Psaumes 18
1 Au chef des chantres. Du serviteur de l’Éternel, de David, qui adressa à l’Éternel les paroles de ce cantique, lorsque l’Éternel l’eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. Il dit: Je t’aime, ô Éternel, ma force!
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم! |
2 Éternel, mon rocher, ma forteresse, mon libérateur! Mon Dieu, mon rocher, où je trouve un abri! Mon bouclier, la force qui me sauve, ma haute retraite!
| خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. |
3 Je m’écrie: Loué soit l’Éternel! Et je suis délivré de mes ennemis.
| او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! |
4 Les liens de la mort m’avaient environné, Et les torrents de la destruction m’avaient épouvanté;
| مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. |
| مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) |
6 Dans ma détresse, j’ai invoqué l’Éternel, J’ai crié à mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu devant lui à ses oreilles.
| اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. |
7 La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des montagnes frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu’il était irrité.
| آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. |
8 Il s’élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.
| دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. |
9 Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.
| او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. |
10 Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il planait sur les ailes du vent.
| سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت. |
11 Il faisait des ténèbres sa retraite, sa tente autour de lui, Il était enveloppé des eaux obscures et de sombres nuages.
| او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. |
12 De la splendeur qui le précédait s’échappaient les nuées, Lançant de la grêle et des charbons de feu.
| درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. |
13 L’Éternel tonna dans les cieux, Le Très-Haut fit retentir sa voix, Avec la grêle et les charbons de feu.
| آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. |
14 Il lança ses flèches et dispersa mes ennemis, Il multiplia les coups de la foudre et les mit en déroute.
| او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. |
15 Le lit des eaux apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par ta menace, ô Éternel! Par le bruit du souffle de tes narines.
| آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد. |
16 Il étendit sa main d’en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;
| خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. |
17 Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.
| مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید. |
18 Ils m’avaient surpris au jour de ma détresse; Mais l’Éternel fut mon appui.
| وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. |
19 Il m’a mis au large, Il m’a sauvé, parce qu’il m’aime.
| او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. |
20 L’Éternel m’a traité selon ma droiture, Il m’a rendu selon la pureté de mes mains;
| خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، |
21 Car j’ai observé les voies de l’Éternel, Et je n’ai point été coupable envers mon Dieu.
| زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. |
22 Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.
| همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. |
23 J’ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.
| در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. |
24 Aussi l’Éternel m’a rendu selon ma droiture, Selon la pureté de mes mains devant ses yeux.
| خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام. |
25 Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l’homme droit tu agis selon la droiture,
| خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. |
26 Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.
| اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی. |
27 Tu sauves le peuple qui s’humilie, Et tu abaisses les regards hautains.
| تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. |
28 Oui, tu fais briller ma lumière; L’Éternel, mon Dieu, éclaire mes ténèbres.
| ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. |
29 Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.
| با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. |
30 Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l’Éternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.
| راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. |
31 Car qui est Dieu, si ce n’est l’Éternel; Et qui est un rocher, si ce n’est notre Dieu?
| کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟ |
32 C’est Dieu qui me ceint de force, Et qui me conduit dans la voie droite.
| خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. |
33 Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.
| پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. |
34 Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l’arc d’airain.
| او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. |
35 Tu me donnes le bouclier de ton salut, Ta droite me soutient, Et je deviens grand par ta bonté.
| خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. |
36 Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.
| زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. |
37 Je poursuis mes ennemis, je les atteins, Et je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.
| دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. |
38 Je les brise, et ils ne peuvent se relever; Ils tombent sous mes pieds.
| آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. |
39 Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.
| تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. |
40 Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j’extermine ceux qui me haïssent.
| تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. |
41 Ils crient, et personne pour les sauver! Ils crient à l’Éternel, et il ne leur répond pas!
| فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. |
42 Je les broie comme la poussière qu’emporte le vent, Je les foule comme la boue des rues.
| من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. |
43 Tu me délivres des dissensions du peuple; Tu me mets à la tête des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m’est asservi.
| تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. |
44 Ils m’obéissent au premier ordre, Les fils de l’étranger me flattent;
| بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. |
45 Les fils de l’étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.
| آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. |
46 Vive l’Éternel, et béni soit mon rocher! Que le Dieu de mon salut soit exalté,
| خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! |
47 Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m’assujettit les peuples,
| خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، |
48 Qui me délivre de mes ennemis! Tu m’élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me sauves de l’homme violent.
| و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. |
49 C’est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Éternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.
| ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. |
50 Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.
| خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند. |
