Psaumes 88
1 Cantique. Psaume des fils de Koré. Au chef des chantres. Pour chanter sur la flûte. Cantique d’Héman, l’Ezrachite. Éternel, Dieu de mon salut! Je crie jour et nuit devant toi.
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 Que ma prière parvienne en ta présence! Prête l’oreille à mes supplications!
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 Je suis mis au rang de ceux qui descendent dans la fosse, Je suis comme un homme qui n’a plus de force.
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 Je suis étendu parmi les morts, Semblable à ceux qui sont tués et couchés dans le sépulcre, A ceux dont tu n’as plus le souvenir, Et qui sont séparés de ta main.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Tu m’as jeté dans une fosse profonde, Dans les ténèbres, dans les abîmes.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 Ta fureur s’appesantit sur moi, Et tu m’accables de tous tes flots. (Pause)
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Tu as éloigné de moi mes amis, Tu m’as rendu pour eux un objet d’horreur; Je suis enfermé et je ne puis sortir.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 Mes yeux se consument dans la souffrance; Je t’invoque tous les jours, ô Éternel! J’étends vers toi les mains.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Est-ce pour les morts que tu fais des miracles? Les morts se lèvent-ils pour te louer? (Pause)
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Parle-t-on de ta bonté dans le sépulcre, De ta fidélité dans l’abîme?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Tes prodiges sont-ils connus dans les ténèbres, Et ta justice dans la terre de l’oubli?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 O Éternel! J’implore ton secours, Et le matin ma prière s’élève à toi.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Pourquoi, Éternel, repousses-tu mon âme? Pourquoi me caches-tu ta face?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Je suis malheureux et moribond dès ma jeunesse, Je suis chargé de tes terreurs, je suis troublé.
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 Tes fureurs passent sur moi, Tes terreurs m’anéantissent;
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 Elles m’environnent tout le jour comme des eaux, Elles m’enveloppent toutes à la fois.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Tu as éloigné de moi amis et compagnons; Mes intimes ont disparu.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
