Psaumes 140

1 Au chef des chantres. Psaume de David. Éternel, délivre-moi des hommes méchants! Préserve-moi des hommes violents,

Untuk pemimpin kor. Mazmur Daud. Lepaskanlah aku dari orang jahat, ya TUHAN, jagalah aku terhadap orang yang melakukan kekerasan.

2 Qui méditent de mauvais desseins dans leur cœur, Et sont toujours prêts à faire la guerre!

Mereka merencanakan kejahatan dalam hati, dan setiap hari menimbulkan pertengkaran.

3 Ils aiguisent leur langue comme un serpent, Ils ont sous leurs lèvres un venin d’aspic. (Pause)

Lidah mereka seperti ular berbisa, kata-kata mereka seperti racun ular sendok.

4 Éternel, garantis-moi des mains du méchant! Préserve-moi des hommes violents, Qui méditent de me faire tomber!

Ya TUHAN, lindungilah aku dari kuasa orang jahat, jagalah aku terhadap orang yang melakukan kekerasan yang bermaksud untuk menjatuhkan aku.

5 Des orgueilleux me tendent un piège et des filets, Ils placent des rets le long du chemin, Ils me dressent des embûches. (Pause)

Orang congkak diam-diam memasang jerat bagiku, dan membentangkan jaring untuk menangkap aku. Di sepanjang jalan mereka memasang perangkap untuk menjebak aku.

6 Je dis à l’Éternel: Tu es mon Dieu! Éternel, prête l’oreille à la voix de mes supplications!

Ya TUHAN, aku berkata: Engkaulah Allahku, perhatikanlah doa permohonanku.

7 Éternel, Seigneur, force de mon salut! Tu couvres ma tête au jour du combat.

TUHAN, Allahku, penyelamatku yang kuat, Engkau telah melindungi aku dalam pertempuran.

8 Éternel, n’accomplis pas les désirs du méchant, Ne laisse pas réussir ses projets, de peur qu’il ne s’en glorifie! (Pause)

Jangan kabulkan keinginan orang jahat, ya TUHAN, jangan biarkan rencana mereka berhasil.

9 Que sur la tête de ceux qui m’environnent Retombe l’iniquité de leurs lèvres!

Jangan biarkan musuhku menang; biarlah kata-kata jahat yang mereka ucapkan menimpa diri mereka yang memfitnah aku.

10 Que des charbons ardents soient jetés sur eux! Qu’il les précipite dans le feu, Dans des abîmes, d’où ils ne se relèvent plus!

Biarlah mereka dihujani bara api, dan dibuang ke dalam lubang maut, sehingga tak bisa keluar lagi.

11 L’homme dont la langue est fausse ne s’affermit pas sur la terre; Et l’homme violent, le malheur l’entraîne à sa perte.

Biarlah orang yang melakukan kekerasan ditimpa malapetaka, jangan biarkan pemfitnah mendiami bumi.

12 Je sais que l’Éternel fait droit au misérable, Justice aux indigents.

Aku tahu Engkau memberi keadilan kepada orang tertindas, dan membela perkara orang miskin.

13 Oui, les justes célébreront ton nom, Les hommes droits habiteront devant ta face.

Orang jujur akan memuji Engkau; mereka akan tinggal bersama-Mu.