Psaumes 49

1 Au chef des chantres. Des fils de Koré. Psaume. Écoutez ceci, vous tous, peuples, Prêtez l’oreille, vous tous, habitants du monde,

Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

2 Petits et grands, Riches et pauvres!

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

3 Ma bouche va faire entendre des paroles sages, Et mon cœur a des pensées pleines de sens.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

4 Je prête l’oreille aux sentences qui me sont inspirées, J’ouvre mon chant au son de la harpe.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

5 Pourquoi craindrais-je aux jours du malheur, Lorsque l’iniquité de mes adversaires m’enveloppe?

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

6 Ils ont confiance en leurs biens, Et se glorifient de leur grande richesse.

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

7 Ils ne peuvent se racheter l’un l’autre, Ni donner à Dieu le prix du rachat.

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

8 Le rachat de leur âme est cher, Et n’aura jamais lieu;

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

9 Ils ne vivront pas toujours, Ils n’éviteront pas la vue de la fosse.

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

10 Car ils la verront: les sages meurent, L’insensé et le stupide périssent également, Et ils laissent à d’autres leurs biens.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

11 Ils s’imaginent que leurs maisons seront éternelles, Que leurs demeures subsisteront d’âge en âge, Eux dont les noms sont honorés sur la terre.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

12 Mais l’homme qui est en honneur n’a point de durée, Il est semblable aux bêtes que l’on égorge.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

13 Telle est leur voie, leur folie, Et ceux qui les suivent se plaisent à leurs discours. (Pause)

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)

14 Comme un troupeau, ils sont mis dans le séjour des morts, La mort en fait sa pâture; Et bientôt les hommes droits les foulent aux pieds, Leur beauté s’évanouit, le séjour des morts est leur demeure. (Sheol h7585)

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)

15 Mais Dieu sauvera mon âme du séjour des morts, Car il me prendra sous sa protection. (Pause) (Sheol h7585)

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. (Sela) (Sheol h7585)

16 Ne sois pas dans la crainte parce qu’un homme s’enrichit, Parce que les trésors de sa maison se multiplient;

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

17 Car il n’emporte rien en mourant, Ses trésors ne descendent point après lui.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

18 Il aura beau s’estimer heureux pendant sa vie, On aura beau te louer des jouissances que tu te donnes,

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

19 Tu iras néanmoins au séjour de tes pères, Qui jamais ne reverront la lumière.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

20 L’homme qui est en honneur, et qui n’a pas d’intelligence, Est semblable aux bêtes que l’on égorge.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.