Psaumes 44
1 Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique. O Dieu! Nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les œuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d’autrefois.
Mazmur kaum Korah. Nyanyian pengajaran. Untuk pemimpin kor. Ya Allah, kami telah mendengar sendiri kisah yang diceritakan leluhur kami tentang karya hebat yang Kaulakukan di zaman dahulu.
2 De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.
Engkau sendiri mengusir bangsa-bangsa supaya umat-Mu menetap di negeri mereka. Bangsa-bangsa lain Engkau celakakan, tetapi umat-Mu Kaubiarkan berkembang.
3 Car ce n’est point par leur épée qu’ils se sont emparés du pays, Ce n’est point leur bras qui les a sauvés; Mais c’est ta droite, c’est ton bras, c’est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.
Tanah itu tidak mereka rebut dengan pedang; tidak dengan kekuatan sendiri mereka menang, tetapi dengan kuasa dan cahaya kehadiran-Mu, sebab Engkau berkenan kepada umat-Mu.
4 O Dieu! Tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!
Engkaulah Rajaku dan Allahku, yang memberi kemenangan kepada umat-Mu.
5 Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.
Dengan kuasa-Mu kami mengalahkan musuh kami, dan menaklukkan orang-orang yang menyerang kami.
6 Car ce n’est pas en mon arc que je me confie, Ce n’est pas mon épée qui me sauvera;
Sebab aku tidak mengandalkan panahku, pedangku pun tak akan menyelamatkan aku.
7 Mais c’est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.
Tapi Engkaulah yang menyelamatkan kami dari lawan, dan mengalahkan orang-orang yang membenci kami.
8 Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom. (Pause)
Maka kami akan selalu memegahkan Engkau, dan terus-menerus bersyukur kepada-Mu.
9 Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;
Tapi sekarang Engkau meninggalkan kami dan membiarkan kami dikalahkan. Engkau tidak lagi maju bersama barisan kami.
10 Tu nous fais reculer devant l’ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.
Kaubiarkan kami melarikan diri dari musuh kami, dan mereka merampas harta kami.
11 Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.
Kaubiarkan kami dibantai seperti domba, dan Kauceraiberaikan kami di antara bangsa-bangsa.
12 Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l’estimes pas à une grande valeur.
Kaujual umat-Mu dengan harga tak seberapa, dan tidak mendapat keuntungan apa-apa.
13 Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;
Kaujadikan kami ejekan tetangga-tetangga mereka mengolok-olok dan menertawakan kami.
14 Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.
Kaujadikan kami bahan sindiran bangsa-bangsa; mereka menggelengkan kepala sambil menghina kami.
15 Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,
Sepanjang hari aku dicela, menanggung malu dan kehilangan muka,
16 A la voix de celui qui m’insulte et m’outrage, A la vue de l’ennemi et du vindicatif.
karena mendengar ejekan dan penghinaan dari mulut musuh dan pendendam.
17 Tout cela nous arrive, sans que nous t’ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:
Semua itu telah menimpa kami walaupun kami tidak melupakan Engkau atau mengkhianati perjanjian-Mu dengan kami.
18 Notre cœur ne s’est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,
Hati kami tidak mengingkari Engkau; perintah-Mu tidak kami kesampingkan.
19 Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l’ombre de la mort.
Tetapi Kautinggalkan kami dalam kegelapan; kami tak berdaya di antara binatang buas.
20 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,
Andaikata kami tidak lagi menyembah Allah, melainkan berdoa kepada ilah lain,
21 Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du cœur?
Allah pasti akan mengetahuinya, sebab Ia menyelami rahasia hati kami.
22 Mais c’est à cause de toi qu’on nous égorge tous les jours, Qu’on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.
Demi Engkau kami terus terancam maut, dan diperlakukan seperti domba sembelihan.
23 Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! Ne nous repousse pas à jamais!
Bangunlah, ya TUHAN! Mengapa Engkau tidur? Bangkitlah! Jangan menolak kami untuk selamanya.
24 Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?
Mengapa Engkau bersembunyi, dan melupakan sengsara serta kesusahan kami?
25 Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.
Kami jatuh hancur di tanah, terbaring dalam debu karena kalah.
26 Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!
Bangkitlah dan datanglah menolong kami, selamatkanlah kami karena kasih-Mu.
