Psaumes 49
1 Au chef des chantres. Des fils de Koré. Psaume. Écoutez ceci, vous tous, peuples, Prêtez l’oreille, vous tous, habitants du monde,
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2 Petits et grands, Riches et pauvres!
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 Ma bouche va faire entendre des paroles sages, Et mon cœur a des pensées pleines de sens.
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4 Je prête l’oreille aux sentences qui me sont inspirées, J’ouvre mon chant au son de la harpe.
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5 Pourquoi craindrais-je aux jours du malheur, Lorsque l’iniquité de mes adversaires m’enveloppe?
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6 Ils ont confiance en leurs biens, Et se glorifient de leur grande richesse.
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7 Ils ne peuvent se racheter l’un l’autre, Ni donner à Dieu le prix du rachat.
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
8 Le rachat de leur âme est cher, Et n’aura jamais lieu;
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9 Ils ne vivront pas toujours, Ils n’éviteront pas la vue de la fosse.
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10 Car ils la verront: les sages meurent, L’insensé et le stupide périssent également, Et ils laissent à d’autres leurs biens.
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11 Ils s’imaginent que leurs maisons seront éternelles, Que leurs demeures subsisteront d’âge en âge, Eux dont les noms sont honorés sur la terre.
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12 Mais l’homme qui est en honneur n’a point de durée, Il est semblable aux bêtes que l’on égorge.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13 Telle est leur voie, leur folie, Et ceux qui les suivent se plaisent à leurs discours. (Pause)
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
14 Comme un troupeau, ils sont mis dans le séjour des morts, La mort en fait sa pâture; Et bientôt les hommes droits les foulent aux pieds, Leur beauté s’évanouit, le séjour des morts est leur demeure. (Sheol h7585)
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
15 Mais Dieu sauvera mon âme du séjour des morts, Car il me prendra sous sa protection. (Pause) (Sheol h7585)
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)
16 Ne sois pas dans la crainte parce qu’un homme s’enrichit, Parce que les trésors de sa maison se multiplient;
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17 Car il n’emporte rien en mourant, Ses trésors ne descendent point après lui.
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18 Il aura beau s’estimer heureux pendant sa vie, On aura beau te louer des jouissances que tu te donnes,
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19 Tu iras néanmoins au séjour de tes pères, Qui jamais ne reverront la lumière.
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20 L’homme qui est en honneur, et qui n’a pas d’intelligence, Est semblable aux bêtes que l’on égorge.
Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
