Psaumes 109
1 Au chef des chantres. De David. Psaume. Dieu de ma louange, ne te tais point!
Müzik şefi için - Davut'un mezmuru Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!
2 Car ils ouvrent contre moi une bouche méchante et trompeuse, Ils me parlent avec une langue mensongère,
Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.
3 Ils m’environnent de discours haineux Et ils me font la guerre sans cause.
Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.
4 Tandis que je les aime, ils sont mes adversaires; Mais moi je recours à la prière.
Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.
5 Ils me rendent le mal pour le bien, Et de la haine pour mon amour.
İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.
6 Place-le sous l’autorité d’un méchant, Et qu’un accusateur se tienne à sa droite!
Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!
7 Quand on le jugera, qu’il soit déclaré coupable, Et que sa prière passe pour un péché!
Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!
8 Que ses jours soient peu nombreux, Qu’un autre prenne sa charge!
Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!
9 Que ses enfants deviennent orphelins, Et sa femme veuve!
Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!
10 Que ses enfants soient vagabonds et qu’ils mendient, Qu’ils cherchent du pain loin de leur demeure en ruines!
Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
11 Que le créancier s’empare de tout ce qui est à lui, Et que les étrangers pillent le fruit de son travail!
Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!
12 Que nul ne conserve pour lui de l’affection, Et que personne n’ait pitié de ses orphelins!
Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!
13 Que ses descendants soient exterminés, Et que leur nom s’éteigne dans la génération suivante!
Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!
14 Que l’iniquité de ses pères reste en souvenir devant l’Éternel, Et que le péché de sa mère ne soit point effacé!
Atalarının suçları RAB'bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!
15 Qu’ils soient toujours présents devant l’Éternel, Et qu’il retranche de la terre leur mémoire,
Günahları hep RAB'bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
16 Parce qu’il ne s’est pas souvenu d’exercer la miséricorde, Parce qu’il a persécuté le malheureux et l’indigent, Jusqu’à faire mourir l’homme au cœur brisé!
Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.
17 Il aimait la malédiction: qu’elle tombe sur lui! Il ne se plaisait pas à la bénédiction: qu’elle s’éloigne de lui!
Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!
18 Qu’il revête la malédiction comme son vêtement, Qu’elle pénètre comme de l’eau dans son intérieur, Comme de l’huile dans ses os!
Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
19 Qu’elle lui serve de vêtement pour se couvrir, De ceinture dont il soit toujours ceint!
Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!
20 Tel soit, de la part de l’Éternel, le salaire de mes ennemis, Et de ceux qui parlent méchamment de moi!
Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!
21 Et toi, Éternel, Seigneur! Agis en ma faveur à cause de ton nom, Car ta bonté est grande; délivre-moi!
Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
22 Je suis malheureux et indigent, Et mon cœur est blessé au-dedans de moi.
Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.
23 Je m’en vais comme l’ombre à son déclin, Je suis chassé comme la sauterelle.
Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
24 Mes genoux sont affaiblis par le jeûne, Et mon corps est épuisé de maigreur.
Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.
25 Je suis pour eux un objet d’opprobre; Ils me regardent, et secouent la tête.
Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
26 Secours-moi, Éternel, mon Dieu! Sauve-moi par ta bonté!
Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!
27 Et qu’ils sachent que c’est ta main, Que c’est toi, Éternel, qui l’as fait!
Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!
28 S’ils maudissent, toi tu béniras; S’ils se lèvent, ils seront confus, Et ton serviteur se réjouira.
Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.
29 Que mes adversaires revêtent l’ignominie, Qu’ils se couvrent de leur honte comme d’un manteau!
Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
30 Je louerai de ma bouche hautement l’Éternel, Je le célébrerai au milieu de la multitude;
RAB'be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O'na övgüler dizeceğim;
31 Car il se tient à la droite du pauvre, Pour le délivrer de ceux qui le condamnent.
Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.
