Job 14
1 L'homme né de femme est de courte vie, et rassasié d'agitations.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 Il sort comme une fleur, puis il est coupé, et il s'enfuit comme une ombre qui ne s'arrête point.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 Cependant tu as ouvert tes yeux sur lui, et tu me tires en cause devant toi.
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Qui est-ce qui tirera le pur de l'impur? personne.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Les jours de l'homme sont déterminés, le nombre de ses mois est entre tes mains, tu lui as prescrit ses limites, et il ne passera point au delà.
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Retire-toi de lui, afin qu'il ait du relâche, jusqu'à ce que comme un mercenaire il ait achevé sa journée.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 Car si un arbre est coupé, il y a de l'espérance, et il poussera encore, et ne manquera pas de rejetons;
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Quoique sa racine soit envieillie dans la terre, et que son tronc soit mort dans la poussière;
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Dès qu'il sentira l'eau il regermera, et produira des branches, comme un arbre nouvellement planté.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 Mais l'homme meurt, et perd toute sa force; il expire; et puis où est-il?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 [Comme] les eaux s'écoulent de la mer, et une rivière s'assèche, et tarit;
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 Ainsi l'homme est couché par terre, et ne se relève point; jusqu'à ce qu'il n'y ait plus de cieux ils ne se réveilleront point, et ne seront point réveillés de leur sommeil.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 Ô que tu me cachasses dans une fosse sous la terre, que tu m'y misses à couvert jusqu'à ce que ta colère fût passée, [et] que tu me donnasses un terme; après lequel tu te souvinsses de moi! (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 Si l'homme meurt, revivra-t-il? J'attendrai [donc] tous les jours de mon combat, jusqu'à ce qu'il m'arrive du changement.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Appelle-moi, et je te répondrai; ne dédaigne point l'ouvrage de tes mains.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 Or maintenant tu comptes mes pas, et tu n'exceptes rien de mon péché.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 Mes péchés sont cachetés comme dans une valise, et tu as cousu ensemble mes iniquités.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 Car [comme] une montagne en tombant s'éboule, et [comme] un rocher est transporté de sa place;
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 Et [comme] les eaux minent les pierres, et entraînent par leur débordement la poussière de la terre, avec tout ce qu'elle a produit, tu fais ainsi périr l'attente de l'homme [mortel].
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Tu te montres toujours plus fort que lui, et il s'en va; [et] lui ayant fait changer de visage, tu l'envoies au loin.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 Ses enfants seront avancés, et il n'en saura rien; ou ils seront abaissés, et il ne s'en souciera point.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Seulement sa chair, [pendant qu'elle est] sur lui, a de la douleur, et son âme s'afflige [tandis qu'elle est] en lui.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
