Job 29

1 Et Job continuant, reprit son discours sentencieux, et dit:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 Oh! qui me ferait être comme j'étais autrefois, comme j'étais en ces jours où Dieu me gardait.

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Quand il faisait luire sa lampe sur ma tête, et quand je marchais parmi les ténèbres, [éclairé] par sa lumière.

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Comme j'étais aux jours de mon automne, lorsque le secret de Dieu était dans ma tente.

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 Quand le Tout-puissant était encore avec moi, et mes gens autour de moi.

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Quand je lavais mes pas dans le beurre, et que des ruisseaux d'huile découlaient pour moi du rocher.

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Quand je sortais vers la porte passant par la ville, et que je me faisais préparer un siège dans la place,

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Les jeunes gens me voyant se cachaient, les vieillards se levaient, et se tenaient debout.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Les principaux s'abstenaient de parler, et mettaient la main sur leur bouche.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Les Conducteurs retenaient leur voix, et leur langue était attachée à leur palais.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 L'oreille qui m'entendait, disait que j'étais bienheureux, et l'œil qui me voyait, déposait en ma faveur.

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Car je délivrais l'affligé qui criait, et l'orphelin qui n'avait personne pour le secourir.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 La bénédiction de celui qui s'en allait périr, venait sur moi, et je faisais que le cœur de la veuve chantait de joie.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 J'étais revêtu de la justice, elle me servait de vêtement, et mon équité m'était comme un manteau, et [comme] une tiare.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Je servais d'œil à l'aveugle, et de pieds au boiteux.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 J'étais le père des pauvres, et je m'informais diligemment de la cause qui ne m'était point connue.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Je cassais les grosses dents de l'injuste, et je lui arrachais la proie d'entre ses dents.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 C'est pourquoi je disais: Je mourrai dans mon lit, et je multiplierai mes jours comme les grains de sable.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Ma racine était ouverte aux eaux, et la rosée demeurait toute la nuit sur mes branches.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Ma gloire se renouvelait en moi, et mon arc était renforcé en ma main.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 On m'écoutait, et on attendait [que j'eusse parlé]; et lorsque j'avais dit mon avis, on se tenait dans le silence.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Ils ne répliquaient rien après ce que je disais, et ma parole se répandait sur eux [comme une rosée].

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient leur bouche, comme après la pluie de la dernière saison.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Riais-je avec eux? ils ne le croyaient point; et ils ne faisaient point disparaître la sérénité de mon visage.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Voulais-je aller avec eux? j'étais assis au haut bout, j'étais entr'eux comme un Roi dans son armée, et comme un homme qui console les affligés.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.