Psaumes 90
1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur! Tu as été pour nous un refuge, De génération en génération.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.
2 Avant que les montagnes fussent nées, Et que tu eusses créé la terre et le monde, D’éternité en éternité tu es Dieu.
Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty [jesteś] Bogiem.
3 Tu fais rentrer les hommes dans la poussière, Et tu dis: Fils de l’homme, retournez!
Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.
4 Car mille ans sont, à tes yeux, Comme le jour d’hier, quand il n’est plus, Et comme une veille de la nuit.
Tysiąc lat bowiem w twoich oczach [jest] jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.
5 Tu les emportes, semblables à un songe, Qui, le matin, passe comme l’herbe:
Porywasz ich jakby powodzią, są [jak] sen i jak trawa, która rośnie o poranku.
6 Elle fleurit le matin, et elle passe, On la coupe le soir, et elle sèche.
Rano kwitnie i rośnie, [a] wieczorem zostaje skoszona i usycha.
7 Nous sommes consumés par ta colère, Et ta fureur nous épouvante.
Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.
8 Tu mets devant toi nos iniquités, Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.
Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte [grzechy] w świetle twego oblicza.
9 Tous nos jours disparaissent par ton courroux; Nous voyons nos années s’évanouir comme un son.
Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.
10 Les jours de nos années s’élèvent à soixante-dix ans, Et, pour les plus robustes, à quatre-vingts ans; Et l’orgueil qu’ils en tirent n’est que peine et misère, Car il passe vite, et nous nous envolons.
Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to [tylko] kłopot i cierpienie, bo [szybko] mijają, a my odlatujemy.
11 Qui prend garde à la force de ta colère, Et à ton courroux, selon la crainte qui t’est due?
Któż zna srogość twego gniewu? Albo [kto], bojąc się ciebie, [zna] twoją zapalczywość?
12 Enseigne-nous à bien compter nos jours, Afin que nous appliquions notre cœur à la sagesse.
Naucz [nas] liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Reviens, Éternel! Jusques à quand?… Aie pitié de tes serviteurs!
Powróć, PANIE. Jak długo [jeszcze]? Zlituj się nad swymi sługami.
14 Rassasie-nous chaque matin de ta bonté, Et nous serons toute notre vie dans la joie et l’allégresse.
Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.
15 Réjouis-nous autant de jours que tu nous as humiliés, Autant d’années que nous avons vu le malheur.
Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.
16 Que ton œuvre se manifeste à tes serviteurs, Et ta gloire sur leurs enfants!
Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.
17 Que la grâce de l’Éternel, notre Dieu, soit sur nous! Affermis l’ouvrage de nos mains, Oui, affermis l’ouvrage de nos mains!
Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!
