Psaumes 90

1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur! Tu as été pour nous un refuge, De génération en génération.

۱ دعای موسی مرد خدا ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای، درجمیع نسل‌ها،

2 Avant que les montagnes fussent nées, Et que tu eusses créé la terre et le monde, D’éternité en éternité tu es Dieu.

۲ قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی.

3 Tu fais rentrer les hommes dans la poussière, Et tu dis: Fils de l’homme, retournez!

۳ انسان را به غباربرمی گردانی، و می‌گویی‌ای بنی آدم رجوع نمایید.

4 Car mille ans sont, à tes yeux, Comme le jour d’hier, quand il n’est plus, Et comme une veille de la nuit.

۴ زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب.

5 Tu les emportes, semblables à un songe, Qui, le matin, passe comme l’herbe:

۵ مثل سیلاب ایشان را رفته‌ای و مثل خواب شده‌اند. بامدادان مثل گیاهی که می‌روید.

6 Elle fleurit le matin, et elle passe, On la coupe le soir, et elle sèche.

۶ بامدادان می‌شکفد و می‌روید. شامگاهان بریده و پژمرده می‌شود.

7 Nous sommes consumés par ta colère, Et ta fureur nous épouvante.

۷ زیرا که در غضب تو کاهیده می‌شویم ودر خشم تو پریشان می‌گردیم.

8 Tu mets devant toi nos iniquités, Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.

۸ چونکه گناهان مارا در نظر خود گذارده‌ای و خفایای ما را در نورروی خویش.

9 Tous nos jours disparaissent par ton courroux; Nous voyons nos années s’évanouir comme un son.

۹ زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده‌ایم.

10 Les jours de nos années s’élèvent à soixante-dix ans, Et, pour les plus robustes, à quatre-vingts ans; Et l’orgueil qu’ils en tirent n’est que peine et misère, Car il passe vite, et nous nous envolons.

۱۰ ایام عمر ما هفتاد سال است و اگر ازبنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت وبطالت است زیرا به زودی تمام شده، پروازمی کنیم.

11 Qui prend garde à la force de ta colère, Et à ton courroux, selon la crainte qui t’est due?

۱۱ کیست که شدت خشم تو را می‌داند وغضب تو را چنانکه از تو می‌باید ترسید.

12 Enseigne-nous à bien compter nos jours, Afin que nous appliquions notre cœur à la sagesse.

۱۲ ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم.

13 Reviens, Éternel! Jusques à quand?… Aie pitié de tes serviteurs!

۱۳ رجوع کن‌ای خداوند تا به کی و بر بندگان خود شفقت فرما.

14 Rassasie-nous chaque matin de ta bonté, Et nous serons toute notre vie dans la joie et l’allégresse.

۱۴ صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تاتمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم.

15 Réjouis-nous autant de jours que tu nous as humiliés, Autant d’années que nous avons vu le malheur.

۱۵ ما راشادمان گردان به عوض ایامی که ما را مبتلاساختی و سالهایی که بدی را دیده‌ایم.

16 Que ton œuvre se manifeste à tes serviteurs, Et ta gloire sur leurs enfants!

۱۶ اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان.

17 Que la grâce de l’Éternel, notre Dieu, soit sur nous! Affermis l’ouvrage de nos mains, Oui, affermis l’ouvrage de nos mains!

۱۷ جمال خداوند خدای ما بر ما باد وعمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان.