Proverbes 9
1 La sagesse a bâti sa maison, Elle a taillé ses sept colonnes.
Mądrość zbudowała sobie dom [i] wyciosała siedem słupów;
2 Elle a égorgé ses victimes, mêlé son vin, Et dressé sa table.
Zabiła swoje bydło, zmieszała wino i zastawiła stół;
3 Elle a envoyé ses servantes, elle crie Sur le sommet des hauteurs de la ville:
Rozesłała swoje służące, woła na szczytach najwyższych miejsc miasta:
4 Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à ceux qui sont dépourvus de sens:
Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi; [a] do nierozumnego mówi:
5 Venez, mangez de mon pain, Et buvez du vin que j’ai mêlé;
Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam.
6 Quittez la stupidité, et vous vivrez, Et marchez dans la voie de l’intelligence!
Porzućcie głupotę, a będziecie żyli, i chodźcie drogą roztropności.
7 Celui qui reprend le moqueur s’attire le dédain, Et celui qui corrige le méchant reçoit un outrage.
Kto upomina szydercę, ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje niegodziwego, ten się plami.
8 Ne reprends pas le moqueur, de crainte qu’il ne te haïsse; Reprends le sage, et il t’aimera.
Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Donne au sage, et il deviendra plus sage; Instruis le juste, et il augmentera son savoir.
Upomnij mądrego, a będzie mądrzejszy; poucz sprawiedliwego, a pomnoży swą wiedzę.
10 Le commencement de la sagesse, c’est la crainte de l’Éternel; Et la science des saints, c’est l’intelligence.
Początkiem mądrości [jest] bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.
11 C’est par moi que tes jours se multiplieront, Et que les années de ta vie augmenteront.
Bo dzięki mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata [twojego] życia.
12 Si tu es sage, tu es sage pour toi; Si tu es moqueur, tu en porteras seul la peine.
Jeśli będziesz mądry, tobie samemu będzie [służyła] twoja mądrość; a jeśli szydercą, sam poniesiesz szkodę.
13 La folie est une femme bruyante, Stupide et ne sachant rien.
Głupia kobieta [jest] wrzaskliwa, prosta i nic nie rozumie;
14 Elle s’assied à l’entrée de sa maison, Sur un siège, dans les hauteurs de la ville,
Siedzi u drzwi swego domu, na krześle, na wysokich miejscach w mieście;
15 Pour crier aux passants, Qui vont droit leur chemin:
Aby wołać na przechodzących, którzy idą prosto swoimi ścieżkami:
16 Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à celui qui est dépourvu de sens:
Ktokolwiek jest prosty, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:
17 Les eaux dérobées sont douces, Et le pain du mystère est agréable!
Kradzione wody są słodkie, a chleb jedzony pokątnie smaczny.
