Job 29
1 Et Job continuant, reprit son discours sentencieux, et dit:
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 Oh! qui me ferait être comme j'étais autrefois, comme j'étais en ces jours où Dieu me gardait.
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 Quand il faisait luire sa lampe sur ma tête, et quand je marchais parmi les ténèbres, [éclairé] par sa lumière.
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 Comme j'étais aux jours de mon automne, lorsque le secret de Dieu était dans ma tente.
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 Quand le Tout-puissant était encore avec moi, et mes gens autour de moi.
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 Quand je lavais mes pas dans le beurre, et que des ruisseaux d'huile découlaient pour moi du rocher.
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 Quand je sortais vers la porte passant par la ville, et que je me faisais préparer un siège dans la place,
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 Les jeunes gens me voyant se cachaient, les vieillards se levaient, et se tenaient debout.
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 Les principaux s'abstenaient de parler, et mettaient la main sur leur bouche.
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 Les Conducteurs retenaient leur voix, et leur langue était attachée à leur palais.
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 L'oreille qui m'entendait, disait que j'étais bienheureux, et l'œil qui me voyait, déposait en ma faveur.
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 Car je délivrais l'affligé qui criait, et l'orphelin qui n'avait personne pour le secourir.
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 La bénédiction de celui qui s'en allait périr, venait sur moi, et je faisais que le cœur de la veuve chantait de joie.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 J'étais revêtu de la justice, elle me servait de vêtement, et mon équité m'était comme un manteau, et [comme] une tiare.
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 Je servais d'œil à l'aveugle, et de pieds au boiteux.
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 J'étais le père des pauvres, et je m'informais diligemment de la cause qui ne m'était point connue.
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 Je cassais les grosses dents de l'injuste, et je lui arrachais la proie d'entre ses dents.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 C'est pourquoi je disais: Je mourrai dans mon lit, et je multiplierai mes jours comme les grains de sable.
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 Ma racine était ouverte aux eaux, et la rosée demeurait toute la nuit sur mes branches.
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 Ma gloire se renouvelait en moi, et mon arc était renforcé en ma main.
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 On m'écoutait, et on attendait [que j'eusse parlé]; et lorsque j'avais dit mon avis, on se tenait dans le silence.
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 Ils ne répliquaient rien après ce que je disais, et ma parole se répandait sur eux [comme une rosée].
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient leur bouche, comme après la pluie de la dernière saison.
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 Riais-je avec eux? ils ne le croyaient point; et ils ne faisaient point disparaître la sérénité de mon visage.
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 Voulais-je aller avec eux? j'étais assis au haut bout, j'étais entr'eux comme un Roi dans son armée, et comme un homme qui console les affligés.
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
