Psaumes 95

1 Venez, chantons avec allégresse à l’Éternel! Poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut.

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Allons au-devant de lui avec des louanges, Faisons retentir des cantiques en son honneur!

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Car l’Éternel est un grand Dieu, Il est un grand roi au-dessus de tous les dieux.

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 Il tient dans sa main les profondeurs de la terre, Et les sommets des montagnes sont à lui.

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 La mer est à lui, c’est lui qui l’a faite; La terre aussi, ses mains l’ont formée.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Venez, prosternons-nous et humilions-nous, Fléchissons le genou devant l’Éternel, notre créateur!

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 Car il est notre Dieu, Et nous sommes le peuple de son pâturage, Le troupeau que sa main conduit… Oh! Si vous pouviez écouter aujourd’hui sa voix!

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 N’endurcissez pas votre cœur, comme à Meriba, Comme à la journée de Massa, dans le désert,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 Où vos pères me tentèrent, M’éprouvèrent, quoiqu’ils vissent mes œuvres.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Pendant quarante ans j’eus cette race en dégoût, Et je dis: C’est un peuple dont le cœur est égaré; Ils ne connaissent pas mes voies.

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 Aussi je jurai dans ma colère: Ils n’entreront pas dans mon repos!

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.