Actes 12
1 En ce même temps le Roi Hérode se mit à maltraiter quelques-uns de ceux de l'Eglise;
ตสฺมินฺ สมเย เหโรทฺราโช มณฺฑลฺยา: กิยชฺชเนโภฺย ทุ: ขํ ทาตุํ ปฺรารภตฺฯ
2 Et fit mourir par l'épée Jacques, frère de Jean.
วิเศษโต โยหน: โสทรํ ยากูพํ กรวาลาฆาเตนฺ หตวานฺฯ
3 Et voyant que cela était agréable aux Juifs, il continua, en faisant prendre aussi Pierre.
ตสฺมาทฺ ยิหูทียา: สนฺตุษฺฏา อภวนฺ อิติ วิชฺญาย ส ปิตรมปิ ธรฺตฺตุํ คตวานฺฯ
4 Or c'étaient les jours des pains sans levain. Et quand il l'eut fait prendre, il le mit en prison, et le donna à garder à quatre bandes, de quatre soldats chacune, le voulant produire au supplice devant le peuple, après la [fête de] Pâque.
ตทา กิณฺวศูนฺยปูโปตฺสวสมย อุปาติษฺฏตฺ; อต อุตฺสเว คเต สติ โลกานำ สมกฺษํ ตํ พหิราเนยฺยามีติ มนสิ สฺถิรีกฺฤตฺย ส ตํ ธารยิตฺวา รกฺษฺณารฺถมฺ เยษามฺ เอไกกสํเฆ จตฺวาโร ชนา: สนฺติ เตษำ จตุรฺณำ รกฺษกสํฆานำ สมีเป ตํ สมรฺปฺย การายำ สฺถาปิตวานฺฯ
5 Ainsi Pierre était gardé dans la prison; mais l'Eglise faisait sans cesse des prières à Dieu pour lui.
กินฺตุํ ปิตรสฺย การาสฺถิติการณาตฺ มณฺฑลฺยา โลกา อวิศฺรามมฺ อีศฺวรสฺย สมีเป ปฺรารฺถยนฺตฯ
6 Or dans le temps qu'Hérode était prêt de l'envoyer au supplice, cette nuit-là même Pierre dormait entre deux soldats, lié de deux chaînes; et les gardes qui étaient devant la porte, gardaient la prison.
อนนฺตรํ เหโรทิ ตํ พหิรานายิตุํ อุทฺยเต สติ ตสฺยำ ราเตฺรา ปิตโร รกฺษกทฺวยมธฺยสฺถาเน ศฺฤงฺขลทฺวเยน พทฺธฺว: สนฺ นิทฺริต อาสีตฺ, เทาวาริกาศฺจ การายา: สมฺมุเข ติษฺฐนโต ทฺวารมฺ อรกฺษิษุ: ฯ
7 Et voici, un Ange du Seigneur survint, et une lumière resplendit dans la prison, et [l'Ange] frappant le côté de Pierre, le réveilla, en lui disant: Lève-toi légère- ment. Et les chaînes tombèrent de ses mains.
เอตสฺมินฺ สมเย ปรเมศฺวรสฺย ทูเต สมุปสฺถิเต การา ทีปฺติมตี ชาตา; ตต: ส ทูต: ปิตรสฺย กุกฺษาวาวาตํ กฺฤตฺวา ตํ ชาครยิตฺวา ภาษิตวานฺ ตูรฺณมุตฺติษฺฐ; ตตสฺตสฺย หสฺตสฺถศฺฤงฺขลทฺวยํ คลตฺ ปติตํฯ
8 Et l'Ange lui dit: ceins-toi, et chausse tes souliers; ce qu'il fit. Puis il lui dit: jette ta robe sur toi, et me suis.
ส ทูตสฺตมวทตฺ, พทฺธกฏิ: สนฺ ปาทโย: ปาทุเก อรฺปย; เตน ตถา กฺฤเต สติ ทูตสฺตมฺ อุกฺตวานฺ คาตฺรียวสฺตฺรํ คาเตฺร นิธาย มม ปศฺจาทฺ เอหิฯ
9 Lui donc sortant, le suivit; mais il ne savait point que ce qui se faisait par l'Ange, fût réel, car il croyait voir quelque vision.
ตต: ปิตรสฺตสฺย ปศฺจาทฺ วฺรชน พหิรคจฺฉตฺ, กินฺตุ ทูเตน กรฺมฺไมตตฺ กฺฤตมิติ สตฺยมชฺญาตฺวา สฺวปฺนทรฺศนํ ชฺญาตวานฺฯ
10 Et quand ils eurent passé la première et la seconde garde, ils vinrent à la porte de fer, par où l'on va à la ville, et cette porte s'ouvrit à eux d'elle-même, et étant sortis, ils passèrent une rue, et subitement l'Ange se retira d'auprès de lui.
อิตฺถํ เตา ปฺรถมำ ทฺวิตียาญฺจ การำ ลงฺฆิตฺวา เยน เลาหนิรฺมฺมิตทฺวาเรณ นครํ คมฺยเต ตตฺสมีปํ ปฺราปฺนุตำ; ตตสฺตสฺย กวาฏํ สฺวยํ มุกฺตมภวตฺ ตตเสฺตา ตตฺสฺถานาทฺ พหิ รฺภูตฺวา มารฺไคกสฺย สีมำ ยาวทฺ คเตา; ตโต'กสฺมาตฺ ส ทูต: ปิตรํ ตฺยกฺตวานฺฯ
11 Alors Pierre étant revenu à soi dit: je sais à présent pour sûr que le Seigneur a envoyé son Ange, et qu'il m'a délivré de la main d'Hérode, et de toute l'attente du peuple Juif.
ตทา ส เจตนำ ปฺราปฺย กถิตวานฺ นิชทูตํ ปฺรหิตฺย ปรเมศฺวโร เหโรโท หสฺตาทฺ ยิหูทียโลกานำ สรฺวฺวาศายาศฺจ มำ สมุทฺธฺฤตวานฺ อิตฺยหํ นิศฺจยํ ชฺญาตวานฺฯ
12 Et ayant considéré le tout, il vint à la maison de Marie, mère de Jean surnommé Marc, où plusieurs étaient assemblés, et faisaient des prières.
ส วิวิจฺย มารฺกนามฺรา วิขฺยาตสฺย โยหโน มาตุ รฺมริยโม ยสฺมินฺ คฺฤเห พหว: สมฺภูย ปฺรารฺถยนฺต ตนฺนิเวศนํ คต: ฯ
13 Et quand il eut heurté à la porte du vestibule, une servante, nommée Rhode, vint pour écouter;
ปิตเรณ พหิรฺทฺวาร อาหเต สติ โรทานามา พาลิกา ทฺรษฺฏุํ คตาฯ
14 Laquelle ayant connu la voix de Pierre, de joie n'ouvrit point le vestibule, mais elle courut dans la maison, et annonça que Pierre était devant la porte.
ตต: ปิตรสฺย สฺวรํ ศฺรุวา สา หรฺษยุกฺตา สตี ทฺวารํ น โมจยิตฺวา ปิตโร ทฺวาเร ติษฺฐตีติ วารฺตฺตำ วกฺตุมฺ อภฺยนฺตรํ ธาวิตฺวา คตวตีฯ
15 Et ils lui dirent: tu es folle. Mais elle assurait que ce qu'elle disait était vrai; et eux disaient: c'est son Ange.
เต ปฺราโวจนฺ ตฺวมุนฺมตฺตา ชาตาสิ กินฺตุ สา มุหุรฺมุหุรุกฺตวตี สตฺยเมไวตตฺฯ
16 Mais Pierre continuait à heurter; et quand ils eurent ouvert, ils le virent, et furent comme ravis hors d'eux-mêmes.
ตทา เต กถิตวนฺตสฺตรฺหิ ตสฺย ทูโต ภเวตฺฯ
17 Et lui leur ayant fait signe de la main qu'ils fissent silence, leur raconta comment le Seigneur l'avait fait sortir de la prison, et il leur dit: annoncez ces choses à Jacques et aux frères. Puis sortant de là il s'en alla en un autre lieu.
ปิตโร ทฺวารมาหตวานฺ เอตสฺมินฺนนฺตเร ทฺวารํ โมจยิตฺวา ปิตรํ ทฺฤษฺฏฺวา วิสฺมยํ ปฺราปฺตา: ฯ
18 Mais le jour étant venu il y eut un grand trouble entre les soldats, [pour savoir] ce que Pierre était devenu.
ตต: ปิตโร นิ: ศพฺทํ สฺถาตุํ ตานฺ ปฺรติ หเสฺตน สงฺเกตํ กฺฤตฺวา ปรเมศฺวโร เยน ปฺรกาเรณ ตํ การายา อุทฺธฺฤตฺยานีตวานฺ ตสฺย วฺฤตฺตานฺตํ ตานชฺญาปยตฺ, ยูยํ คตฺวา ยากุพํ ภฺราตฺฤคณญฺจ วารฺตฺตาเมตำ วทเตตฺยุกฺตา สฺถานานฺตรํ ปฺรสฺถิตวานฺฯ
19 Et Hérode l'ayant cherché, et ne le trouvant point, après en avoir fait le procès aux gardes, il commanda qu'ils fussent menés au supplice. Puis il descendit de Judée à Césarée, où il séjourna.
ปฺรภาเต สติ ปิตร: กฺว คต อิตฺยตฺร รกฺษกาณำ มเธฺย มหานฺ กลโห ชาต: ฯ
20 Or il était dans le dessein de faire la guerre aux Tyriens et aux Sidoniens; mais ils vinrent à lui d'un commun accord; et ayant gagné Blaste, qui était Chambel- lan du Roi, ils demandèrent la paix, parce que leur pays était nourri de celui du Roi.
เหโรทฺ พหุ มฺฤคยิตฺวา ตโสฺยทฺเทเศ น ปฺราปฺเต สติ รกฺษกานฺ สํปฺฤจฺฉฺย เตษำ ปฺราณานฺ หนฺตุมฺ อาทิษฺฏวานฺฯ
21 Dans un jour marqué, Hérode, revêtu d'une robe royale, s'assit sur son trône, et les haranguait.
ปศฺจาตฺ ส ยิหูทียปฺรเทศาตฺ ไกสริยานครํ คตฺวา ตตฺราวาติษฺฐตฺฯ
22 Sur quoi le peuple s'écria: Voix d'un Dieu, et non point d'un homme!
โสรสีโทนเทศโย โรฺลเกโภฺย เหโรทิ ยุยุตฺเสา สติ เต สรฺวฺว เอกมนฺตฺรณา: สนฺตสฺตสฺย สมีป อุปสฺถาย ลฺวาสฺตนามานํ ตสฺย วสฺตฺรคฺฤหาธีศํ สหายํ กฺฤตฺวา เหโรทา สารฺทฺธํ สนฺธึ ปฺรารฺถยนฺต ยตสฺตสฺย ราชฺโญ เทเศน เตษำ เทศียานำ ภรณมฺ อภวตฺํ
23 Et à l'instant un Ange du Seigneur le frappa, parce qu'il n'avait point donné gloire à Dieu; et il fut rongé des vers, et rendit l'esprit.
อต: กุตฺรจินฺ นิรุปิตทิเน เหโรทฺ ราชกียํ ปริจฺฉทํ ปริธาย สึหาสเน สมุปวิศฺย ตานฺ ปฺรติ กถามฺ อุกฺตวานฺฯ
24 Mais la parole de Dieu faisait des progrès et se répandait.
ตโต โลกา อุจฺไจ: การํ ปฺรตฺยวทนฺ, เอษ มนุชรโว น หิ, อีศฺวรียรว: ฯ
25 Barnabas aussi et Saul, après avoir achevé leur commission, s'en retournèrent de Jérusalem, ayant aussi pris avec eux Jean, qui était surnommé Marc.
ตทา เหโรทฺ อีศฺวรสฺย สมฺมานํ นากโรตฺ; ตสฺมาทฺเธโต: ปรเมศฺวรสฺย ทูโต หฐาตฺ ตํ ปฺราหรตฺ เตไนว ส กีไฏ: กฺษีณ: สนฺ ปฺราณานฺ อชหาตฺฯ กินฺตฺวีศฺวรสฺย กถา เทศํ วฺยาปฺย ปฺรพลาภวตฺฯ ตต: ปรํ พรฺณพฺพาเศาเลา ยสฺย กรฺมฺมโณ ภารํ ปฺราปฺนุตำ ตาภฺยำ ตสฺมินฺ สมฺปาทิเต สติ มารฺกนามฺนา วิขฺยาโต โย โยหนฺ ตํ สงฺคินํ กฺฤตฺวา ยิรูศาลมฺนคราตฺ ปฺรตฺยาคเตาฯ
