Psaumes 102
1 Prière d’un malheureux, lorsqu’il est abattu et qu’il répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu’à toi!
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m’exaucer!
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 Car mes jours s’évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Mon cœur est frappé et se dessèche comme l’herbe; J’oublie même de manger mon pain.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 Mes gémissements sont tels Que mes os s’attachent à ma chair.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 Je n’ai plus de sommeil, et je suis Comme l’oiseau solitaire sur un toit.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Chaque jour mes ennemis m’outragent, Et c’est par moi que jurent mes adversaires en fureur.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m’as soulevé et jeté au loin.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 Mes jours sont comme l’ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l’herbe.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 Mais toi, Éternel! Tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d’avoir pitié d’elle, Le temps fixé est à son terme;
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 Oui, l’Éternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l’Éternel!
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l’Éternel regarde sur la terre,
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 Afin qu’ils publient dans Sion le nom de l’Éternel, Et ses louanges dans Jérusalem,
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 Quand tous les peuples s’assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l’Éternel.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s’affermira devant toi.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
