Psaumes 109

1 Au chef des chantres. De David. Psaume. Dieu de ma louange, ne te tais point!

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

2 Car ils ouvrent contre moi une bouche méchante et trompeuse, Ils me parlent avec une langue mensongère,

بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

3 Ils m’environnent de discours haineux Et ils me font la guerre sans cause.

با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

4 Tandis que je les aime, ils sont mes adversaires; Mais moi je recours à la prière.

من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

5 Ils me rendent le mal pour le bien, Et de la haine pour mon amour.

به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

6 Place-le sous l’autorité d’un méchant, Et qu’un accusateur se tienne à sa droite!

ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

7 Quand on le jugera, qu’il soit déclaré coupable, Et que sa prière passe pour un péché!

بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

8 Que ses jours soient peu nombreux, Qu’un autre prenne sa charge!

عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

9 Que ses enfants deviennent orphelins, Et sa femme veuve!

فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

10 Que ses enfants soient vagabonds et qu’ils mendient, Qu’ils cherchent du pain loin de leur demeure en ruines!

فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

11 Que le créancier s’empare de tout ce qui est à lui, Et que les étrangers pillent le fruit de son travail!

طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

12 Que nul ne conserve pour lui de l’affection, Et que personne n’ait pitié de ses orphelins!

کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

13 Que ses descendants soient exterminés, Et que leur nom s’éteigne dans la génération suivante!

نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

14 Que l’iniquité de ses pères reste en souvenir devant l’Éternel, Et que le péché de sa mère ne soit point effacé!

خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

15 Qu’ils soient toujours présents devant l’Éternel, Et qu’il retranche de la terre leur mémoire,

گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

16 Parce qu’il ne s’est pas souvenu d’exercer la miséricorde, Parce qu’il a persécuté le malheureux et l’indigent, Jusqu’à faire mourir l’homme au cœur brisé!

این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

17 Il aimait la malédiction: qu’elle tombe sur lui! Il ne se plaisait pas à la bénédiction: qu’elle s’éloigne de lui!

دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

18 Qu’il revête la malédiction comme son vêtement, Qu’elle pénètre comme de l’eau dans son intérieur, Comme de l’huile dans ses os!

تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

19 Qu’elle lui serve de vêtement pour se couvrir, De ceinture dont il soit toujours ceint!

20 Tel soit, de la part de l’Éternel, le salaire de mes ennemis, Et de ceux qui parlent méchamment de moi!

ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

21 Et toi, Éternel, Seigneur! Agis en ma faveur à cause de ton nom, Car ta bonté est grande; délivre-moi!

اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

22 Je suis malheureux et indigent, Et mon cœur est blessé au-dedans de moi.

زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

23 Je m’en vais comme l’ombre à son déclin, Je suis chassé comme la sauterelle.

همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

24 Mes genoux sont affaiblis par le jeûne, Et mon corps est épuisé de maigreur.

از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

25 Je suis pour eux un objet d’opprobre; Ils me regardent, et secouent la tête.

نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

26 Secours-moi, Éternel, mon Dieu! Sauve-moi par ta bonté!

ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

27 Et qu’ils sachent que c’est ta main, Que c’est toi, Éternel, qui l’as fait!

تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

28 S’ils maudissent, toi tu béniras; S’ils se lèvent, ils seront confus, Et ton serviteur se réjouira.

آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

29 Que mes adversaires revêtent l’ignominie, Qu’ils se couvrent de leur honte comme d’un manteau!

دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

30 Je louerai de ma bouche hautement l’Éternel, Je le célébrerai au milieu de la multitude;

خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

31 Car il se tient à la droite du pauvre, Pour le délivrer de ceux qui le condamnent.

زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.