Psaumes 18
1 Au chef des chantres. Du serviteur de l’Éternel, de David, qui adressa à l’Éternel les paroles de ce cantique, lorsque l’Éternel l’eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. Il dit: Je t’aime, ô Éternel, ma force!
Þennan sálm orti Davíð eftir að Drottinn hafði frelsað hann undan óvinum hans, þeirra á meðal Sál konungi. Drottinn – ég elska þig! Þú hefur gert stórkostlega hluti fyrir mig!
2 Éternel, mon rocher, ma forteresse, mon libérateur! Mon Dieu, mon rocher, où je trouve un abri! Mon bouclier, la force qui me sauve, ma haute retraite!
Drottinn er vígi mitt, þar er ég öruggur. Enginn getur veitt mér eftirför og unnið á mér. Hann er felustaður minn, frelsari og varðborg, kletturinn þar sem enginn getur náð mér! Hann er skjöldur minn. Styrkur hans er eins og uxans sem mundar horn sín í vígahug!
3 Je m’écrie: Loué soit l’Éternel! Et je suis délivré de mes ennemis.
Mér nægir að ákalla hann – lof sé Guði! – og ég frelsast undan öllum óvinum mínum.
4 Les liens de la mort m’avaient environné, Et les torrents de la destruction m’avaient épouvanté;
Ég var bundinn hlekkjum dauðans og holskeflur óguðlegra risu ógnandi gegn mér.
Umkringdur og hjálparvana barðist ég um í netinu sem dró mig niður í djúp dauðans. (Sheol h7585)
6 Dans ma détresse, j’ai invoqué l’Éternel, J’ai crié à mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu devant lui à ses oreilles.
Þá hrópaði ég til Drottins. – Hróp mitt náði eyrum hans á himnum!
7 La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des montagnes frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu’il était irrité.
Þá lyftist jörðin og nötraði og undirstöður fjallanna skulfu vegna bræði hans. Hvílíkur landskjálfti! Já, Drottinn reiddist.
8 Il s’élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.
Eldsblossar gengu út af munni hans svo að jörðin sviðnaði og reykur streymdi um nasir hans.
9 Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.
Hann sveigði himininn og steig niður mér til bjargar! Skýjasorti var undir fótum hans.
10 Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il planait sur les ailes du vent.
Hann steig á bak kerúbi og sveif til mín með hraða vindsins.
11 Il faisait des ténèbres sa retraite, sa tente autour de lui, Il était enveloppé des eaux obscures et de sombres nuages.
Hann skýldi sér með myrkri, leyndi komu sinni með regnsorta og dimmu skýi.
12 De la splendeur qui le précédait s’échappaient les nuées, Lançant de la grêle et des charbons de feu.
En svo birtist hann í skýjunum! Hvílík hátign! Eldingar leiftruðu og haglið dundi!
13 L’Éternel tonna dans les cieux, Le Très-Haut fit retentir sa voix, Avec la grêle et les charbons de feu.
Himnarnir nötruðu í þrumugný Drottins. Guð allra guða hafði talað!
14 Il lança ses flèches et dispersa mes ennemis, Il multiplia les coups de la foudre et les mit en déroute.
Hann sendi út eldingar sínar sem örvar og tvístraði óvinum mínum. Sjá, hvernig þeir flýðu!
15 Le lit des eaux apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par ta menace, ô Éternel! Par le bruit du souffle de tes narines.
Þá hljómaði skipun Drottins – og hafið hopaði og það sá í mararbotn!
16 Il étendit sa main d’en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;
Þá seildist Drottinn niður frá himnum, greip mig og frelsaði mig úr neyðinni. Hann bjargaði mér úr hyldýpi dauðans.
17 Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.
Hann frelsaði mig frá ofurafli óvinarins, úr höndum þeirra sem hötuðu mig, því í greipum þeirra mátti ég mín einskis.
18 Ils m’avaient surpris au jour de ma détresse; Mais l’Éternel fut mon appui.
Þeir réðust á mig þegar ég mátti mín einskis, en Drottinn studdi mig.
19 Il m’a mis au large, Il m’a sauvé, parce qu’il m’aime.
Hann leiddi mig í öruggt skjól, því að hann hefur velþóknun á mér.
20 L’Éternel m’a traité selon ma droiture, Il m’a rendu selon la pureté de mes mains;
Drottinn launaði mér réttlæti mitt og hreinleika.
21 Car j’ai observé les voies de l’Éternel, Et je n’ai point été coupable envers mon Dieu.
Því að ég hef hlýtt boðorðum hans og ekki syndgað með því að snúa í hann baki.
22 Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.
Ég gætti lögmáls hans í hvívetna og lítilsvirti enga grein þess.
23 J’ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.
Ég lagði mig fram við að halda það og forðaðist ranglæti.
24 Aussi l’Éternel m’a rendu selon ma droiture, Selon la pureté de mes mains devant ses yeux.
Þess vegna hefur Drottinn launað mér með blessun, því að ég gerði það sem rétt var og gætti hreinleika hjarta míns. Allt þetta þekkti hann, enda vakir hann yfir hverju skrefi mínu.
25 Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l’homme droit tu agis selon la droiture,
Drottinn, þú miskunnar þeim sem auðsýna miskunn og ert góður við ráðvanda.
26 Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.
Þú blessar hjartahreina en snýrð þér frá þeim sem yfirgefa þig.
27 Tu sauves le peuple qui s’humilie, Et tu abaisses les regards hautains.
Þú hlífir hinum hógværu, en ávítar stolta og hrokafulla.
28 Oui, tu fais briller ma lumière; L’Éternel, mon Dieu, éclaire mes ténèbres.
Já, þú lætur lampa minn skína. Drottinn, Guð minn, hefur lýst upp myrkrið sem umlukti mig.
29 Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.
Með þinni hjálp stekk ég yfir múra og brýt niður borgarveggi óvinarins.
30 Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l’Éternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.
Drottinn, hann er mikill Guð! Fullkominn í öllum hlutum! Orð hans standast öll. Skjöldur er hann öllum þeim sem til hans leita.
31 Car qui est Dieu, si ce n’est l’Éternel; Et qui est un rocher, si ce n’est notre Dieu?
Því hver er hinn sanni Guð nema Drottinn? Og hver er bjargið nema hann?
32 C’est Dieu qui me ceint de force, Et qui me conduit dans la voie droite.
Hann styrkir mig og verndar hvar sem ég fer.
33 Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.
Hann gerir fætur mína fima sem geitanna á fjöllunum. Hann tryggir mér fótfestu á hæstu tindum.
34 Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l’arc d’airain.
Hann æfir hendur mínar til hernaðar og gerir mér kleift að spenna eirbogann.
35 Tu me donnes le bouclier de ton salut, Ta droite me soutient, Et je deviens grand par ta bonté.
Þú fékkst mér skjöld hjálpræðis þíns. Hægri hönd þín, Drottinn, styður mig, mildi þín hefur gert mig mikinn.
36 Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.
Þú lagðir veg fyrir fætur mína og þar mun ég ekki hrasa.
37 Je poursuis mes ennemis, je les atteins, Et je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.
Ég veitti óvinum mínum eftirför, elti þá uppi og eyddi þeim.
38 Je les brise, et ils ne peuvent se relever; Ils tombent sous mes pieds.
Ég tók þá einn af öðrum – þeir gátu enga vörn sér veitt – allir lágu í valnum að lokum.
39 Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.
Hjálpin frá þér var eins og brynja í bardaganum. Óvini mína beygðir þú undir mig.
40 Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j’extermine ceux qui me haïssent.
Þú stökktir þeim á flótta og ég eyddi öllum þeim sem ofsóttu mig.
41 Ils crient, et personne pour les sauver! Ils crient à l’Éternel, et il ne leur répond pas!
Þeir hrópuðu á hjálp, en fengu enga. Þeir æptu til Drottins, en hann ansaði ekki,
42 Je les broie comme la poussière qu’emporte le vent, Je les foule comme la boue des rues.
en ég muldi þá mélinu smærra og dreifði þeim upp í vindinn. Ég fleygði þeim burt eins og rusli á haug.
43 Tu me délivres des dissensions du peuple; Tu me mets à la tête des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m’est asservi.
Þú veittir mér sigur í sérhverri orustu. Þjóðirnar komu og þjónuðu mér. Jafnvel þær sem ég þekkti ekki komu nú og veittu mér lotningu.
44 Ils m’obéissent au premier ordre, Les fils de l’étranger me flattent;
Útlendingar sem aldrei höfðu mig augum litið lýstu sig reiðubúna til þjónustu.
45 Les fils de l’étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.
Skjálfandi stigu þeir niður úr virkjum sínum.
46 Vive l’Éternel, et béni soit mon rocher! Que le Dieu de mon salut soit exalté,
Guð lifir! Lofaður sé hann, klettur hjálpræðis míns.
47 Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m’assujettit les peuples,
Hann er sá Guð sem endurgeldur þeim sem ofsækja mig og auðmýkir þjóðir fyrir augum mér.
48 Qui me délivre de mes ennemis! Tu m’élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me sauves de l’homme violent.
Hann frelsar mig frá óvinum mínum. Hann sér til þess að þeir ná ekki til mín og bjargar mér undan öflugum andstæðingum.
49 C’est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Éternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.
Fyrir þetta, Drottinn minn, lofa ég þig í áheyrn þjóðanna.
50 Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.
Oftsinnis hefur þú frelsað mig – það var kraftaverk í öll skiptin! Þú gerðir mig að konungi, þú hefur elskað mig og auðsýnt mér gæsku og eins muntu gera við afkomendur mína.
