Psaumes 51
1 Au chef des chantres. Psaume de David. Lorsque Nathan, le prophète, vint à lui, après que David fut allé vers Bath-Schéba. O Dieu! Aie pitié de moi dans ta bonté; Selon ta grande miséricorde, efface mes transgressions;
Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!
2 Lave-moi complètement de mon iniquité, Et purifie-moi de mon péché.
Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt
3 Car je reconnais mes transgressions, Et mon péché est constamment devant moi.
því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!
4 J’ai péché contre toi seul, Et j’ai fait ce qui est mal à tes yeux, En sorte que tu seras juste dans ta sentence, Sans reproche dans ton jugement.
Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.
5 Voici, je suis né dans l’iniquité, Et ma mère m’a conçu dans le péché.
Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.
6 Mais tu veux que la vérité soit au fond du cœur: Fais donc pénétrer la sagesse au-dedans de moi!
Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!
7 Purifie-moi avec l’hysope, et je serai pur; Lave-moi, et je serai plus blanc que la neige.
Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.
8 Annonce-moi l’allégresse et la joie, Et les os que tu as brisés se réjouiront.
Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.
9 Détourne ton regard de mes péchés, Efface toutes mes iniquités.
Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.
10 O Dieu! Crée en moi un cœur pur, Renouvelle en moi un esprit bien disposé.
Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.
11 Ne me rejette pas loin de ta face, Ne me retire pas ton esprit saint.
Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.
12 Rends-moi la joie de ton salut, Et qu’un esprit de bonne volonté me soutienne!
Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!
13 J’enseignerai tes voies à ceux qui les transgressent, Et les pécheurs reviendront à toi.
Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.
14 O Dieu, Dieu de mon salut! Délivre-moi du sang versé, Et ma langue célébrera ta miséricorde.
Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!
15 Seigneur! Ouvre mes lèvres, Et ma bouche publiera ta louange.
Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!
16 Si tu eusses voulu des sacrifices, je t’en aurais offert; Mais tu ne prends point plaisir aux holocaustes.
Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.
17 Les sacrifices qui sont agréables à Dieu, c’est un esprit brisé: O Dieu! Tu ne dédaignes pas un cœur brisé et contrit.
Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.
18 Répands par ta grâce tes bienfaits sur Sion, Bâtis les murs de Jérusalem!
Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.
19 Alors tu agréeras des sacrifices de justice, Des holocaustes et des victimes tout entières; Alors on offrira des taureaux sur ton autel.
Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.
