Psaumes 91

1 Celui qui demeure sous l’abri du Très-Haut Repose à l’ombre du Tout-Puissant.

Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,

2 Je dis à l’Éternel: Mon refuge et ma forteresse, Mon Dieu en qui je me confie!

han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»

3 Car c’est lui qui te délivre du filet de l’oiseleur, De la peste et de ses ravages.

For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.

4 Il te couvrira de ses plumes, Et tu trouveras un refuge sous ses ailes; Sa fidélité est un bouclier et une cuirasse.

Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.

5 Tu ne craindras ni les terreurs de la nuit, Ni la flèche qui vole de jour,

Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,

6 Ni la peste qui marche dans les ténèbres, Ni la contagion qui frappe en plein midi.

for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.

7 Que mille tombent à ton côté, Et dix mille à ta droite, Tu ne seras pas atteint;

Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.

8 De tes yeux seulement tu regarderas, Et tu verras la rétribution des méchants.

Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.

9 Car tu es mon refuge, ô Éternel! Tu fais du Très-Haut ta retraite.

«For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.

10 Aucun malheur ne t’arrivera, Aucun fléau n’approchera de ta tente.

Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.

11 Car il ordonnera à ses anges De te garder dans toutes tes voies;

For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.

12 Ils te porteront sur les mains, De peur que ton pied ne heurte contre une pierre.

Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.

13 Tu marcheras sur le lion et sur l’aspic, Tu fouleras le lionceau et le dragon.

På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.

14 Puisqu’il m’aime, je le délivrerai; Je le protégerai, puisqu’il connaît mon nom.

«Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.

15 Il m’invoquera, et je lui répondrai; Je serai avec lui dans la détresse, Je le délivrerai et je le glorifierai.

Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.

16 Je le rassasierai de longs jours, Et je lui ferai voir mon salut.

Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»