Psaumes 88
1 Cantique. Psaume des fils de Koré. Au chef des chantres. Pour chanter sur la flûte. Cantique d’Héman, l’Ezrachite. Éternel, Dieu de mon salut! Je crie jour et nuit devant toi.
Een lied; een psalm van de zonen van Kore. Voor muziekbegeleiding; met de fluit. Een klaag- en leerdicht van Heman, den Ezrachiet. Jahweh, mijn God, overdag roep ik om hulp, En schrei des nachts voor uw aanschijn.
2 Que ma prière parvienne en ta présence! Prête l’oreille à mes supplications!
Laat mijn gebed voor uw aangezicht dringen; Luister toch naar mijn klagen.
Want mijn ziel is zat van ellende, Mijn leven het rijk der doden nabij; (Sheol h7585)
4 Je suis mis au rang de ceux qui descendent dans la fosse, Je suis comme un homme qui n’a plus de force.
Men telt mij bij hen, die ten grave dalen, Ik ben als een man, aan het eind van zijn kracht.
5 Je suis étendu parmi les morts, Semblable à ceux qui sont tués et couchés dans le sépulcre, A ceux dont tu n’as plus le souvenir, Et qui sont séparés de ta main.
Ik ben als de doden verstoten, Als lijken, die in het graf zijn gelegd: Aan wie Gij niet langer meer denkt, En die aan uw hand zijn onttrokken.
6 Tu m’as jeté dans une fosse profonde, Dans les ténèbres, dans les abîmes.
Gij hebt mij in de diepe grafkuil gestort, In duisternis en in de schaduw des doods;
7 Ta fureur s’appesantit sur moi, Et tu m’accables de tous tes flots. (Pause)
Uw toorn drukt zwaar op mij neer, Al uw golven slaan over mij heen.
8 Tu as éloigné de moi mes amis, Tu m’as rendu pour eux un objet d’horreur; Je suis enfermé et je ne puis sortir.
Gij hebt mijn vrienden van mij vervreemd, En ze van mij laten walgen; Ik zit in de knel, en kan er niet uit,
9 Mes yeux se consument dans la souffrance; Je t’invoque tous les jours, ô Éternel! J’étends vers toi les mains.
Mijn oog versmacht van ellende. De ganse dag, Jahweh, roep ik U aan, En strek mijn handen naar U uit:
10 Est-ce pour les morts que tu fais des miracles? Les morts se lèvent-ils pour te louer? (Pause)
Of doet Gij aan de doden nog wonderen, Staan de schimmen soms op, om U te loven?
11 Parle-t-on de ta bonté dans le sépulcre, De ta fidélité dans l’abîme?
Zal men in het graf van uw goedheid gewagen, Van uw trouw in de afgrond;
12 Tes prodiges sont-ils connus dans les ténèbres, Et ta justice dans la terre de l’oubli?
Zal men in de duisternis uw wondermacht kennen, Uw gerechtigheid in het land van vergeten?
13 O Éternel! J’implore ton secours, Et le matin ma prière s’élève à toi.
Daarom, Jahweh, roep ik U aan, Treedt iedere morgen mijn bede U tegen.
14 Pourquoi, Éternel, repousses-tu mon âme? Pourquoi me caches-tu ta face?
Waarom zoudt Gij mij dan verstoten, o Jahweh, En mij uw aanschijn verbergen?
15 Je suis malheureux et moribond dès ma jeunesse, Je suis chargé de tes terreurs, je suis troublé.
Van jongsaf ben ik in ellende en zorgen gedompeld, Ik ben radeloos onder de last van uw plagen;
16 Tes fureurs passent sur moi, Tes terreurs m’anéantissent;
Uw gramschap slaat over mij heen, Uw verschrikkingen overstelpen mij.
17 Elles m’environnent tout le jour comme des eaux, Elles m’enveloppent toutes à la fois.
Als water omringen ze mij iedere dag, En sluiten mij helemaal in;
18 Tu as éloigné de moi amis et compagnons; Mes intimes ont disparu.
Gij hebt vrienden en makkers van mij vervreemd, En mijn bekenden door mijn ellende.
