Psaumes 104

1 Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d’éclat et de magnificence!

Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;

2 Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.

Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.

3 Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s’avance sur les ailes du vent.

У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;

4 Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.

У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.

5 Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.

Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.

6 Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, Les eaux s’arrêtaient sur les montagnes;

Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.

7 Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.

Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;

8 Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.

Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.

9 Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu’elles ne reviennent plus couvrir la terre.

Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.

10 Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.

[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.

11 Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.

Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.

12 Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.

Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.

13 De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!

14 Il fait germer l’herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l’homme, Afin que la terre produise de la nourriture,

У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;

15 Le vin qui réjouit le cœur de l’homme, Et fait plus que l’huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le cœur de l’homme.

Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;

16 Les arbres de l’Éternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu’il a plantés.

Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.

17 C’est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,

Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.

18 Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.

Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.

19 Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.

Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.

20 Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;

Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.

21 Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.

Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;

22 Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.

Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.

23 L’homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu’au soir.

Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.

24 Que tes œuvres sont en grand nombre, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.

И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.

25 Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;

Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.

26 Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.

Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;

27 Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.

Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.

28 Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.

Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.

29 Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.

Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.

30 Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.

Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.

31 Que la gloire de l’Éternel subsiste à jamais! Que l’Éternel se réjouisse de ses œuvres!

Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.

32 Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.

У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.

33 Je chanterai l’Éternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j’existerai.

Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.

34 Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l’Éternel.

У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!

35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Éternel! Louez l’Éternel!

Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!