Job 6
1 Mais Job répondit, et dit:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Plût à Dieu que mon indignation fût bien pesée, et qu'on mît ensemble dans une balance ma calamité!
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Car elle serait plus pesante que le sable de la mer; c'est pourquoi mes paroles sont englouties.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Parce que les flèches du Tout-puissant sont au dedans de moi; mon esprit en suce le venin; les frayeurs de Dieu se dressent en bataille contre moi.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 L'âne sauvage braira-t-il après l'herbe, et le bœuf mugira-t-il après son fourrage?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Mangera-t-on sans sel ce qui est fade? trouvera-t-on de la saveur dans le blanc d'un œuf?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Mais pour moi, les choses que je n'aurais pas seulement voulu toucher, sont des saletés qu'il faut que je mange.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 Plût à Dieu que ce que je demande m'arrivât, et que Dieu me donnât ce que j'attends;
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 Et que Dieu voulût m'écraser, et [qu'il voulût] lâcher sa main pour m'achever!
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Mais j'ai encore cette consolation, quoique la douleur me consume, et qu'elle ne m'épargne point, que je n'ai point tû les paroles du Saint.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Quelle est ma force, que je puisse soutenir [de si grands maux]? et quelle [en est] la fin, que je puisse prolonger ma vie?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 Ma force est-elle une force de pierre, et ma chair est-elle d'acier?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 Ne suis-je pas destitué de secours, et tout appui n'est-il pas éloigné de moi?
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 A celui qui se fond [sous l'ardeur des maux, est due] la compassion de son ami; mais il a abandonné la crainte du Tout-puissant.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Mes frères m'ont manqué comme un torrent, comme le cours impétueux des torrents qui passent;
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Lesquels on ne voit point à cause de la glace, et sur lesquels s'entasse la neige;
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 Lesquels, au temps que la chaleur donne dessus, défaillent; quand ils sentent la chaleur, ils disparaissent de leur lieu;
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Lesquels serpentant çà et là par les chemins, se réduisent à rien, et se perdent.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 Les troupes des voyageurs de Téma y pensaient, ceux qui vont en Séba s'y attendaient;
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 [Mais] ils sont honteux d'y avoir espéré; ils y sont allés, et ils en ont rougi.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Certes, vous m'êtes devenus inutiles; vous avez vu ma calamité étonnante, et vous en avez eu horreur.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Est-ce que je vous ai dit: Apportez-moi et me faites des présents de votre bien?
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 Et délivrez-moi de la main de l'ennemi, et me rachetez de la main des terribles?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Enseignez-moi, et je me tairai; et faites-moi entendre en quoi j'ai erré.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Ô combien sont fortes les paroles de vérité! mais votre censure, à quoi tend-elle?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 Pensez-vous qu'il ne faille avoir que des paroles pour censurer; et que les discours de celui qui est hors d'espérance, ne soient que du vent?
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 Vous vous jetez même sur un orphelin, et vous percez votre intime ami.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Mais maintenant je vous prie regardez-moi bien, si je mens en votre présence!
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Revenez, je vous prie, [et] qu'il n'y ait point d'injustice [en vous]; oui, revenez encore; car je ne suis point coupable en cela.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Y a-t-il de l'iniquité en ma langue? et mon palais ne sait-il pas discerner mes calamités?
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
