Lamentations 3

1 [Aleph.] Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Certes il s’est tourné contre moi, il a tous les jours tourné sa main [contre moi].

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 [Beth.] Il a fait vieillir ma chair et ma peau, il a brisé mes os.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de travail.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 Il m’a fait tenir dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts dès longtemps.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 [Guimel.] Il a fait une cloison autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes fers.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Même quand je crie et que j’élève ma voix, il rejette ma requête.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Il a fait un mur de pierres de taille [pour fermer] mes chemins, il a renversé mes sentiers.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 [Daleth.] Ce m’est un ours qui est aux embûches, et un lion qui se tient dans un lieu caché.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Il a détourné mes chemins, et m’a mis en pièces, il m’a rendu désolé.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Il a tendu son arc, et m’a mis comme une butte pour la flèche.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 [He.] Il a fait entrer dans mes reins les flèches dont son carquois est plein.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 J’ai été en risée à tous les peuples, et leur chanson, tout le jour.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 [Vau.] Il m’a cassé les dents avec du gravier, il m’a couvert de cendre;

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Tellement que la paix s’est éloignée de mon âme; j’ai oublié ce que c’est que d’être à son aise.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Et j’ai dit: ma force est perdue, et mon espérance aussi que j’avais en l’Eternel.

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 [Zajin.] Souviens-toi de mon affliction, et de mon pauvre état, qui n’est qu’absinthe et que fiel.

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Mon âme s’[en] souvient sans cesse, et elle est abattue au dedans de moi.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 [Mais] je rappellerai ceci en mon cœur, [et] c’est pourquoi j’aurai espérance;

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 [Heth.] Ce sont les gratuités de l’Eternel que nous n’avons point été consumés, parce que ses compassions ne sont point taries.

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 Elles se renouvellent chaque matin; [c’est] une chose grande que ta fidélité.

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 L’Eternel est ma portion, dit mon âme, c’est pourquoi j’aurai espérance en lui.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 [Teth.] L’Eternel est bon à ceux qui s’attendent à lui, [et] à l’âme qui le recherche.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 C’est une chose bonne qu’on attende, même en se tenant en repos, la délivrance de l’Eternel.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 C’est une chose bonne à l’homme de porter le joug en sa jeunesse.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 [Jod.] Il est assis solitaire et se tient tranquille, parce qu’on l’a chargé sur lui.

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Il met sa bouche dans la poussière, si peut-être il y aura quelque espérance.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Il présente la joue à celui qui le frappe; il est accablé d’opprobre.

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 [Caph.] Car le Seigneur ne rejette point à toujours.

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 Mais s’il afflige quelqu’un, il en a aussi compassion selon la grandeur de ses gratuités.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 [Lamed.] Lorsqu’on foule sous ses pieds tous les prisonniers du monde;

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 Lorsqu’on pervertit le droit de quelqu’un en la présence du Très-haut;

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 Lorsqu’on fait tort à quelqu’un dans son procès, le Seigneur ne le voit-il point?

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 [Mem.] Qui est-ce qui dit que cela a été fait, [et] que le Seigneur ne l’[a] point commandé?

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Les maux, et les biens ne procèdent-ils point de l’ordre du Très-haut?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Pourquoi se dépiterait l’homme vivant, l’homme, [dis-je], à cause de ses péchés?

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 [Nun.] Recherchons nos voies, et [les] sondons, et retournons jusqu’à l’Eternel.

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Levons nos cœurs et nos mains au [Dieu] Fort qui est aux cieux, [en disant]:

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Nous avons péché, nous avons été rebelles, tu n’as point pardonné.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 [Samech.] Tu nous as couverts de [ta] colère, et nous as poursuivis, tu as tué, tu n’as point épargné.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Tu t’es couvert d’une nuée, afin que la requête ne passât point.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Tu nous as fait être la raclure et le rebut au milieu des peuples.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 [Pe.] Tous nos ennemis ont ouvert leur bouche sur nous.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 La frayeur et la fosse, le dégât et la calamité nous sont arrivés.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Mon œil s’est fondu en ruisseaux d’eaux à cause de la plaie de la fille de mon peuple.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 [Hajin.] Mon œil verse des larmes, et ne cesse point, parce qu’il n’y a aucun relâche.

50 Jusques à ce que l’Eternel regarde et voie des cieux.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 [Tsadi.] Ceux qui me sont ennemis sans cause m’ont poursuivi à outrance, comme on chasse après l’oiseau.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 Ils ont enserré ma vie dans une fosse, et ont roulé une pierre sur moi.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Les eaux ont regorgé par-dessus ma tête; je disais: je suis retranché.

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 [Koph.] J’ai invoqué ton Nom, ô Eternel! d’une des plus basses fosses.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Tu as ouï ma voix, ne ferme point ton oreille, afin que je n’expire point à force de crier.

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Tu t’es approché au jour que je t’ai invoqué, et tu as dit: ne crains rien.

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 [Resch.] Ô Seigneur! tu as plaidé la cause de mon âme; et tu as garanti ma vie.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 Tu as vu, ô Eternel! le tort qu’on me fait, fais-moi droit.

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Tu as vu toutes les vengeances dont ils ont usé, et toutes leurs machinations contre moi.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 [Scin.] Tu as ouï, ô Eternel! leur opprobe et toutes leurs machinations contre moi.

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 Les discours de ceux qui s’élèvent contre moi, et leur dessein qu’ils ont contre moi tout le long du jour.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Considère quand ils s’asseyent, et quand ils se lèvent, [car] je suis leur chanson.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 [Thau.] Rends-leur la pareille, ô Eternel! selon l’ouvrage de leurs mains.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Donne-leur un tel ennui qu’il leur couvre le cœur; donne-leur ta malédiction.

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Poursuis-les en ta colère, et les efface de dessous les cieux de l’Eternel.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.