Psaumes 60

1 Au chef des chantres. Sur le lis lyrique. Hymne de David, pour enseigner. Lorsqu’il fit la guerre aux Syriens de Mésopotamie et aux Syriens de Tsoba, et que Joab revint et battit dans la vallée du sel douze mille Édomites. O Dieu! tu nous as repoussés, dispersés, Tu t’es irrité: relève-nous!

Þennan sálm orti Davíð þegar hann átti í ófriði við Sýrlendinga og óvíst var um úrslit. Þetta gerðist á sama tíma og Jóab, hershöfðingi Ísraels, vann sigur á 12.000 Edomítum í Saltdalnum. Þú Guð, hefur útskúfað okkur og brotið niður varnirnar. Þú hefur reiðst okkur og tvístrað. Drottinn sýndu aftur miskunn þína.

2 Tu as ébranlé la terre, tu l’as déchirée: Répare ses brèches, car elle chancelle!

Þú lést landið skjálfa, sprungur opnuðust. Drottinn læknaðu það og græddu sárin.

3 Tu as fait voir à ton peuple des choses dures, Tu nous as abreuvés d’un vin d’étourdissement.

Þú lést lýð þinn kenna á hörðu, við reikuðum eins og drukknir menn.

4 Tu as donné à ceux qui te craignent une bannière, Pour qu’elle s’élève à cause de la vérité. (Pause)

En nú hefur þú reist okkur herfána! Þangað stefnum við allir sem elskum þig.

5 Afin que tes bien-aimés soient délivrés, Sauve par ta droite, et exauce-nous!

Réttu út þína sterku hönd og frelsaðu okkur! Bjargaðu ástvinum þínum.

6 Dieu a dit dans sa sainteté: Je triompherai, Je partagerai Sichem, je mesurerai la vallée de Succoth;

Guð hefur heitið hjálp. Hann hefur svarið það við heilagleika sinn! Er að undra þótt ég sé glaður?!

7 A moi Galaad, à moi Manassé; Éphraïm est le rempart de ma tête, Et Juda, mon sceptre;

„Síkem, Súkkót, Gíleað, Manasse – allt er þetta mitt, “segir hann. „Júda gefur konung og Efraím varðmenn.

8 Moab est le bassin où je me lave; Je jette mon soulier sur Édom; Pays des Philistins, pousse à mon sujet des cris de joie!

Móab er þjónn minn og Edóm þræll. Og yfir Filisteu æpi ég siguróp!“

9 Qui me mènera dans la ville forte? Qui me conduira à Édom?

Hver fer með til Edóms, inn í víggirtar borgir hans?

10 N’est-ce pas toi, ô Dieu, qui nous as repoussés, Et qui ne sortais plus, ô Dieu, avec nos armées?

Guð! Hann sem áður útskúfaði og yfirgaf hersveitir okkar!

11 Donne-nous du secours contre la détresse! Le secours de l’homme n’est que vanité.

Drottinn, styð okkur gegn óvinunum, því að ekki hjálpa menn.

12 Avec Dieu, nous ferons des exploits; Il écrasera nos ennemis.

Með Guðs hjálp vinnum við stórvirki, hann mun fótum troða óvinina.