Job 19
1 Mais Job répondit, et dit:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Jusqu'à quand affligerez-vous mon âme, et m'accablerez-vous de paroles?
Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 Vous avez déjà par dix fois [tâché] de me couvrir de confusion. N'avez-vous point honte de vous roidir ainsi contre moi?
Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 Mais quand il serait vrai que j'aurais péché, la faute serait pour moi.
A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 Mais si absolument vous voulez parler avec hauteur contre moi, et me reprocher mon opprobre;
A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Sachez donc que c'est Dieu qui m'a renversé, et qui a tendu son filet autour de moi.
Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Voici je crie pour la violence qui m'est faite, et je ne suis point exaucé; je m'écrie, et il n'y a point de jugement.
Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 Il a fermé son chemin, tellement que je ne saurais passer; et il a mis les ténèbres sur mes sentiers.
Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 Il m'a dépouillé de ma gloire, il m'a ôté la couronne de dessus la tête.
Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 Il m'a détruit de tous côtés, et je m'en vais; il a fait disparaître mon espérance comme celle d'un arbre [que l'on arrache].
Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 Il s'est enflammé de colère contre moi, et m'a traité comme un de ses ennemis.
Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 Ses troupes sont venues ensemble, et elles ont dressé leur chemin contre moi, et se sont campées autour de ma tente.
Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Il a fait retirer loin de moi mes frères; et ceux qui me connaissaient se sont fort éloignés de moi.
Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 Mes proches m'ont abandonné, et ceux que je connaissais m'ont oublié.
Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 Ceux qui demeuraient dans ma maison et mes servantes, m'ont tenu pour un inconnu, [et] m'ont réputé comme étranger.
Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 J'ai appelé mon serviteur, mais il ne m'a point répondu, quoique je l'aie supplié de ma propre bouche.
Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 Mon haleine est devenue odieuse à ma femme; quoique je la supplie par les enfants de mon ventre.
Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 Même les petits me méprisent, et si je me lève ils parlent contre moi.
I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Tous ceux à qui je déclarais mes secrets, m'ont en abomination; et tous ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.
Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair, et il ne me reste d'entier que la peau de mes dents.
Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous mes amis; car la main de Dieu m'a frappé.
Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Pourquoi me poursuivez-vous comme le [Dieu] Fort [me poursuit], sans pouvoir vous rassasier de ma chair?
Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 Plût à Dieu que maintenant mes discours fussent écrits! Plût à Dieu qu'ils fussent gravés dans un livre;
Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 Avec une touche de fer, et sur du plomb, [et] qu'ils fussent taillés sur une pierre de roche à perpétuité!
Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Car je sais que mon Rédempteur est vivant, et qu'il demeurera le dernier sur la terre.
Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 Et lorsqu'après ma peau ceci aura été rongé, je verrai Dieu de ma chair,
A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 Je le verrai moi-même, et mes yeux le verront, et non un autre. Mes reins se consument dans mon sein.
Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 Vous devriez plutôt dire: Pourquoi le persécutons-nous? puisque le fondement de mes paroles se trouve en moi.
Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 Ayez peur de l'épée; car la fureur [avec laquelle vous me persécutez], est [du nombre] des iniquités qui attirent l'épée; c'est pourquoi sachez qu'il y a un jugement.
Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
