Psaumes 69
1 Au chef des chantres. Sur les lis. De David. Sauve-moi, ô Dieu! Car les eaux menacent ma vie.
Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
2 J’enfonce dans la boue, sans pouvoir me tenir; Je suis tombé dans un gouffre, et les eaux m’inondent.
Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
3 Je m’épuise à crier, mon gosier se dessèche, Mes yeux se consument, tandis que je regarde vers mon Dieu.
Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
4 Ils sont plus nombreux que les cheveux de ma tête, Ceux qui me haïssent sans cause; Ils sont puissants, ceux qui veulent me perdre, Qui sont à tort mes ennemis. Ce que je n’ai pas dérobé, il faut que je le restitue.
Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
5 O Dieu! Tu connais ma folie, Et mes fautes ne te sont point cachées.
Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
6 Que ceux qui espèrent en toi ne soient pas confus à cause de moi, Seigneur, Éternel des armées! Que ceux qui te cherchent ne soient pas dans la honte à cause de moi, Dieu d’Israël!
Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
7 Car c’est pour toi que je porte l’opprobre, Que la honte couvre mon visage;
Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
8 Je suis devenu un étranger pour mes frères, Un inconnu pour les fils de ma mère.
Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
9 Car le zèle de ta maison me dévore, Et les outrages de ceux qui t’insultent tombent sur moi.
Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
10 Je verse des larmes et je jeûne, Et c’est ce qui m’attire l’opprobre;
Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
11 Je prends un sac pour vêtement, Et je suis l’objet de leurs sarcasmes.
Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
12 Ceux qui sont assis à la porte parlent de moi, Et les buveurs de liqueurs fortes me mettent en chansons.
Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
13 Mais je t’adresse ma prière, ô Éternel! Que ce soit le temps favorable, ô Dieu, par ta grande bonté! Réponds-moi, en m’assurant ton secours!
Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
14 Retire-moi de la boue, et que je n’enfonce plus! Que je sois délivré de mes ennemis et du gouffre!
Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
15 Que les flots ne m’inondent plus, Que l’abîme ne m’engloutisse pas, Et que la fosse ne se ferme pas sur moi!
Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
16 Exauce-moi, Éternel! Car ta bonté est immense. Dans tes grandes compassions, tourne vers moi les regards,
Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
17 Et ne cache pas ta face à ton serviteur! Puisque je suis dans la détresse, hâte-toi de m’exaucer!
Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
18 Approche-toi de mon âme, délivre-la! Sauve-moi, à cause de mes ennemis!
Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
19 Tu connais mon opprobre, ma honte, mon ignominie; Tous mes adversaires sont devant toi.
Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
20 L’opprobre me brise le cœur, et je suis malade; J’attends de la pitié, mais en vain, Des consolateurs, et je n’en trouve aucun.
Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
21 Ils mettent du fiel dans ma nourriture, Et, pour apaiser ma soif, ils m’abreuvent de vinaigre.
Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
22 Que leur table soit pour eux un piège, Et un filet au sein de leur sécurité!
Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
23 Que leurs yeux s’obscurcissent et ne voient plus, Et fais continuellement chanceler leurs reins!
Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
24 Répands sur eux ta colère, Et que ton ardente fureur les atteigne!
Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
25 Que leur demeure soit dévastée, Qu’il n’y ait plus d’habitants dans leurs tentes!
Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
26 Car ils persécutent celui que tu frappes, Ils racontent les souffrances de ceux que tu blesses.
Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
27 Ajoute des iniquités à leurs iniquités, Et qu’ils n’aient point part à ta miséricorde!
Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
28 Qu’ils soient effacés du livre de vie, Et qu’ils ne soient point inscrits avec les justes!
Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
29 Moi, je suis malheureux et souffrant: O Dieu, que ton secours me relève!
Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
30 Je célébrerai le nom de Dieu par des cantiques, Je l’exalterai par des louanges.
Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
31 Cela est agréable à l’Éternel, plus qu’un taureau Avec des cornes et des sabots.
A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
32 Les malheureux le voient et se réjouissent; Vous qui cherchez Dieu, que votre cœur vive!
To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
33 Car l’Éternel écoute les pauvres, Et il ne méprise point ses captifs.
Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
34 Que les cieux et la terre le célèbrent, Les mers et tout ce qui s’y meut!
Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
35 Car Dieu sauvera Sion, et bâtira les villes de Juda; On s’y établira, et l’on en prendra possession;
Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
36 La postérité de ses serviteurs en fera son héritage, Et ceux qui aiment son nom y auront leur demeure.
Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
