Psaumes 104
1 Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d’éclat et de magnificence!
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s’avance sur les ailes du vent.
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, Les eaux s’arrêtaient sur les montagnes;
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu’elles ne reviennent plus couvrir la terre.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 Il fait germer l’herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l’homme, Afin que la terre produise de la nourriture,
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 Le vin qui réjouit le cœur de l’homme, Et fait plus que l’huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le cœur de l’homme.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 Les arbres de l’Éternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu’il a plantés.
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 C’est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 L’homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu’au soir.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Que tes œuvres sont en grand nombre, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 Que la gloire de l’Éternel subsiste à jamais! Que l’Éternel se réjouisse de ses œuvres!
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Je chanterai l’Éternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j’existerai.
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l’Éternel.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Éternel! Louez l’Éternel!
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
