Psaumes 77

1 Au chef des chantres. D’après Jeduthun. Psaume d’Asaph. Ma voix s’élève à Dieu, et je crie; Ma voix s’élève à Dieu, et il m’écoutera.

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 Au jour de ma détresse, je cherche le Seigneur; La nuit, mes mains sont étendues sans se lasser; Mon âme refuse toute consolation.

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 Je me souviens de Dieu, et je gémis; Je médite, et mon esprit est abattu. (Pause)

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 Tu tiens mes paupières en éveil; Et, dans mon trouble, je ne puis parler.

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Je pense aux jours anciens, Aux années d’autrefois.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 Je pense à mes cantiques pendant la nuit, Je fais des réflexions au-dedans de mon cœur, Et mon esprit médite.

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 Le Seigneur rejettera-t-il pour toujours? Ne sera-t-il plus favorable?

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 Sa bonté est-elle à jamais épuisée? Sa parole est-elle anéantie pour l’éternité?

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 Dieu a-t-il oublié d’avoir compassion? A-t-il, dans sa colère, retiré sa miséricorde? (Pause)

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 Je dis: Ce qui fait ma souffrance, C’est que la droite du Très-Haut n’est plus la même…

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Je rappellerai les œuvres de l’Éternel, Car je me souviens de tes merveilles d’autrefois;

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 Je parlerai de toutes tes œuvres, Je raconterai tes hauts faits.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 O Dieu! Tes voies sont saintes; Quel dieu est grand comme Dieu?

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 Tu es le Dieu qui fait des prodiges; Tu as manifesté parmi les peuples ta puissance.

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 Par ton bras tu as délivré ton peuple, Les fils de Jacob et de Joseph. (Pause)

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 Les eaux t’ont vu, ô Dieu! Les eaux t’ont vu, elles ont tremblé; Les abîmes se sont émus.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 Les nuages versèrent de l’eau par torrents, Le tonnerre retentit dans les nues, Et tes flèches volèrent de toutes parts.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 Ton tonnerre éclata dans le tourbillon, Les éclairs illuminèrent le monde; La terre s’émut et trembla.

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 Tu te frayas un chemin par la mer, Un sentier par les grandes eaux, Et tes traces ne furent plus reconnues.

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 Tu as conduit ton peuple comme un troupeau, Par la main de Moïse et d’Aaron.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.