Lamentations 5

1 Souviens-toi, ô Eternel! de ce qui nous est arrivé; regarde et vois notre opprobre.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

2 Notre héritage a été renversé par des étrangers, nos maisons par des forains.

3 Nous sommes devenus [comme] des orphelins qui sont sans pères, et nos mères sont comme des veuves.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

4 Nous avons bu notre eau pour de l’argent, et notre bois nous a été mis à prix.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

5 Nous avons été poursuivis l’épée sur la gorge. Nous nous sommes donnés beaucoup de mouvement, [et] nous n’avons point eu de repos.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

6 Nous avons étendu la main aux Egyptiens [et] aux Assyriens pour avoir suffisamment de pain.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

7 Nos pères ont péché, et ne sont plus; [et] nous avons porté leurs iniquités.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

8 Les esclaves ont dominé sur nous, [et] personne ne nous a délivrés de leurs mains.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

9 Nous amenions notre pain au péril de notre vie, à cause de l’épée du désert.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

10 Notre peau a été noircie comme un four, à cause de l’ardeur véhémente de la faim.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

11 Ils ont humilié les femmes dans Sion, et les vierges dans les villes de Juda.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

12 Les principaux ont été pendus par leur main; et on n’a porté aucun respect à la personne des Anciens.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

13 Ils ont pris les jeunes gens pour moudre, et les enfants sont tombés sous le bois.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

14 Les Anciens ont cessé de se trouver aux portes, et les jeunes gens de chanter.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

15 La joie de notre cœur est cessée, et notre danse est tournée en deuil.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

16 La couronne de notre tête est tombée. Malheur maintenant à nous parce que nous avons péché!

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

17 C’est pourquoi notre cœur est languissant. A cause de ces choses nos yeux sont obscurcis.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

18 A cause de la montagne de Sion qui est désolée; les renards n’en bougent point.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

19 [Mais] toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ton trône est d’âge en âge.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

20 Pourquoi nous oublierais-tu à jamais? pourquoi nous délaisserais-tu si longtemps?

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

21 Convertis-nous à toi, ô Eternel! et nous serons convertis; renouvelle nos jours comme ils étaient autrefois.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

22 Mais tu nous as entièrement rejetés, tu t’es extrêmement courroucé contre nous.