Proverbes 8

1 La sagesse ne crie-t-elle pas? L’intelligence n’élève-t-elle pas sa voix?

۱ آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

2 C’est au sommet des hauteurs près de la route, C’est à la croisée des chemins qu’elle se place;

۲ به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

3 A côté des portes, à l’entrée de la ville, A l’intérieur des portes, elle fait entendre ses cris:

۳ به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

4 Hommes, c’est à vous que je crie, Et ma voix s’adresse aux fils de l’homme.

۴ که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

5 Stupides, apprenez le discernement; Insensés, apprenez l’intelligence.

۵ ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

6 Écoutez, car j’ai de grandes choses à dire, Et mes lèvres s’ouvrent pour enseigner ce qui est droit.

۶ بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

7 Car ma bouche proclame la vérité, Et mes lèvres ont en horreur le mensonge;

۷ دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

8 Toutes les paroles de ma bouche sont justes, Elles n’ont rien de faux ni de détourné;

۸ همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

9 Toutes sont claires pour celui qui est intelligent, Et droites pour ceux qui ont trouvé la science.

۹ تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

10 Préférez mes instructions à l’argent, Et la science à l’or le plus précieux;

۱۰ تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

11 Car la sagesse vaut mieux que les perles, Elle a plus de valeur que tous les objets de prix.

۱۱ زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

12 Moi, la sagesse, j’ai pour demeure le discernement, Et je possède la science de la réflexion.

۱۲ من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

13 La crainte de l’Éternel, c’est la haine du mal; L’arrogance et l’orgueil, la voie du mal, Et la bouche perverse, voilà ce que je hais.

۱۳ ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

14 Le conseil et le succès m’appartiennent; Je suis l’intelligence, la force est à moi.

۱۴ مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

15 Par moi les rois règnent, Et les princes ordonnent ce qui est juste;

۱۵ به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

16 Par moi gouvernent les chefs, Les grands, tous les juges de la terre.

۱۶ به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

17 J’aime ceux qui m’aiment, Et ceux qui me cherchent me trouvent.

۱۷ من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

18 Avec moi sont la richesse et la gloire, Les biens durables et la justice.

۱۸ دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

19 Mon fruit est meilleur que l’or, que l’or pur, Et mon produit est préférable à l’argent.

۱۹ ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

20 Je marche dans le chemin de la justice, Au milieu des sentiers de la droiture,

۲۰ در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

21 Pour donner des biens à ceux qui m’aiment, Et pour remplir leurs trésors.

۲۱ تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

22 L’Éternel m’a créée la première de ses œuvres, Avant ses œuvres les plus anciennes.

۲۲ خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

23 J’ai été établie depuis l’éternité, Dès le commencement, avant l’origine de la terre.

۲۳ من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

24 Je fus enfantée quand il n’y avait point d’abîmes, Point de sources chargées d’eaux;

۲۴ هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

25 Avant que les montagnes soient affermies, Avant que les collines existent, je fus enfantée;

۲۵ قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

26 Il n’avait encore fait ni la terre, ni les campagnes, Ni le premier atome de la poussière du monde.

۲۶ چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

27 Lorsqu’il disposa les cieux, j’étais là; Lorsqu’il traça un cercle à la surface de l’abîme,

۲۷ وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

28 Lorsqu’il fixa les nuages en haut, Et que les sources de l’abîme jaillirent avec force,

۲۸ وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

29 Lorsqu’il donna une limite à la mer, Pour que les eaux n’en franchissent pas les bords, Lorsqu’il posa les fondements de la terre,

۲۹ چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

30 J’étais à l’œuvre auprès de lui, Et je faisais tous les jours ses délices, Jouant sans cesse en sa présence,

۳۰ آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

31 Jouant sur le globe de sa terre, Et trouvant mon bonheur parmi les fils de l’homme.

۳۱ و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

32 Et maintenant, mes fils, écoutez-moi, Et heureux ceux qui observent mes voies!

۳۲ پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

33 Écoutez l’instruction, pour devenir sages, Ne la rejetez pas.

۳۳ تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

34 Heureux l’homme qui m’écoute, Qui veille chaque jour à mes portes, Et qui en garde les poteaux!

۳۴ خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

35 Car celui qui me trouve a trouvé la vie, Et il obtient la faveur de l’Éternel.

۳۵ زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

36 Mais celui qui pèche contre moi nuit à son âme; Tous ceux qui me haïssent aiment la mort.

۳۶ و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.