Proverbes 5
1 Mon fils, sois attentif à ma sagesse, Prête l’oreille à mon intelligence,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Afin que tu conserves la réflexion, Et que tes lèvres gardent la connaissance.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Car les lèvres de l’étrangère distillent le miel, Et son palais est plus doux que l’huile;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, Aiguë comme un glaive à deux tranchants.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Afin de ne pas considérer le chemin de la vie, Elle est errante dans ses voies, elle ne sait où elle va.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Et maintenant, mes fils, écoutez-moi, Et ne vous écartez pas des paroles de ma bouche.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Éloigne-toi du chemin qui conduit chez elle, Et ne t’approche pas de la porte de sa maison,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 De peur que tu ne livres ta vigueur à d’autres, Et tes années à un homme cruel;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 De peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, Et du produit de ton travail dans la maison d’autrui;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 De peur que tu ne gémisses, près de ta fin, Quand ta chair et ton corps se consumeront,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 Et que tu ne dises: Comment donc ai-je pu haïr la correction, Et comment mon cœur a-t-il dédaigné la réprimande?
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Comment ai-je pu ne pas écouter la voix de mes maîtres, Ne pas prêter l’oreille à ceux qui m’instruisaient?
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Peu s’en est fallu que je n’aie éprouvé tous les malheurs Au milieu du peuple et de l’assemblée.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Bois les eaux de ta citerne, Les eaux qui sortent de ton puits.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Tes sources doivent-elles se répandre au-dehors? Tes ruisseaux doivent ils couler sur les places publiques?
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Qu’ils soient pour toi seul, Et non pour des étrangers avec toi.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Que ta source soit bénie, Et fais ta joie de la femme de ta jeunesse,
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Biche des amours, gazelle pleine de grâce: Sois en tout temps enivré de ses charmes, Sans cesse épris de son amour.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, Et embrasserais-tu le sein d’une inconnue?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, Qui observe tous ses sentiers.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Le méchant est pris dans ses propres iniquités, Il est saisi par les liens de son péché.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Il mourra faute d’instruction, Il chancellera par l’excès de sa folie.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
