Lamentations 5
1 Souviens-toi, ô Eternel! de ce qui nous est arrivé; regarde et vois notre opprobre.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Notre héritage a été renversé par des étrangers, nos maisons par des forains.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Nous sommes devenus [comme] des orphelins qui sont sans pères, et nos mères sont comme des veuves.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Nous avons bu notre eau pour de l’argent, et notre bois nous a été mis à prix.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Nous avons été poursuivis l’épée sur la gorge. Nous nous sommes donnés beaucoup de mouvement, [et] nous n’avons point eu de repos.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Nous avons étendu la main aux Egyptiens [et] aux Assyriens pour avoir suffisamment de pain.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Nos pères ont péché, et ne sont plus; [et] nous avons porté leurs iniquités.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Les esclaves ont dominé sur nous, [et] personne ne nous a délivrés de leurs mains.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Nous amenions notre pain au péril de notre vie, à cause de l’épée du désert.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Notre peau a été noircie comme un four, à cause de l’ardeur véhémente de la faim.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Ils ont humilié les femmes dans Sion, et les vierges dans les villes de Juda.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Les principaux ont été pendus par leur main; et on n’a porté aucun respect à la personne des Anciens.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Ils ont pris les jeunes gens pour moudre, et les enfants sont tombés sous le bois.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Les Anciens ont cessé de se trouver aux portes, et les jeunes gens de chanter.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 La joie de notre cœur est cessée, et notre danse est tournée en deuil.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 La couronne de notre tête est tombée. Malheur maintenant à nous parce que nous avons péché!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 C’est pourquoi notre cœur est languissant. A cause de ces choses nos yeux sont obscurcis.
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 A cause de la montagne de Sion qui est désolée; les renards n’en bougent point.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 [Mais] toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ton trône est d’âge en âge.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Pourquoi nous oublierais-tu à jamais? pourquoi nous délaisserais-tu si longtemps?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Convertis-nous à toi, ô Eternel! et nous serons convertis; renouvelle nos jours comme ils étaient autrefois.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Mais tu nous as entièrement rejetés, tu t’es extrêmement courroucé contre nous.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
