Psaumes 106
1 Louez l’Éternel! Louez l’Éternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!
Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
2 Qui dira les hauts faits de l’Éternel? Qui publiera toute sa louange?
Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
3 Heureux ceux qui observent la loi, Qui pratiquent la justice en tout temps!
Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
4 Éternel, souviens-toi de moi dans ta bienveillance pour ton peuple! Souviens-toi de moi en lui accordant ton secours,
Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
5 Afin que je voie le bonheur de tes élus, Que je me réjouisse de la joie de ton peuple, Et que je me glorifie avec ton héritage!
Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
6 Nous avons péché comme nos pères, Nous avons commis l’iniquité, nous avons fait le mal.
Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
7 Nos pères en Égypte ne furent pas attentifs à tes miracles, Ils ne se rappelèrent pas la multitude de tes grâces, Ils furent rebelles près de la mer, près de la mer Rouge.
Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
8 Mais il les sauva à cause de son nom, Pour manifester sa puissance.
En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
9 Il menaça la mer Rouge, et elle se dessécha; Et il les fit marcher à travers les abîmes comme dans un désert.
Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
10 Il les sauva de la main de celui qui les haïssait, Il les délivra de la main de l’ennemi.
Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
11 Les eaux couvrirent leurs adversaires: Il n’en resta pas un seul.
Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
12 Et ils crurent à ses paroles, Ils chantèrent ses louanges.
Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
13 Mais ils oublièrent bientôt ses œuvres, Ils n’attendirent pas l’exécution de ses desseins.
En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
14 Ils furent saisis de convoitise dans le désert, Et ils tentèrent Dieu dans la solitude.
en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
15 Il leur accorda ce qu’ils demandaient; Puis il envoya le dépérissement dans leur corps.
Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
16 Ils se montrèrent, dans le camp, jaloux contre Moïse, Contre Aaron, le saint de l’Éternel.
Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
17 La terre s’ouvrit et engloutit Dathan, Et elle se referma sur la troupe d’Abiram;
Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
18 Le feu embrasa leur troupe, La flamme consuma les méchants.
Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
19 Ils firent un veau en Horeb, Ils se prosternèrent devant une image de fonte,
Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
20 Ils échangèrent leur gloire Contre la figure d’un bœuf qui mange l’herbe.
og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
21 Ils oublièrent Dieu, leur sauveur, Qui avait fait de grandes choses en Égypte,
Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
22 Des miracles dans le pays de Cham, Des prodiges sur la mer Rouge.
sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
23 Et il parla de les exterminer; Mais Moïse, son élu, se tint à la brèche devant lui, Pour détourner sa fureur et l’empêcher de les détruire.
Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
24 Ils méprisèrent le pays des délices; Ils ne crurent pas à la parole de l’Éternel,
Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
25 Ils murmurèrent dans leurs tentes, Ils n’obéirent point à sa voix.
Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
26 Et il leva la main pour jurer De les faire tomber dans le désert,
Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
27 De faire tomber leur postérité parmi les nations, Et de les disperser au milieu des pays.
tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
28 Ils s’attachèrent à Baal-Peor, Et mangèrent des victimes sacrifiées aux morts.
Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
29 Ils irritèrent l’Éternel par leurs actions, Et une plaie fit irruption parmi eux.
Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
30 Phinées se leva pour intervenir, Et la plaie s’arrêta;
Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
31 Cela lui fut imputé à justice, De génération en génération pour toujours.
Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
32 Ils irritèrent l’Éternel près des eaux de Meriba; Et Moïse fut puni à cause d’eux,
Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
33 Car ils aigrirent son esprit, Et il s’exprima légèrement des lèvres.
– hann reiddist og talaði ógætileg orð.
34 Ils ne détruisirent point les peuples Que l’Éternel leur avait ordonné de détruire.
Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
35 Ils se mêlèrent avec les nations, Et ils apprirent leurs œuvres.
heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
36 Ils servirent leurs idoles, Qui furent pour eux un piège;
Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
37 Ils sacrifièrent leurs fils Et leurs filles aux idoles,
Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
38 Ils répandirent le sang innocent, Le sang de leurs fils et de leurs filles, Qu’ils sacrifièrent aux idoles de Canaan, Et le pays fut profané par des meurtres.
til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
39 Ils se souillèrent par leurs œuvres, Ils se prostituèrent par leurs actions.
Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
40 La colère de l’Éternel s’enflamma contre son peuple, Et il prit en horreur son héritage.
Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
41 Il les livra entre les mains des nations; Ceux qui les haïssaient dominèrent sur eux;
og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
42 Leurs ennemis les opprimèrent, Et ils furent humiliés sous leur puissance.
Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
43 Plusieurs fois il les délivra; Mais ils se montrèrent rebelles dans leurs desseins, Et ils devinrent malheureux par leur iniquité.
Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
44 Il vit leur détresse, Lorsqu’il entendit leurs supplications.
Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
45 Il se souvint en leur faveur de son alliance; Il eut pitié selon sa grande bonté,
Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
46 Et il excita pour eux la compassion De tous ceux qui les retenaient captifs.
svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
47 Sauve-nous, Éternel, notre Dieu! Et rassemble-nous du milieu des nations, Afin que nous célébrions ton saint nom, Et que nous mettions notre gloire à te louer!
Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
48 Béni soit l’Éternel, le Dieu d’Israël, d’éternité en éternité! Et que tout le peuple dise: Amen! Louez l’Éternel!
Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
