Psaumes 50
1 Psaume d’Asaph. Dieu, Dieu, l’Éternel, parle, et convoque la terre, Depuis le soleil levant jusqu’au soleil couchant.
Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.
2 De Sion, beauté parfaite, Dieu resplendit.
El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.
3 Il vient, notre Dieu, il ne reste pas en silence; Devant lui est un feu dévorant, Autour de lui une violente tempête.
Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.
4 Il crie vers les cieux en haut, Et vers la terre, pour juger son peuple:
Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:
5 Rassemblez-moi mes fidèles, Qui ont fait alliance avec moi par le sacrifice!
Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.
6 Et les cieux publieront sa justice, Car c’est Dieu qui est juge. (Pause)
Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. (Sela)
7 Écoute, mon peuple! Et je parlerai; Israël! Et je t’avertirai. Je suis Dieu, ton Dieu.
Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.
8 Ce n’est pas pour tes sacrifices que je te fais des reproches; Tes holocaustes sont constamment devant moi.
Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.
9 Je ne prendrai pas de taureau dans ta maison, Ni de bouc dans tes bergeries.
Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:
10 Car tous les animaux des forêts sont à moi, Toutes les bêtes des montagnes par milliers;
Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;
11 Je connais tous les oiseaux des montagnes, Et tout ce qui se meut dans les champs m’appartient.
Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.
12 Si j’avais faim, je ne te le dirais pas, Car le monde est à moi et tout ce qu’il renferme.
Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.
13 Est-ce que je mange la chair des taureaux? Est-ce que je bois le sang des boucs?
Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?
14 Offre pour sacrifice à Dieu des actions de grâces, Et accomplis tes vœux envers le Très-Haut.
Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.
15 Et invoque-moi au jour de la détresse; Je te délivrerai, et tu me glorifieras.
Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.
16 Et Dieu dit au méchant: Quoi donc! Tu énumères mes lois, Et tu as mon alliance à la bouche,
Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,
17 Toi qui hais les avis, Et qui jettes mes paroles derrière toi!
Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?
18 Si tu vois un voleur, tu te plais avec lui, Et ta part est avec les adultères.
Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;
19 Tu livres ta bouche au mal, Et ta langue est un tissu de tromperies.
Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;
20 Tu t’assieds, et tu parles contre ton frère, Tu diffames le fils de ta mère.
Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.
21 Voilà ce que tu as fait, et je me suis tu. Tu t’es imaginé que je te ressemblais; Mais je vais te reprendre, et tout mettre sous tes yeux.
Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.
22 Prenez-y donc garde, vous qui oubliez Dieu, De peur que je ne déchire, sans que personne délivre.
Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.
23 Celui qui offre pour sacrifice des actions de grâces me glorifie, Et à celui qui veille sur sa voie Je ferai voir le salut de Dieu.
Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.
