ బరబ్బాం మోచయిత్వా యీశుం కశాభిః ప్రహృత్య క్రుశే వేద్ధుం తం సమర్పయామ్బభూవ|
16 Alors les soldats l'emmenèrent dans la cour, qui est le Prétoire, et toute la cohorte s'étant là assemblée,
అనన్తరం సైన్యగణోఽట్టాలికామ్ అర్థాద్ అధిపతే ర్గృహం యీశుం నీత్వా సేనానివహం సమాహుయత్|
17 Ils le vêtirent d'une robe de pourpre, et ayant fait une couronne d'épines entrelacées l'une dans l'autre, ils la lui mirent sur la tête;
పశ్చాత్ తే తం ధూమలవర్ణవస్త్రం పరిధాప్య కణ్టకముకుటం రచయిత్వా శిరసి సమారోప్య
18 Puis ils commencèrent à le saluer, [en lui disant]: nous te saluons, Roi des Juifs;
హే యిహూదీయానాం రాజన్ నమస్కార ఇత్యుక్త్వా తం నమస్కర్త్తామారేభిరే|
19 Et ils lui frappaient la tête avec un roseau, et crachaient contre lui; et se mettant à genoux, ils se prosternaient devant lui.
తస్యోత్తమాఙ్గే వేత్రాఘాతం చక్రుస్తద్గాత్రే నిష్ఠీవఞ్చ నిచిక్షిపుః, తథా తస్య సమ్ముఖే జానుపాతం ప్రణోముః
20 Et après s'être [ainsi] moqués de lui, ils le dépouillèrent de la robe de pourpre, et le revêtirent de ses habits, et l'emmenèrent dehors pour le crucifier.
ఇత్థముపహస్య ధూమ్రవర్ణవస్త్రమ్ ఉత్తార్య్య తస్య వస్త్రం తం పర్య్యధాపయన్ క్రుశే వేద్ధుం బహిర్నిన్యుశ్చ|
21 Et ils contraignirent un certain [homme, nommé] Simon, Cyrénéen, père d'Alexandre et de Rufus, qui passait [par là], revenant des champs, de porter sa croix.
తతః పరం సేకన్దరస్య రుఫస్య చ పితా శిమోన్నామా కురీణీయలోక ఏకః కుతశ్చిద్ గ్రామాదేత్య పథి యాతి తం తే యీశోః క్రుశం వోఢుం బలాద్ దధ్నుః|
22 Et ils le menèrent au lieu [appelé] Golgotha, c'est-à-dire, le lieu du Crâne.
అథ గుల్గల్తా అర్థాత్ శిరఃకపాలనామకం స్థానం యీశుమానీయ
23 Et ils lui donnèrent à boire du vin mixtionné avec de la myrrhe; mais il ne le prit point.
తే గన్ధరసమిశ్రితం ద్రాక్షారసం పాతుం తస్మై దదుః కిన్తు స న జగ్రాహ|
24 Et quand ils l'eurent crucifié, ils partagèrent ses vêtements, en les jetant au sort pour savoir ce que chacun en aurait.
తస్మిన్ క్రుశే విద్ధే సతి తేషామేకైకశః కిం ప్రాప్స్యతీతి నిర్ణయాయ
25 Or il était trois heures quand ils le crucifièrent.
తస్య పరిధేయానాం విభాగార్థం గుటికాపాతం చక్రుః|
26 Et l'écriteau contenant la cause de sa condamnation était: LE ROI DES JUIFS.
అపరమ్ ఏష యిహూదీయానాం రాజేతి లిఖితం దోషపత్రం తస్య శిరఊర్ద్వ్వమ్ ఆరోపయాఞ్చక్రుః|
27 Ils crucifièrent aussi avec lui deux brigands, l'un à sa main droite, et l'autre à sa gauche.
తస్య వామదక్షిణయో ర్ద్వౌ చౌరౌ క్రుశయో ర్వివిధాతే|
28 Et ainsi fut accomplie l'Ecriture, qui dit: Et il a été mis au rang des malfaiteurs.
తేనైవ "అపరాధిజనైః సార్ద్ధం స గణితో భవిష్యతి," ఇతి శాస్త్రోక్తం వచనం సిద్ధమభూత|
29 Et ceux qui passaient près de là lui disaient des outrages, branlant la tête, et disant: Hé! toi, qui détruis le Temple, et qui le rebâtis en trois jours,
అనన్తరం మార్గే యే యే లోకా గమనాగమనే చక్రుస్తే సర్వ్వ ఏవ శిరాంస్యాన్దోల్య నిన్దన్తో జగదుః, రే మన్దిరనాశక రే దినత్రయమధ్యే తన్నిర్మ్మాయక,
30 Sauve-toi toi-même, et descends de la croix.
అధునాత్మానమ్ అవిత్వా క్రుశాదవరోహ|
31 Les principaux Sacrificateurs se moquant aussi avec les Scribes disaient entre eux: il a sauvé les autres, il ne peut se sauver lui-même.
కిఞ్చ ప్రధానయాజకా అధ్యాపకాశ్చ తద్వత్ తిరస్కృత్య పరస్పరం చచక్షిరే ఏష పరానావత్ కిన్తు స్వమవితుం న శక్నోతి|
32 Que le Christ, le Roi d’Israël descende maintenant de la croix, afin que nous le voyions et que nous croyions! Ceux aussi qui étaient crucifiés avec lui, lui disaient des outrages.
యదీస్రాయేలో రాజాభిషిక్తస్త్రాతా భవతి తర్హ్యధునైన క్రుశాదవరోహతు వయం తద్ దృష్ట్వా విశ్వసిష్యామః; కిఞ్చ యౌ లోకౌ తేన సార్ద్ధం క్రుశే ఽవిధ్యేతాం తావపి తం నిర్భర్త్సయామాసతుః|
33 Mais quand il fut six heures, il y eut des ténèbres sur tout le pays jusqu'à neuf heures.
అథ ద్వితీయయామాత్ తృతీయయామం యావత్ సర్వ్వో దేశః సాన్ధకారోభూత్|
34 Et à neuf heures Jésus cria à haute voix, disant: Eloï, Eloï, lamma sabachthani? c'est-à-dire: Mon Dieu! Mon Dieu! pourquoi m'as-tu abandonné?
తతస్తృతీయప్రహరే యీశురుచ్చైరవదత్ ఏలీ ఏలీ లామా శివక్తనీ అర్థాద్ "హే మదీశ మదీశ త్వం పర్య్యత్యాక్షీః కుతో హి మాం?"
35 Ce que quelques-uns de ceux qui étaient là présents, ayant entendu, ils dirent: voilà, il appelle Elie.
తదా సమీపస్థలోకానాం కేచిత్ తద్వాక్యం నిశమ్యాచఖ్యుః పశ్యైష ఏలియమ్ ఆహూయతి|
36 Et quelqu'un accourut, qui remplit une éponge de vinaigre, et qui l'ayant mise au bout d'un roseau, lui en donna à boire, en disant: laissez, voyons si Elie viendra pour l'ôter de la croix.
తత ఏకో జనో ధావిత్వాగత్య స్పఞ్జే ఽమ్లరసం పూరయిత్వా తం నడాగ్రే నిధాయ పాతుం తస్మై దత్త్వావదత్ తిష్ఠ ఏలియ ఏనమవరోహయితుమ్ ఏతి న వేతి పశ్యామి|
37 Et Jésus ayant jeté un grand cri, rendit l'esprit.
అథ యీశురుచ్చైః సమాహూయ ప్రాణాన్ జహౌ|
38 Et le voile du Temple se déchira en deux, depuis le haut jusqu'en bas.
తదా మన్దిరస్య జవనికోర్ద్వ్వాదధఃర్య్యన్తా విదీర్ణా ద్విఖణ్డాభూత్|
39 Et le Centenier qui était là vis-à-vis de lui, voyant qu'il avait rendu l'esprit en criant ainsi, dit: certainement cet homme était Fils de Dieu.
కిఞ్చ ఇత్థముచ్చైరాహూయ ప్రాణాన్ త్యజన్తం తం దృష్ద్వా తద్రక్షణాయ నియుక్తో యః సేనాపతిరాసీత్ సోవదత్ నరోయమ్ ఈశ్వరపుత్ర ఇతి సత్యమ్|
40 Il y avait là aussi des femmes qui regardaient de loin, entre lesquelles étaient Marie-Magdeleine, et Marie [mère] de Jacques le mineur, et de Joses, et Salomé.
తదానీం మగ్దలీనీ మరిసమ్ కనిష్ఠయాకూబో యోసేశ్చ మాతాన్యమరియమ్ శాలోమీ చ యాః స్త్రియో
41 Qui lorsqu'il était en Galilée, l'avaient suivi, et l'avaient servi; [il y avait là] aussi plusieurs autres femmes qui étaient montées avec lui à Jérusalem.
గాలీల్ప్రదేశే యీశుం సేవిత్వా తదనుగామిన్యో జాతా ఇమాస్తదన్యాశ్చ యా అనేకా నార్యో యీశునా సార్ద్ధం యిరూశాలమమాయాతాస్తాశ్చ దూరాత్ తాని దదృశుః|
42 Et le soir étant déjà venu, parce que c'était la Préparation qui est avant le Sabbat;
అథాసాదనదినస్యార్థాద్ విశ్రామవారాత్ పూర్వ్వదినస్య సాయంకాల ఆగత
43 Joseph d'Arimathée, Conseiller honorable, qui attendait aussi le Règne de Dieu, s'étant enhardi, vint à Pilate, et [lui] demanda le corps de Jésus.
ఈశ్వరరాజ్యాపేక్ష్యరిమథీయయూషఫనామా మాన్యమన్త్రీ సమేత్య పీలాతసవిధం నిర్భయో గత్వా యీశోర్దేహం యయాచే|
44 Et Pilate s'étonna qu'il fût déjà mort; et ayant appelé le Centenier, il lui demanda s'il y avait longtemps qu'il était mort.
కిన్తు స ఇదానీం మృతః పీలాత ఇత్యసమ్భవం మత్వా శతసేనాపతిమాహూయ స కదా మృత ఇతి పప్రచ్ఛ|
45 Ce qu'ayant appris du Centenier, il donna le corps à Joseph.
శతసేమనాపతిముఖాత్ తజ్జ్ఞాత్వా యూషఫే యీశోర్దేహం దదౌ|
46 Et [Joseph] ayant acheté un linceul, le descendit de la croix, et l'enveloppa du linceul, et le mit dans un sépulcre qui était taillé dans le roc, puis il roula une pierre sur l'entrée du sépulcre.
పశ్చాత్ స సూక్ష్మం వాసః క్రీత్వా యీశోః కాయమవరోహ్య తేన వాససా వేష్టాయిత్వా గిరౌ ఖాతశ్మశానే స్థాపితవాన్ పాషాణం లోఠయిత్వా ద్వారి నిదధే|
47 Et Marie-Magdeleine, et Marie [mère] de Joses regardaient où on le mettait.
కిన్తు యత్ర సోస్థాప్యత తత మగ్దలీనీ మరియమ్ యోసిమాతృమరియమ్ చ దదృశతృః|
