Psaumes 44

1 Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique. O Dieu! Nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les œuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d’autrefois.

۱ برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

2 De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.

۲ تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

3 Car ce n’est point par leur épée qu’ils se sont emparés du pays, Ce n’est point leur bras qui les a sauvés; Mais c’est ta droite, c’est ton bras, c’est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.

۳ زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

4 O Dieu! Tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!

۴ ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

5 Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.

۵ به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

6 Car ce n’est pas en mon arc que je me confie, Ce n’est pas mon épée qui me sauvera;

۶ زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

7 Mais c’est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.

۷ بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

8 Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom. (Pause)

۸ تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

9 Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;

۹ لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

10 Tu nous fais reculer devant l’ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.

۱۰ و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

11 Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.

۱۱ ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

12 Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l’estimes pas à une grande valeur.

۱۲ قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

13 Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;

۱۳ ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

14 Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.

۱۴ ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

15 Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,

۱۵ و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

16 A la voix de celui qui m’insulte et m’outrage, A la vue de l’ennemi et du vindicatif.

۱۶ ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

17 Tout cela nous arrive, sans que nous t’ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:

۱۷ این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

18 Notre cœur ne s’est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,

۱۸ دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

19 Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l’ombre de la mort.

۱۹ هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

20 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,

۲۰ نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

21 Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du cœur?

۲۱ آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

22 Mais c’est à cause de toi qu’on nous égorge tous les jours, Qu’on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.

۲۲ هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

23 Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! Ne nous repousse pas à jamais!

۲۳ ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

24 Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?

۲۴ چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

25 Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.

۲۵ زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

26 Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!

۲۶ به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.