Lamentations 3
1 [Aleph.] Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ |
2 Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ |
3 Certes il s’est tourné contre moi, il a tous les jours tourné sa main [contre moi].
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ |
4 [Beth.] Il a fait vieillir ma chair et ma peau, il a brisé mes os.
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ |
5 Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de travail.
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ |
6 Il m’a fait tenir dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts dès longtemps.
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ |
7 [Guimel.] Il a fait une cloison autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes fers.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ |
8 Même quand je crie et que j’élève ma voix, il rejette ma requête.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ |
9 Il a fait un mur de pierres de taille [pour fermer] mes chemins, il a renversé mes sentiers.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ |
10 [Daleth.] Ce m’est un ours qui est aux embûches, et un lion qui se tient dans un lieu caché.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ |
11 Il a détourné mes chemins, et m’a mis en pièces, il m’a rendu désolé.
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ |
12 Il a tendu son arc, et m’a mis comme une butte pour la flèche.
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ |
13 [He.] Il a fait entrer dans mes reins les flèches dont son carquois est plein.
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ |
14 J’ai été en risée à tous les peuples, et leur chanson, tout le jour.
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ |
15 Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ |
16 [Vau.] Il m’a cassé les dents avec du gravier, il m’a couvert de cendre;
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ |
17 Tellement que la paix s’est éloignée de mon âme; j’ai oublié ce que c’est que d’être à son aise.
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ |
18 Et j’ai dit: ma force est perdue, et mon espérance aussi que j’avais en l’Eternel.
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ |
19 [Zajin.] Souviens-toi de mon affliction, et de mon pauvre état, qui n’est qu’absinthe et que fiel.
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ |
20 Mon âme s’[en] souvient sans cesse, et elle est abattue au dedans de moi.
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ |
21 [Mais] je rappellerai ceci en mon cœur, [et] c’est pourquoi j’aurai espérance;
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ |
22 [Heth.] Ce sont les gratuités de l’Eternel que nous n’avons point été consumés, parce que ses compassions ne sont point taries.
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ |
23 Elles se renouvellent chaque matin; [c’est] une chose grande que ta fidélité.
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ |
24 L’Eternel est ma portion, dit mon âme, c’est pourquoi j’aurai espérance en lui.
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ |
25 [Teth.] L’Eternel est bon à ceux qui s’attendent à lui, [et] à l’âme qui le recherche.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ |
26 C’est une chose bonne qu’on attende, même en se tenant en repos, la délivrance de l’Eternel.
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ |
27 C’est une chose bonne à l’homme de porter le joug en sa jeunesse.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ |
28 [Jod.] Il est assis solitaire et se tient tranquille, parce qu’on l’a chargé sur lui.
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ |
29 Il met sa bouche dans la poussière, si peut-être il y aura quelque espérance.
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ |
30 Il présente la joue à celui qui le frappe; il est accablé d’opprobre.
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ |
31 [Caph.] Car le Seigneur ne rejette point à toujours.
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ |
32 Mais s’il afflige quelqu’un, il en a aussi compassion selon la grandeur de ses gratuités.
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ |
33 Car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ |
34 [Lamed.] Lorsqu’on foule sous ses pieds tous les prisonniers du monde;
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ |
35 Lorsqu’on pervertit le droit de quelqu’un en la présence du Très-haut;
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ |
36 Lorsqu’on fait tort à quelqu’un dans son procès, le Seigneur ne le voit-il point?
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ |
37 [Mem.] Qui est-ce qui dit que cela a été fait, [et] que le Seigneur ne l’[a] point commandé?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ |
38 Les maux, et les biens ne procèdent-ils point de l’ordre du Très-haut?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ |
39 Pourquoi se dépiterait l’homme vivant, l’homme, [dis-je], à cause de ses péchés?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ |
40 [Nun.] Recherchons nos voies, et [les] sondons, et retournons jusqu’à l’Eternel.
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ |
41 Levons nos cœurs et nos mains au [Dieu] Fort qui est aux cieux, [en disant]:
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ |
42 Nous avons péché, nous avons été rebelles, tu n’as point pardonné.
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ |
43 [Samech.] Tu nous as couverts de [ta] colère, et nous as poursuivis, tu as tué, tu n’as point épargné.
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ |
44 Tu t’es couvert d’une nuée, afin que la requête ne passât point.
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ |
45 Tu nous as fait être la raclure et le rebut au milieu des peuples.
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ |
46 [Pe.] Tous nos ennemis ont ouvert leur bouche sur nous.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ |
47 La frayeur et la fosse, le dégât et la calamité nous sont arrivés.
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ |
48 Mon œil s’est fondu en ruisseaux d’eaux à cause de la plaie de la fille de mon peuple.
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ |
49 [Hajin.] Mon œil verse des larmes, et ne cesse point, parce qu’il n’y a aucun relâche.
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ |
50 Jusques à ce que l’Eternel regarde et voie des cieux.
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ |
51 Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ |
52 [Tsadi.] Ceux qui me sont ennemis sans cause m’ont poursuivi à outrance, comme on chasse après l’oiseau.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ |
53 Ils ont enserré ma vie dans une fosse, et ont roulé une pierre sur moi.
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ |
54 Les eaux ont regorgé par-dessus ma tête; je disais: je suis retranché.
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ |
55 [Koph.] J’ai invoqué ton Nom, ô Eternel! d’une des plus basses fosses.
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ |
56 Tu as ouï ma voix, ne ferme point ton oreille, afin que je n’expire point à force de crier.
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ |
57 Tu t’es approché au jour que je t’ai invoqué, et tu as dit: ne crains rien.
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ |
58 [Resch.] Ô Seigneur! tu as plaidé la cause de mon âme; et tu as garanti ma vie.
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ |
59 Tu as vu, ô Eternel! le tort qu’on me fait, fais-moi droit.
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ |
60 Tu as vu toutes les vengeances dont ils ont usé, et toutes leurs machinations contre moi.
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ |
61 [Scin.] Tu as ouï, ô Eternel! leur opprobe et toutes leurs machinations contre moi.
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ |
62 Les discours de ceux qui s’élèvent contre moi, et leur dessein qu’ils ont contre moi tout le long du jour.
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ |
63 Considère quand ils s’asseyent, et quand ils se lèvent, [car] je suis leur chanson.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ |
64 [Thau.] Rends-leur la pareille, ô Eternel! selon l’ouvrage de leurs mains.
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ |
65 Donne-leur un tel ennui qu’il leur couvre le cœur; donne-leur ta malédiction.
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ |
66 Poursuis-les en ta colère, et les efface de dessous les cieux de l’Eternel.
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ |
