< Psaumes 105 >
1 Louez l’Éternel, invoquez son nom! Faites connaître parmi les peuples ses hauts faits!
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Chantez, chantez en son honneur! Parlez de toutes ses merveilles!
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Glorifiez-vous de son saint nom! Que le cœur de ceux qui cherchent l’Éternel se réjouisse!
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Ayez recours à l’Éternel et à son appui, Cherchez continuellement sa face!
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Souvenez-vous des prodiges qu’il a faits, De ses miracles et des jugements de sa bouche,
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 Postérité d’Abraham, son serviteur, Enfants de Jacob, ses élus!
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 L’Éternel est notre Dieu; Ses jugements s’exercent sur toute la terre.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 Il se rappelle à toujours son alliance, Ses promesses pour mille générations,
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 L’alliance qu’il a traitée avec Abraham, Et le serment qu’il a fait à Isaac;
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 Il l’a érigée pour Jacob en loi, Pour Israël en alliance éternelle,
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 Disant: Je te donnerai le pays de Canaan Comme héritage qui vous est échu.
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 Ils étaient alors peu nombreux, Très peu nombreux, et étrangers dans le pays,
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 Et ils allaient d’une nation à l’autre Et d’un royaume vers un autre peuple;
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 Mais il ne permit à personne de les opprimer, Et il châtia des rois à cause d’eux:
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 Ne touchez pas à mes oints, Et ne faites pas de mal à mes prophètes!
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 Il appela sur le pays la famine, Il coupa tout moyen de subsistance.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 Il envoya devant eux un homme: Joseph fut vendu comme esclave.
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 On serra ses pieds dans des liens, On le mit aux fers,
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 Jusqu’au temps où arriva ce qu’il avait annoncé, Et où la parole de l’Éternel l’éprouva.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 Le roi fit ôter ses liens, Le dominateur des peuples le délivra.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 Il l’établit seigneur sur sa maison, Et gouverneur de tous ses biens,
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 Afin qu’il pût à son gré enchaîner ses princes, Et qu’il enseignât la sagesse à ses anciens.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 Alors Israël vint en Égypte, Et Jacob séjourna dans le pays de Cham.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 Il rendit son peuple très fécond, Et plus puissant que ses adversaires.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 Il changea leur cœur, au point qu’ils haïrent son peuple Et qu’ils traitèrent ses serviteurs avec perfidie.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 Il envoya Moïse, son serviteur, Et Aaron, qu’il avait choisi.
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 Ils accomplirent par son pouvoir des prodiges au milieu d’eux, Ils firent des miracles dans le pays de Cham.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 Il envoya des ténèbres et amena l’obscurité, Et ils ne furent pas rebelles à sa parole.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 Il changea leurs eaux en sang, Et fit périr leurs poissons.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 Le pays fourmilla de grenouilles, Jusque dans les chambres de leurs rois.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 Il dit, et parurent les mouches venimeuses, Les poux sur tout leur territoire.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 Il leur donna pour pluie de la grêle, Des flammes de feu dans leur pays.
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 Il frappa leurs vignes et leurs figuiers, Et brisa les arbres de leur contrée.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 Il dit, et parurent les sauterelles, Des sauterelles sans nombre,
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 Qui dévorèrent toute l’herbe du pays, Qui dévorèrent les fruits de leurs champs.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 Il frappa tous les premiers-nés dans leur pays, Toutes les prémices de leur force.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 Il fit sortir son peuple avec de l’argent et de l’or, Et nul ne chancela parmi ses tribus.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Les Égyptiens se réjouirent de leur départ, Car la terreur qu’ils avaient d’eux les saisissait.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 Il étendit la nuée pour les couvrir, Et le feu pour éclairer la nuit.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 A leur demande, il fit venir des cailles, Et il les rassasia du pain du ciel.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 Il ouvrit le rocher, et des eaux coulèrent; Elles se répandirent comme un fleuve dans les lieux arides.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 Car il se souvint de sa parole sainte, Et d’Abraham, son serviteur.
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 Il fit sortir son peuple dans l’allégresse, Ses élus au milieu des cris de joie.
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 Il leur donna les terres des nations, Et ils possédèrent le fruit du travail des peuples,
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 Afin qu’ils gardassent ses ordonnances, Et qu’ils observassent ses lois. Louez l’Éternel!
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!