Psaumes 119
1 Heureux ceux qui sont intègres dans leur voie, Qui marchent selon la loi de l’Éternel!
Άλεφ. Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου·
2 Heureux ceux qui gardent ses préceptes, Qui le cherchent de tout leur cœur,
Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας·
3 Qui ne commettent point d’iniquité, Et qui marchent dans ses voies!
αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι.
4 Tu as prescrit tes ordonnances, Pour qu’on les observe avec soin.
συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου.
5 Puissent mes actions être bien réglées, Afin que je garde tes statuts!
Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου
6 Alors je ne rougirai point, A la vue de tous tes commandements.
Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.
7 Je te louerai dans la droiture de mon cœur, En apprenant les lois de ta justice.
Θέλω σε δοξολογεί εν ευθύτητι καρδίας, όταν μάθω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
8 Je veux garder tes statuts: Ne m’abandonne pas entièrement!
Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει· μη με εγκαταλίπης ολοκλήρως.
9 Comment le jeune homme rendra-t-il pur son sentier? En se dirigeant d’après ta parole.
Βεθ. Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.
10 Je te cherche de tout mon cœur: Ne me laisse pas égarer loin de tes commandements!
Εξ όλης της καρδίας μου σε εξεζήτησα· με μη αφήσης να αποπλανηθώ από των προσταγμάτων σου.
11 Je serre ta parole dans mon cœur, Afin de ne pas pécher contre toi.
Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε.
12 Béni sois-tu, ô Éternel! Enseigne-moi tes statuts!
Ευλογητός είσαι, Κύριε· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
13 De mes lèvres j’énumère Toutes les sentences de ta bouche.
Διά των χειλέων μου διηγήθην πάσας τας κρίσεις του στόματός σου.
14 Je me réjouis en suivant tes préceptes, Comme si je possédais tous les trésors.
Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη.
15 Je médite tes ordonnances, J’ai tes sentiers sous les yeux.
Εις τας εντολάς σου θέλω μελετά, και εις τας οδούς σου θέλω ενατενίζει.
16 Je fais mes délices de tes statuts, Je n’oublie point ta parole.
Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.
17 Fais du bien à ton serviteur, pour que je vive Et que j’observe ta parole!
Γίμελ. Αντάμειψον τον δούλον σου· ούτω θέλω ζήσει, και θέλω φυλάξει τον λόγον σου.
18 Ouvre mes yeux, pour que je contemple Les merveilles de ta loi!
Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.
19 Je suis un étranger sur la terre: Ne me cache pas tes commandements!
Πάροικος είμαι εγώ εν τη γή· μη κρύψης απ' εμού τα προστάγματά σου.
20 Mon âme est brisée par le désir Qui toujours la porte vers tes lois.
Η ψυχή μου λιποθυμεί εκ του πόθου τον οποίον έχω εις τας κρίσεις σου πάντοτε.
21 Tu menaces les orgueilleux, ces maudits, Qui s’égarent loin de tes commandements.
Συ επετίμησας τους επικαταράτους υπερηφάνους, τους εκκλίνοντας από των προσταγμάτων σου.
22 Décharge-moi de l’opprobre et du mépris! Car j’observe tes préceptes.
Σήκωσον απ' εμού το όνειδος και την καταφρόνησιν· διότι εφύλαξα τα μαρτύριά σου.
23 Des princes ont beau s’asseoir et parler contre moi, Ton serviteur médite tes statuts.
Άρχοντες τωόντι εκάθισαν και ελάλουν εναντίον μου· αλλ' ο δούλός σου εμελέτα εις τα διατάγματά σου.
24 Tes préceptes font mes délices, Ce sont mes conseillers.
Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου.
25 Mon âme est attachée à la poussière: Rends-moi la vie selon ta parole!
Δάλεθ. Η ψυχή μου εκολλήθη εις το χώμα· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
26 Je raconte mes voies, et tu m’exauces: Enseigne-moi tes statuts!
Εφανέρωσα τας οδούς μου, και μου εισήκουσας· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
27 Fais-moi comprendre la voie de tes ordonnances, Et je méditerai sur tes merveilles!
Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου.
28 Mon âme pleure de chagrin: Relève-moi selon ta parole!
Η ψυχή μου τήκεται υπό θλίψεως· στερέωσόν με κατά τον λόγον σου.
29 Éloigne de moi la voie du mensonge, Et accorde-moi la grâce de suivre ta loi!
Απομάκρυνον απ' εμού την οδόν του ψεύδους, και χάρισόν μοι τον νόμον σου.
30 Je choisis la voie de la vérité, Je place tes lois sous mes yeux.
Την οδόν της αληθείας εξέλεξα· προ οφθαλμών μου έθεσα τας κρίσεις σου.
31 Je m’attache à tes préceptes: Éternel, ne me rends point confus!
Προσεκολλήθην εις τα μαρτύριά σου· Κύριε, μη με καταισχύνης.
32 Je cours dans la voie de tes commandements, Car tu élargis mon cœur.
Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει, όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
33 Enseigne-moi, Éternel, la voie de tes statuts, Pour que je la retienne jusqu’à la fin!
Ε. Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν των διαταγμάτων σου, και θέλω φυλάττει αυτήν μέχρι τέλους.
34 Donne-moi l’intelligence, pour que je garde ta loi Et que je l’observe de tout mon cœur!
Συνέτισόν με, και θέλω φυλάττει τον νόμον σου· ναι, θέλω φυλάττει αυτόν εν όλη καρδία.
35 Conduis-moi dans le sentier de tes commandements! Car je l’aime.
Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου· διότι ευφραίνομαι εις αυτήν.
36 Incline mon cœur vers tes préceptes, Et non vers le gain!
Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν.
37 Détourne mes yeux de la vue des choses vaines, Fais-moi vivre dans ta voie!
Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με εν τη οδώ σου.
38 Accomplis envers ton serviteur ta promesse, Qui est pour ceux qui te craignent!
Εκτέλεσον τον λόγον σου προς τον δούλον σου, όστις είναι δεδομένος εις τον φόβον σου.
39 Éloigne de moi l’opprobre que je redoute! Car tes jugements sont pleins de bonté.
Αφαίρεσον το όνειδός μου, το οποίον φοβούμαι· διότι αι κρίσεις σου είναι αγαθαί.
40 Voici, je désire pratiquer tes ordonnances: Fais-moi vivre dans ta justice!
Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου· ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου.
41 Éternel, que ta miséricorde vienne sur moi, Ton salut selon ta promesse!
Βάου. Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου.
42 Et je pourrai répondre à celui qui m’outrage, Car je me confie en ta parole.
Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου.
43 N’ôte pas entièrement de ma bouche la parole de la vérité! Car j’espère en tes jugements.
Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου.
44 Je garderai ta loi constamment, A toujours et à perpétuité.
Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος.
45 Je marcherai au large, Car je recherche tes ordonnances.
Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου.
46 Je parlerai de tes préceptes devant les rois, Et je ne rougirai point.
Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.
47 Je fais mes délices de tes commandements. Je les aime.
Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα.
48 Je lève mes mains vers tes commandements que j’aime, Et je veux méditer tes statuts.
Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.
49 Souviens-toi de ta promesse à ton serviteur, Puisque tu m’as donné l’espérance!
Ζάϊν. Ενθυμήθητι τον λόγον τον προς τον δούλον σου, εις τον οποίον με επήλπισας.
50 C’est ma consolation dans ma misère, Car ta promesse me rend la vie.
Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν.
51 Des orgueilleux me chargent de railleries; Je ne m’écarte point de ta loi.
Οι υπερήφανοι με εχλεύαζον σφόδρα· αλλ' εγώ από του νόμου σου δεν εξέκλινα.
52 Je pense à tes jugements d’autrefois, ô Éternel! Et je me console.
Ενεθυμήθην τας απ' αιώνος κρίσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθην.
53 Une colère ardente me saisit à la vue des méchants Qui abandonnent ta loi.
Φρίκη με κατέλαβεν εξ αιτίας των ασεβών, των εγκαταλειπόντων τον νόμον σου.
54 Tes statuts sont le sujet de mes cantiques, Dans la maison où je suis étranger.
Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ ψαλμωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.
55 La nuit je me rappelle ton nom, ô Éternel! Et je garde ta loi.
Ενεθυμήθην εν νυκτί το όνομά σου, Κύριε· και εφύλαξα τον νόμον σου.
56 C’est là ce qui m’est propre, Car j’observe tes ordonnances.
Τούτο έγεινεν εις εμέ, διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
57 Ma part, ô Éternel! Je le dis, C’est de garder tes paroles.
Χεθ. Συ, Κύριε, μερίς μου είσαι· είπα να φυλάξω τους λόγους σου.
58 Je t’implore de tout mon cœur: Aie pitié de moi, selon ta promesse!
Παρεκάλεσα το πρόσωπόν σου εν όλη καρδία· ελέησόν με κατά τον λόγον σου.
59 Je réfléchis à mes voies, Et je dirige mes pieds vers tes préceptes.
Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου.
60 Je me hâte, je ne diffère point D’observer tes commandements.
Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου.
61 Les pièges des méchants m’environnent; Je n’oublie point ta loi.
Στίφη ασεβών με περιεκύκλωσαν· αλλ' εγώ δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
62 Au milieu de la nuit je me lève pour te louer, A cause des jugements de ta justice.
Το μεσονύκτιον εγείρομαι διά να σε δοξολογώ διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
63 Je suis l’ami de tous ceux qui te craignent, Et de ceux qui gardent tes ordonnances.
Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβουμένων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.
64 La terre, ô Éternel! Est pleine de ta bonté; Enseigne-moi tes statuts!
Η γη, Κύριε, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
65 Tu fais du bien à ton serviteur, O Éternel! Selon ta promesse.
Τεθ. Συ, Κύριε, ευηργέτησας τον δούλον σου κατά τον λόγον σου.
66 Enseigne-moi le bon sens et l’intelligence! Car je crois à tes commandements.
Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.
67 Avant d’avoir été humilié, je m’égarais; Maintenant j’observe ta parole.
Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου.
68 Tu es bon et bienfaisant; Enseigne-moi tes statuts!
Συ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
69 Des orgueilleux imaginent contre moi des faussetés; Moi, je garde de tout mon cœur tes ordonnances.
Οι υπερήφανοι έπλεξαν κατ' εμού ψεύδος· αλλ' εγώ εν όλη καρδία θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
70 Leur cœur est insensible comme la graisse; Moi, je fais mes délices de ta loi.
Η καρδία αυτών έπηξεν ως πάχος· αλλ' εγώ εντρυφώ εις τον νόμον σου.
71 Il m’est bon d’être humilié, Afin que j’apprenne tes statuts.
Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου.
72 Mieux vaut pour moi la loi de ta bouche Que mille objets d’or et d’argent.
Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.
73 Tes mains m’ont créé, elles m’ont formé; Donne-moi l’intelligence, pour que j’apprenne tes commandements!
Ιώδ. Αι χείρές σου με έκαμαν και με έπλασαν· συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.
74 Ceux qui te craignent me voient et se réjouissent, Car j’espère en tes promesses.
Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου.
75 Je sais, ô Éternel! Que tes jugements sont justes; C’est par fidélité que tu m’as humilié.
Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας.
76 Que ta bonté soit ma consolation, Comme tu l’as promis à ton serviteur!
Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου.
77 Que tes compassions viennent sur moi, pour que je vive! Car ta loi fait mes délices.
Ας έλθωσιν επ' εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζώ· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.
78 Qu’ils soient confondus, les orgueilleux qui m’oppriment sans cause! Moi, je médite sur tes ordonnances.
Ας αισχυνθώσιν οι υπερήφανοι, διότι ζητούσιν αδίκως να με ανατρέψωσιν· αλλ' εγώ θέλω μελετά εις τας εντολάς σου.
79 Qu’ils reviennent à moi, ceux qui te craignent, Et ceux qui connaissent tes préceptes!
Ας επιστρέψωσιν εις εμέ οι φοβούμενοί σε, και οι γνωρίζοντες τα μαρτύριά σου·
80 Que mon cœur soit sincère dans tes statuts, Afin que je ne sois pas couvert de honte!
Ας ήναι η καρδία μου άμωμος εις τα διατάγματά σου, διά να μη αισχυνθώ.
81 Mon âme languit après ton salut; J’espère en ta promesse.
Καφ. Λιποθυμεί η ψυχή μου διά την σωτηρίαν σου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
82 Mes yeux languissent après ta promesse; Je dis: Quand me consoleras-tu?
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά τον λόγον σου, λέγοντες, Πότε θέλεις με παρηγορήσει;
83 Car je suis comme une outre dans la fumée; Je n’oublie point tes statuts.
Διότι έγεινα ως ασκός εν τω καπνώ· αλλά τα διατάγματά σου δεν ελησμόνησα.
84 Quel est le nombre des jours de ton serviteur? Quand feras-tu justice de ceux qui me persécutent?
Πόσαι είναι αι ημέραι του δούλου σου; πότε θέλεις κάμει κρίσιν εναντίον των καταδιωκόντων με;
85 Des orgueilleux creusent des fosses devant moi; Ils n’agissent point selon ta loi.
Οι υπερήφανοι, οι εναντίοι του νόμου σου, έσκαψαν εις εμέ λάκκους.
86 Tous tes commandements ne sont que fidélité; Ils me persécutent sans cause: secours-moi!
Πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια· αδίκως με κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
87 Ils ont failli me terrasser et m’anéantir; Et moi, je n’abandonne point tes ordonnances.
Παρ' ολίγον με κατέστρεψαν εις την γήν· αλλ' εγώ δεν εγκατέλιπον τας εντολάς σου.
88 Rends-moi la vie selon ta bonté, Afin que j’observe les préceptes de ta bouche!
Ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου· και θέλω φυλάξει τα μαρτύρια του στόματός σου.
89 A toujours, ô Éternel! Ta parole subsiste dans les cieux.
Λάμεδ. Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ·
90 De génération en génération ta fidélité subsiste; Tu as fondé la terre, et elle demeure ferme.
η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει.
91 C’est d’après tes lois que tout subsiste aujourd’hui, Car toutes choses te sont assujetties.
Κατά τας διατάξεις σου διαμένουσιν έως της σήμερον, διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου.
92 Si ta loi n’eût fait mes délices, J’eusse alors péri dans ma misère.
Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου.
93 Je n’oublierai jamais tes ordonnances, Car c’est par elles que tu me rends la vie.
Εις τον αιώνα δεν θέλω λησμονήσει τας εντολάς σου, διότι εν αυταίς με εζωοποίησας.
94 Je suis à toi: sauve-moi! Car je recherche tes ordonnances.
Σος είμαι εγώ· σώσον με· διότι τας εντολάς σου εξεζήτησα.
95 Des méchants m’attendent pour me faire périr; Je suis attentif à tes préceptes.
Οι ασεβείς με περιέμενον διά να με αφανίσωσιν· αλλ' εγώ θέλω προσέχει εις τα μαρτύριά σου.
96 Je vois des bornes à tout ce qui est parfait: Tes commandements n’ont point de limite.
Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.
97 Combien j’aime ta loi! Elle est tout le jour l’objet de ma méditation.
Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.
98 Tes commandements me rendent plus sage que mes ennemis, Car je les ai toujours avec moi.
Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού.
99 Je suis plus instruit que tous mes maîtres, Car tes préceptes sont l’objet de ma méditation.
Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου.
100 J’ai plus d’intelligence que les vieillards, Car j’observe tes ordonnances.
Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
101 Je retiens mon pied loin de tout mauvais chemin, Afin de garder ta parole.
Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου.
102 Je ne m’écarte pas de tes lois, Car c’est toi qui m’enseignes.
Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας.
103 Que tes paroles sont douces à mon palais, Plus que le miel à ma bouche!
Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.
104 Par tes ordonnances je deviens intelligent, Aussi je hais toute voie de mensonge.
Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
105 Ta parole est une lampe à mes pieds, Et une lumière sur mon sentier.
Νούν. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.
106 Je jure, et je le tiendrai, D’observer les lois de ta justice.
Ώμοσα και θέλω εμμένει να φυλάττω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
107 Je suis bien humilié: Éternel, rends-moi la vie selon ta parole!
Εταλαιπωρήθην σφόδρα· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
108 Agrée, ô Éternel! Les sentiments que ma bouche exprime, Et enseigne-moi tes lois!
Πρόσδεξαι, δέομαι, τας προαιρετικάς προσφοράς του στόματός μου, Κύριε· και δίδαξόν με τας κρίσεις σου.
109 Ma vie est continuellement exposée, Et je n’oublie point ta loi.
Η ψυχή μου είναι πάντοτε εν κινδύνω· τον νόμον σου όμως δεν ελησμόνησα.
110 Des méchants me tendent des pièges, Et je ne m’égare pas loin de tes ordonnances.
Οι ασεβείς έστησαν εις εμέ παγίδα· αλλ' εγώ από των εντολών σου δεν εξέκλινα.
111 Tes préceptes sont pour toujours mon héritage, Car ils sont la joie de mon cœur.
Τα μαρτύριά σου εκληρονόμησα εις τον αιώνα· διότι ταύτα είναι η αγαλλίασις της καρδίας μου.
112 J’incline mon cœur à pratiquer tes statuts, Toujours, jusqu’à la fin.
Έκλινα την καρδίαν μου εις το να κάμνω τα διατάγματά σου πάντοτε μέχρι τέλους.
113 Je hais les hommes indécis, Et j’aime ta loi.
Σάμεχ. Εμίσησα τους διεστραμμένους στοχασμούς· τον δε νόμον σου ηγάπησα.
114 Tu es mon asile et mon bouclier; J’espère en ta promesse.
Συ είσαι η σκέπη μου και η ασπίς μου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
115 Éloignez-vous de moi, méchants, Afin que j’observe les commandements de mon Dieu!
Απομακρύνθητε απ' εμού οι πονηρευόμενοι· διότι θέλω φυλάττει τα προστάγματα του Θεού μου.
116 Soutiens-moi selon ta promesse, afin que je vive, Et ne me rends point confus dans mon espérance!
Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου.
117 Sois mon appui, pour que je sois sauvé, Et que je m’occupe sans cesse de tes statuts!
Υποστήριζέ με και θέλω σωθή· και θέλω προσέχει διαπαντός εις τα διατάγματά σου.
118 Tu méprises tous ceux qui s’écartent de tes statuts, Car leur tromperie est sans effet.
Συ κατεπάτησας πάντας τους εκκλίνοντας από των διαταγμάτων σου· διότι ματαία είναι η δολιότης αυτών.
119 Tu enlèves comme de l’écume tous les méchants de la terre; C’est pourquoi j’aime tes préceptes.
Αποσκυβαλίζεις πάντας τους πονηρούς της γής· διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου.
120 Ma chair frissonne de l’effroi que tu m’inspires, Et je crains tes jugements.
Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθην.
121 J’observe la loi et la justice: Ne m’abandonne pas à mes oppresseurs!
Νγάϊν. Έκαμα κρίσιν και δικαιοσύνην· μη με παραδώσης εις τους αδικούντάς με.
122 Prends sous ta garantie le bien de ton serviteur, Ne me laisse pas opprimer par des orgueilleux!
Γενού εγγυητής του δούλου σου εις καλόν· ας μη με καταθλίψωσιν οι υπερήφανοι.
123 Mes yeux languissent après ton salut, Et après la promesse de ta justice.
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά την σωτηρίαν σου και διά τον λόγον της δικαιοσύνης σου.
124 Agis envers ton serviteur selon ta bonté, Et enseigne-moi tes statuts!
Κάμε μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
125 Je suis ton serviteur: donne-moi l’intelligence, Pour que je connaisse tes préceptes!
Δούλος σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου.
126 Il est temps que l’Éternel agisse: Ils transgressent ta loi.
Καιρός είναι διά να ενεργήση ο Κύριος· ηκύρωσαν τον νόμον σου.
127 C’est pourquoi j’aime tes commandements, Plus que l’or et que l’or fin;
Διά τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν.
128 C’est pourquoi je trouve justes toutes tes ordonnances, Je hais toute voie de mensonge.
Διά τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
129 Tes préceptes sont admirables: Aussi mon âme les observe.
Πε. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· διά τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.
130 La révélation de tes paroles éclaire, Elle donne de l’intelligence aux simples.
Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.
131 J’ouvre la bouche et je soupire, Car je suis avide de tes commandements.
Ήνοιξε το στόμα μου και ανεστέναξα· διότι επεθύμησα τα προστάγματά σου.
132 Tourne vers moi ta face, et aie pitié de moi, Selon ta coutume à l’égard de ceux qui aiment ton nom!
Επίβλεψον επ' εμέ και ελέησόν με, καθώς συνειθίζεις προς τους αγαπώντας το όνομά σου.
133 Affermis mes pas dans ta parole, Et ne laisse aucune iniquité dominer sur moi!
Στερέωσον τα βήματά μου εις τον λόγον σου· και ας μη με κατακυριεύση μηδεμία ανομία.
134 Délivre-moi de l’oppression des hommes, Afin que je garde tes ordonnances!
Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
135 Fais luire ta face sur ton serviteur, Et enseigne-moi tes statuts!
Επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλον σου, και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
136 Mes yeux répandent des torrents d’eaux, Parce qu’on n’observe point ta loi.
Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου.
137 Tu es juste, ô Éternel! Et tes jugements sont équitables;
Τσάδε. Δίκαιος είσαι, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.
138 Tu fondes tes préceptes sur la justice Et sur la plus grande fidélité.
Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.
139 Mon zèle me consume, Parce que mes adversaires oublient tes paroles.
Ο ζήλος μου με κατέφαγε, διότι ελησμόνησαν τους λόγους σου οι εχθροί μου.
140 Ta parole est entièrement éprouvée, Et ton serviteur l’aime.
Ο λόγος σου είναι κεκαθαρισμένος σφόδρα· διά τούτο ο δούλός σου αγαπά αυτόν.
141 Je suis petit et méprisé; Je n’oublie point tes ordonnances.
Μικρός είμαι και εξουδενωμένος· δεν ελησμόνησα όμως τας εντολάς σου.
142 Ta justice est une justice éternelle, Et ta loi est la vérité.
Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.
143 La détresse et l’angoisse m’atteignent: Tes commandements font mes délices.
Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου.
144 Tes préceptes sont éternellement justes: Donne-moi l’intelligence, pour que je vive!
Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· Συνέτισόν με και θέλω ζήσει.
145 Je t’invoque de tout mon cœur: exauce-moi, Éternel, Afin que je garde tes statuts!
Κοφ. Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσόν μου, Κύριε, και θέλω φυλάξει τα διατάγματά σου.
146 Je t’invoque: sauve-moi, Afin que j’observe tes préceptes!
Έκραξα προς σέ· σώσον με, και θέλω φυλάξει τα μαρτύριά σου.
147 Je devance l’aurore et je crie; J’espère en tes promesses.
Προέλαβον την αυγήν και έκραξα· ήλπισα επί τον λόγον σου.
148 Je devance les veilles et j’ouvre les yeux, Pour méditer ta parole.
Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, διά να μελετώ εις τον λόγον σου.
149 Écoute ma voix selon ta bonté! Rends-moi la vie selon ton jugement!
Άκουσον της φωνής μου κατά το έλεός σου· ζωοποίησόν με, Κύριε, κατά την κρίσιν σου.
150 Ils s’approchent, ceux qui poursuivent le crime, Ils s’éloignent de la loi.
Επλησίασαν οι ακολουθούντες την πονηρίαν· εξέκλιναν από του νόμου σου.
151 Tu es proche, ô Éternel! Et tous tes commandements sont la vérité.
Συ, Κύριε, είσαι πλησίον, και πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια.
152 Dès longtemps je sais par tes préceptes Que tu les as établis pour toujours.
Προ πολλού εγνώρισα εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά.
153 Vois ma misère, et délivre-moi! Car je n’oublie point ta loi.
Ρες. Ιδέ την θλίψιν μου και ελευθέρωσόν με· διότι δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
154 Défends ma cause, et rachète-moi; Rends-moi la vie selon ta promesse!
Δίκασον την δίκην μου και λύτρωσόν με· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
155 Le salut est loin des méchants, Car ils ne recherchent pas tes statuts.
Μακράν από ασεβών η σωτηρία· διότι δεν εκζητούσι τα διατάγματά σου.
156 Tes compassions sont grandes, ô Éternel! Rends-moi la vie selon tes jugements!
Μεγάλοι οι οικτιρμοί σου, Κύριε· ζωοποίησόν με κατά τας κρίσεις σου.
157 Mes persécuteurs et mes adversaires sont nombreux; Je ne m’écarte point de tes préceptes,
Πολλοί είναι οι καταδιώκοντές με και οι θλίβοντές με· αλλ' από των μαρτυρίων σου δεν εξέκλινα.
158 Je vois avec dégoût des traîtres Qui n’observent pas ta parole.
Είδον τους παραβάτας και εταράχθην· διότι δεν εφύλαξαν τον λόγον σου.
159 Considère que j’aime tes ordonnances: Éternel, rends-moi la vie selon ta bonté!
Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου.
160 Le fondement de ta parole est la vérité, Et toutes les lois de ta justice sont éternelles.
Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι η αλήθεια· και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
161 Des princes me persécutent sans cause; Mais mon cœur ne tremble qu’à tes paroles.
Σχίν. Άρχοντες με κατεδίωξαν αναιτίως· αλλ' η καρδία μου τρέμει από του λόγου σου.
162 Je me réjouis de ta parole, Comme celui qui trouve un grand butin.
Αγάλλομαι εις τον λόγον σου, ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.
163 Je hais, je déteste le mensonge; J’aime ta loi.
Μισώ και βδελύττομαι το ψεύδος· τον νόμον σου αγαπώ.
164 Sept fois le jour je te célèbre, A cause des lois de ta justice.
Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
165 Il y a beaucoup de paix pour ceux qui aiment ta loi, Et il ne leur arrive aucun malheur.
Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.
166 J’espère en ton salut, ô Éternel! Et je pratique tes commandements.
Ήλπισα επί την σωτηρίαν σου, Κύριε· και έπραξα τα προστάγματά σου.
167 Mon âme observe tes préceptes, Et je les aime beaucoup.
Εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου· και ηγάπησα αυτά σφόδρα.
168 Je garde tes ordonnances et tes préceptes, Car toutes mes voies sont devant toi.
Εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου· διότι πάσαι αι οδοί μου είναι ενώπιόν σου.
169 Que mon cri parvienne jusqu’à toi, ô Éternel! Donne-moi l’intelligence, selon ta promesse!
Ταυ. Ας πλησιάση η κραυγή μου ενώπιόν σου, Κύριε· συνέτισόν με κατά τον λόγον σου.
170 Que ma supplication arrive jusqu’à toi! Délivre-moi, selon ta promesse!
Ας έλθη η δέησίς μου ενώπιόν σου· λύτρωσόν με κατά τον λόγον σου.
171 Que mes lèvres publient ta louange! Car tu m’enseignes tes statuts.
Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον, όταν με διδάξης τα διατάγματά σου.
172 Que ma langue chante ta parole! Car tous tes commandements sont justes.
Η γλώσσα μου θέλει λαλεί τον λόγον σου· διότι πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη.
173 Que ta main me soit en aide! Car j’ai choisi tes ordonnances.
Ας ήναι η χειρ σου εις βοήθειάν μου· διότι εξέλεξα τας εντολάς σου.
174 Je soupire après ton salut, ô Éternel! Et ta loi fait mes délices.
Επεθύμησα την σωτηρίαν σου, Κύριε· και ο νόμος σου είναι τρυφή μου.
175 Que mon âme vive et qu’elle te loue! Et que tes jugements me soutiennent!
Ας ζήση η ψυχή μου και θέλει σε αινεί· και αι κρίσεις σου ας με βοηθώσι.
176 Je suis errant comme une brebis perdue: cherche ton serviteur, Car je n’oublie point tes commandements.
Περιεπλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου.
