Job 31

1 J'avais fait accord avec mes yeux; comment aurais-je donc arrêté mes regards sur une vierge?

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 Et quelle [serait] la portion [que] Dieu [m'aurait envoyée] d'en haut, et quel eût été l'héritage que le Tout-puissant m'eût [envoyé] des hauts lieux?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 La perdition n'est-elle pas pour l'injuste, et les accidents étranges pour les ouvriers d'iniquité?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 N'a-t-il pas vu lui-même mes voies, et n'a-t-il pas compté toutes mes démarches?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Si j'ai marché dans le mensonge, et si mon pied s'est hâté à tromper,

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 Qu'on me pèse dans des balances justes, et Dieu connaîtra mon intégrité.

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 Si mes pas se sont détournés du [droit] chemin, et si mon cœur a marché après mes yeux, et si quelque tache s'est attachée à mes mains,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 Que je sème, et qu'un autre mange [ce que j'aurai semé]; et que tout ce que j'aurai fait produire, soit déraciné!

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Si mon cœur a été séduit après quelque femme, et si j'ai demeuré en embûche à la porte de mon prochain,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 Que ma femme soit déshonorée par un autre, et qu'elle soit prostituée à d'autres!

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Vu que c'est une méchanceté préméditée, une de ces iniquités qui sont toutes jugées.

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 Car c'est un feu qui dévore jusqu'à consumer, et qui aurait déraciné tout mon revenu.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Si j'ai refusé de faire droit à mon serviteur ou à ma servante, quand ils ont contesté avec moi;

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 Car qu'eussé-je fait, quand le [Dieu] Fort se fût levé? et quand il m'en eût demandé compte, que lui aurais-je répondu?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 Celui qui m'a formé dans le ventre, ne les a-t-il pas faits aussi? et ne nous a-t-il pas tous formés de la même manière dans la matrice?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Si j'ai refusé aux pauvres ce qu'ils ont désiré; si j'ai fait consumer les yeux de la veuve;

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 Si j'ai mangé seul mes morceaux, et si l'orphelin n'en a point mangé;

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 (Car dès ma jeunesse il a été élevé avec moi, comme [chez son père], et dès le ventre de ma mère j'ai conduit l'orphelin.)

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 Si j'ai vu un homme périr faute d'être vêtu, et le pauvre faute de couverture;

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 Si ses reins ne m'ont point béni, et s'il n'a pas été échauffé de la laine de mes agneaux;

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 Si j'ai levé la main contre l'orphelin, quand j'ai vu à la porte, que je pouvais l'aider;

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 Que l'os de mon épaule tombe et que mon bras soit cassé, et séparé de l'os auquel il est joint!

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Car j'ai eu frayeur de l'orage du [Dieu] Fort, et je ne saurais [subsister] devant sa majesté.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Si j'ai mis mon espérance en l'or, et si j'ai dit au fin or: Tu es ma confiance;

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 Si je me suis réjoui de ce que mes biens étaient multipliés, et de ce que ma main en avait trouvé abondamment;

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 Si j'ai regardé le soleil lorsqu'il brillait le plus, et la lune marchant noblement;

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 Et si mon cœur a été séduit en secret, et si ma main a baisé ma bouche;

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 (Ce qui est aussi une iniquité toute jugée; car j'eusse renié le Dieu d'en haut.)

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 Si je me suis réjoui du malheur de celui qui me haïssait; si j'ai sauté de joie quand il lui est arrivé du mal.

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 Je n'ai pas même permis à ma langue de pécher, en demandant sa mort avec imprécation.

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 Et les gens de ma maison n'ont point dit: Qui nous donnera de sa chair? nous n'en saurions être rassasiés.

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 L'étranger n'a point passé la nuit dehors; j'ai ouvert ma porte au passant.

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 Si j'ai caché mon péché comme Adam, pour couvrir mon iniquité en me flattant.

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 Quoique je pusse me faire craindre à une grande multitude, toutefois le moindre qui fût dans les familles m'inspirait de la crainte, et je me tenais dans le silence, et ne sortais point de la porte.

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 Ô! s'il y avait quelqu'un qui voulût m'entendre. Tout mon désir est que le Tout-puissant me réponde, et que ma partie adverse fasse un écrit [contre moi].

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Si je ne le porte sur mon épaule, et si je ne l'attache comme une couronne.

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 Je lui raconterais tous mes pas, je m'approcherais de lui comme d'un Prince.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Si ma terre crie contre moi, et si ses sillons pleurent;

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 Si j'ai mangé son fruit sans argent; si j'ai tourmenté l'esprit de ceux qui la possédaient.

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 Qu'elle me produise des épines au lieu de blé, et de l'ivraie au lieu d'orge. C'est ici la fin des paroles de Job.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.