Job 41
1 Enlèveras-tu le Léviathan avec l'hameçon, et le tireras-tu par sa langue avec le cordeau [de l'hameçon] que tu auras jeté dans l'eau?
Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
2 Mettras-tu un jonc dans son nez? ou perceras-tu ses mâchoires avec une épine?
Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
3 Emploiera-t-il auprès de toi beaucoup de prières? ou te parlera-t-il doucement?
Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
4 Fera-t-il un accord avec toi, et le prendras-tu pour esclave à toujours?
Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
5 T'en joueras-tu comme d'un petit oiseau? et l'attacheras-tu pour tes jeunes filles?
Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
6 Des amis se régaleront-ils de sa chair? sera-t-il partagé entre les marchands?
Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
7 Rempliras-tu sa peau de pointes? et sa tête [entrerait-elle] dans une nasse de poissons?
Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
8 Mets ta main sur lui; il ne te souviendra jamais de lui faire la guerre.
Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
9 Voilà, l'espérance qu'on avait de le prendre est frustrée; [et] ne sera-t-on pas même atterré par son regard?
Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
10 Il n'y a point d'homme assez courageux pour le réveiller; qui est-ce donc qui se présentera devant moi?
Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
11 Qui est-ce qui m'a prévenu, et je [le] lui rendrai? Ce qui est sous tous les cieux est à moi.
Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
12 Je ne me tairai point de ses membres, ni de ce qui concerne ses forces, ni de la grâce de l'arrangement [des parties de son corps].
Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
13 Qui est-ce qui découvrira le dessus de sa couverture, et se jettera entre les deux branches de son mors?
Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
14 Qui est-ce qui ouvrira les portes de sa gueule? La terreur se tient autour de ses dents.
Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
15 Les lames de ses boucliers ne sont que magnificence; elles sont étroitement serrées [comme] avec un cachet.
Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
16 L'une approche de l'autre, et le vent n'entre point entre-deux.
Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
17 Elles sont jointes l'une à l'autre, elles s'entretiennent, et ne se séparent point.
Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
18 Ses éternuements éclaireraient la lumière, et ses yeux sont [comme] les paupières de l'aube du jour.
Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
19 Des flambeaux sortent de sa bouche, et il en rejaillit des étincelles de feu.
Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
20 Une fumée sort de ses narines comme d'un pot bouillant, ou d'une chaudière.
Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
21 Son souffle enflammerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.
Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
22 La force est dans son cou, et la terreur marche devant lui.
In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
23 Sa chair est ferme, tout est massif en lui, rien n'y branle.
Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
24 Son cœur est dur comme une pierre, même comme une pièce de la meule de dessous.
Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
25 Les plus forts tremblent quand il s'élève, et ils ne savent où ils en sont, voyant comme il rompt tout.
Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
26 Qui s'en approchera avec l'épée? ni elle, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse, ne pourront point subsister [devant lui].
Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
27 Il ne tient pas plus de compte du fer que de la paille; et de l'airain, que du bois pourri.
Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
28 La flèche ne le fera point fuir, les pierres d'une fronde lui sont comme du chaume.
Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
29 Il tient les machines de guerre comme des brins de chaume; et il se moque du javelot qu'on lance sur lui.
Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
30 Il a sous soi des tests aigus, et il abat [sous soi] des roseaux pointus [en se couchant] sur la boue.
Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
31 Il fait bouillonner le gouffre comme une chaudière, et rend semblable la mer à un chaudron de parfumeur.
Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
32 Il fait reluire après soi son sentier, et on prendrait l'abîme pour une tête blanchie de vieillesse.
Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
33 Il n'y a rien sur la terre qui lui puisse être comparé, ayant été fait pour ne rien craindre.
Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
34 Il voit [au-dessous de lui] tout ce qu'il y a de plus élevé; il est Roi sur tous les plus fiers animaux.
Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
