Job 13

1 Voici, mon œil a vu toutes ces choses, [et] mon oreille les a ouïes et entendues.

من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

2 Comme vous les savez, je les sais aussi; je ne vous suis pas inférieur.

3 Mais je parlerai au Tout-puissant, et je prendrai plaisir à dire mes raisons au [Dieu] Fort.

ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

4 Et certes vous inventez des mensonges; vous êtes tous des médecins inutiles.

و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

5 Plût à Dieu que vous demeurassiez entièrement dans le silence; et cela vous serait réputé à sagesse.

اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

6 Ecoutez donc maintenant mon raisonnement, et soyez attentifs à la défense de mes lèvres:

حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

7 Allégueriez-vous des choses injustes, en faveur du [Dieu] Fort, et diriez-vous quelque fausseté pour lui?

آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

8 Ferez-vous acception de sa personne, si vous plaidez la cause du [Dieu] Fort?

می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

9 Vous en prendra-t-il bien, s'il vous sonde? vous jouerez-vous de lui, comme on se joue d'un homme [mortel]?

10 Certainement il vous censurera, si même en secret vous faites acception de personnes.

بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

11 Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle point? et sa frayeur ne tombera-t-elle point sur vous?

آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

12 Vos discours mémorables sont des sentences de cendre, et vos éminences sont des éminences de boue.

بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

13 Taisez-vous devant moi, et que je parle; et qu'il m'arrive ce qui pourra.

حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

14 Pourquoi porté-je ma chair entre mes dents, et tiens-je mon âme entre mes mains?

بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

15 Voilà, qu'il me tue, je ne laisserai pas d'espérer [en lui]; et je défendrai ma conduite en sa présence.

اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

16 Et qui plus est, il sera lui-même ma délivrance; mais l'hypocrite ne viendra point devant sa face.

من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

17 Ecoutez attentivement mes discours, et prêtez l'oreille à ce que je vais vous déclarer.

حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

18 Voilà, aussitôt que j'aurai déduit par ordre mon droit, je sais que je serai justifié.

دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

19 Qui est-ce qui veut disputer contre moi? car maintenant si je me tais, je mourrai.

کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

20 Seulement ne me fais point ces deux choses, [et] alors je ne me cacherai point devant ta face;

ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

21 Retire ta main de dessus moi, et que ta frayeur ne me trouble point.

مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

22 Puis appelle-moi, et je répondrai; ou bien je parlerai, et tu me répondras.

آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

23 Combien ai-je d'iniquités et de péchés? Montre-moi mon crime et mon péché.

حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

24 Pourquoi caches-tu ta face, et me tiens-tu pour ton ennemi?

چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

25 Déploieras-tu tes forces contre une feuille que le vent emporte? poursuivras-tu du chaume tout sec?

آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

26 Que tu donnes contre moi des arrêts d'amertume, et que tu me fasses porter la peine des péchés de ma jeunesse?

تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

27 Et que tu mettes mes pieds aux ceps, et observes tous mes chemins? et que tu suives les traces de mes pieds?

مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

28 Car celui [que tu poursuis de cette manière, ] s'en va par pièces comme du bois vermoulu, et comme une robe que la teigne a rongée.