Proverbes 5
1 Mon fils, sois attentif à ma sagesse, Prête l’oreille à mon intelligence,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 Afin que tu conserves la réflexion, Et que tes lèvres gardent la connaissance.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Car les lèvres de l’étrangère distillent le miel, Et son palais est plus doux que l’huile;
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 Mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, Aiguë comme un glaive à deux tranchants.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Afin de ne pas considérer le chemin de la vie, Elle est errante dans ses voies, elle ne sait où elle va.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Et maintenant, mes fils, écoutez-moi, Et ne vous écartez pas des paroles de ma bouche.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Éloigne-toi du chemin qui conduit chez elle, Et ne t’approche pas de la porte de sa maison,
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 De peur que tu ne livres ta vigueur à d’autres, Et tes années à un homme cruel;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 De peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, Et du produit de ton travail dans la maison d’autrui;
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 De peur que tu ne gémisses, près de ta fin, Quand ta chair et ton corps se consumeront,
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 Et que tu ne dises: Comment donc ai-je pu haïr la correction, Et comment mon cœur a-t-il dédaigné la réprimande?
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 Comment ai-je pu ne pas écouter la voix de mes maîtres, Ne pas prêter l’oreille à ceux qui m’instruisaient?
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Peu s’en est fallu que je n’aie éprouvé tous les malheurs Au milieu du peuple et de l’assemblée.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Bois les eaux de ta citerne, Les eaux qui sortent de ton puits.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Tes sources doivent-elles se répandre au-dehors? Tes ruisseaux doivent ils couler sur les places publiques?
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Qu’ils soient pour toi seul, Et non pour des étrangers avec toi.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Que ta source soit bénie, Et fais ta joie de la femme de ta jeunesse,
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 Biche des amours, gazelle pleine de grâce: Sois en tout temps enivré de ses charmes, Sans cesse épris de son amour.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, Et embrasserais-tu le sein d’une inconnue?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, Qui observe tous ses sentiers.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Le méchant est pris dans ses propres iniquités, Il est saisi par les liens de son péché.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Il mourra faute d’instruction, Il chancellera par l’excès de sa folie.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
