Psaumes 95

1 Venez, chantons avec allégresse à l’Éternel! Poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut.

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Allons au-devant de lui avec des louanges, Faisons retentir des cantiques en son honneur!

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 Car l’Éternel est un grand Dieu, Il est un grand roi au-dessus de tous les dieux.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 Il tient dans sa main les profondeurs de la terre, Et les sommets des montagnes sont à lui.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 La mer est à lui, c’est lui qui l’a faite; La terre aussi, ses mains l’ont formée.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Venez, prosternons-nous et humilions-nous, Fléchissons le genou devant l’Éternel, notre créateur!

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 Car il est notre Dieu, Et nous sommes le peuple de son pâturage, Le troupeau que sa main conduit… Oh! Si vous pouviez écouter aujourd’hui sa voix!

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 N’endurcissez pas votre cœur, comme à Meriba, Comme à la journée de Massa, dans le désert,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 Où vos pères me tentèrent, M’éprouvèrent, quoiqu’ils vissent mes œuvres.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Pendant quarante ans j’eus cette race en dégoût, Et je dis: C’est un peuple dont le cœur est égaré; Ils ne connaissent pas mes voies.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 Aussi je jurai dans ma colère: Ils n’entreront pas dans mon repos!

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»