Proverbes 8

1 La sagesse ne crie-t-elle pas? L’intelligence n’élève-t-elle pas sa voix?

آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟

2 C’est au sommet des hauteurs près de la route, C’est à la croisée des chemins qu’elle se place;

حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید:

3 A côté des portes, à l’entrée de la ville, A l’intérieur des portes, elle fait entendre ses cris:

4 Hommes, c’est à vous que je crie, Et ma voix s’adresse aux fils de l’homme.

«ای مردم، شما را صدا می‌زنم.

5 Stupides, apprenez le discernement; Insensés, apprenez l’intelligence.

ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید.

6 Écoutez, car j’ai de grandes choses à dire, Et mes lèvres s’ouvrent pour enseigner ce qui est droit.

به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم.

7 Car ma bouche proclame la vérité, Et mes lèvres ont en horreur le mensonge;

8 Toutes les paroles de ma bouche sont justes, Elles n’ont rien de faux ni de détourné;

سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند.

9 Toutes sont claires pour celui qui est intelligent, Et droites pour ceux qui ont trouvé la science.

سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است.

10 Préférez mes instructions à l’argent, Et la science à l’or le plus précieux;

تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است.

11 Car la sagesse vaut mieux que les perles, Elle a plus de valeur que tous les objets de prix.

ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد.

12 Moi, la sagesse, j’ai pour demeure le discernement, Et je possède la science de la réflexion.

«من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم.

13 La crainte de l’Éternel, c’est la haine du mal; L’arrogance et l’orgueil, la voie du mal, Et la bouche perverse, voilà ce que je hais.

اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.

14 Le conseil et le succès m’appartiennent; Je suis l’intelligence, la force est à moi.

«منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند.

15 Par moi les rois règnent, Et les princes ordonnent ce qui est juste;

16 Par moi gouvernent les chefs, Les grands, tous les juges de la terre.

تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند.

17 J’aime ceux qui m’aiment, Et ceux qui me cherchent me trouvent.

«من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت.

18 Avec moi sont la richesse et la gloire, Les biens durables et la justice.

ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است.

19 Mon fruit est meilleur que l’or, que l’or pur, Et mon produit est préférable à l’argent.

بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است.

20 Je marche dans le chemin de la justice, Au milieu des sentiers de la droiture,

راههای من عدل و حق است.

21 Pour donner des biens à ceux qui m’aiment, Et pour remplir leurs trésors.

ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم.

22 L’Éternel m’a créée la première de ses œuvres, Avant ses œuvres les plus anciennes.

«در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت.

23 J’ai été établie depuis l’éternité, Dès le commencement, avant l’origine de la terre.

از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم.

24 Je fus enfantée quand il n’y avait point d’abîmes, Point de sources chargées d’eaux;

قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب،

25 Avant que les montagnes soient affermies, Avant que les collines existent, je fus enfantée;

قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند،

26 Il n’avait encore fait ni la terre, ni les campagnes, Ni le premier atome de la poussière du monde.

قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم.

27 Lorsqu’il disposa les cieux, j’étais là; Lorsqu’il traça un cercle à la surface de l’abîme,

«هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم.

28 Lorsqu’il fixa les nuages en haut, Et que les sources de l’abîme jaillirent avec force,

وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود،

29 Lorsqu’il donna une limite à la mer, Pour que les eaux n’en franchissent pas les bords, Lorsqu’il posa les fondements de la terre,

وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد،

30 J’étais à l’œuvre auprès de lui, Et je faisais tous les jours ses délices, Jouant sans cesse en sa présence,

من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم.

31 Jouant sur le globe de sa terre, Et trouvant mon bonheur parmi les fils de l’homme.

دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند.

32 Et maintenant, mes fils, écoutez-moi, Et heureux ceux qui observent mes voies!

«پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند.

33 Écoutez l’instruction, pour devenir sages, Ne la rejetez pas.

به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید.

34 Heureux l’homme qui m’écoute, Qui veille chaque jour à mes portes, Et qui en garde les poteaux!

خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد،

35 Car celui qui me trouve a trouvé la vie, Et il obtient la faveur de l’Éternel.

زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛

36 Mais celui qui pèche contre moi nuit à son âme; Tous ceux qui me haïssent aiment la mort.

اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»